Al sinds de tweede helft van de jaren tachtig verdiept Dirk Roodzant zich in de Armeense kwestie. Die interesse is voor een belangrijk deel toeval. ,,Toen ik student geschiedenis was, heb ik in de Verenigde Staten in een kinderkamp gewerkt. Door een slechte telefoonverbinding dacht ik dat ik naar een Amish-kamp ging. Bij aankomst bleek dat het een Armeens kamp was.”

Onvermijdelijk kwamen daar naar verloop van tijd de gebeurtenissen van 1915 ter sprake. ,,Daar heb ik ook mensen ontmoet die het zelf hadden meegemaakt en die me vertelden hoe ze door de Syrische woestijn moesten gaan. Ik schaamde me er een beetje voor dat ik daar als geschiedenisstudent eigenlijk niets van afwist. Het was in die tijd ook totaal geen onderwerp. Een oude vrouw zei tegen mij: dan moet jij het maar gaan vertellen, want dan komt het nog een beetje naar buiten. Dat heb ik altijd als een soort opdracht beschouwd.”