‘Schoondijke kan terecht trots zijn op een verkeerspunt dat men in menige grote stad tevergeefs zal zoeken’, was op 1 december 1958 te lezen in de krant. Dat verkeerspunt was de rotonde, een toen nog niet zo bekend begrip in Zeeuws-Vlaanderen. 

Die nieuwerwetse cirkel op de weg waarop ‘alle verkeer ronddraait en genoodzaakt wordt om van snelheid te verminderen’ was wél hard nodig. Zo raasde onder meer verkeer van en naar ‘de boot’ in Breskens door hartje Schoondijke. De rotonde moest de verkeersstroom rustiger en minder gevaarlijk maken; ‘Het gieren van de autobanden en knarsen van de remmen hoort men niet meer’, werd tevreden geconstateerd.

Sinds de komst van de Westerscheldetunnel en recenter de aanleg van de N61, is Schoondijke verlost van doorgaand verkeer. Het centrum wordt daarom heringericht, het asfalt verdwijnt en voor de rotonde komt een plein met veel groen terug. Dat gaat het 'dorp met de rotonde' een compleet andere aanblik geven en markeert het einde van een tijdperk. Rotondes zijn nu eerder regel dan uitzondering, maar de komst van zo'n verkeersplein was destijds voor veel mensen even wennen.

Na de aanleg in 1958 zorgde de rijkspolitie daarom voor pijlen die aangaven dat automobilisten rechts over de rotonde dienden te rijden. Niet iedereen trok zich daar iets van aan. Politieberichten uit die tijd maken ook melding van auto’s die uit de bocht vlogen, geen voorrang gaven of er gewoon dwars doorheen reden. 

De stenen omranding maakte in 1963 plaats voor een steviger afscheiding. Ook met verlichting was het even zoeken, na de aanleg duurde het nog enkele jaren tot de rotonde voldoende verlicht werd. 

In juni 1971 werd de rotonde voor heel andere doeleinden gebruikt: verkeer kon Schoondijke niet meer in of uit vanwege een ‘ordelijke betoging’, waarbij de rotonde werd geblokkeerd door 'verontruste boeren' met hun trekkers.