De tocht volgt de route van de Canadese bevrijders tijdens WO II liepen, vanaf Hoofdplaat via Oostburg en Zuidzande naar Knokke (B). De wandeling gaat langs de achttien herdenkingsstenen, die als een soort routewijzer aan kruisingen zijn geplaatst. "Min of meer ook bedoeld om de route permanent te houden", aldus van Speybrouck.

Voor Auk van Weert (56) is het de achtste keer: "Ik ben een paar jaar gestopt en heb het nu weer opgepakt. Het is een prachtige route met veel natuurschoon en het is altijd gezellig. Het weer vandaag is super. We hebben van alles gehad, veel zon, af en toe wolken en een klein buitje in Oostburg."

De meeste wandelaars zijn routiniers kennen de te volgen weg precies. Wilhelminadijk, Oranjedijk, Steenoven, dan hoor je al: "We zijn zo in Oostburg, stempelen en erwtensoep!" Er volgt een kort, saai stukje richting Zuidzande en dan gaat het weer de natuur in en door de prachtige polders naar Terhofstede en Retranchement.

Na de laatste kilometers over het Hazegras tussen Retranchement en Knokke en de lange, volgens sommige ieder jaar langere, Avenue Lippens, is daar dan eindelijk de laatste stempelpost aan het Alfred Verweeplein. De wandelaars uit Knokke worden met bussen naar Hoofdplaat vervoerd. Zeeuws-Vlamingen worden meestal door familie naar de start gebracht en ook weer afgehaald. Nu moeten de afhalers nog gevonden. Vaak staan ze er met een bloemetje, even zitten, een gewoon pintje of een trappist en dan, dan volgt het zwaarste stukje van de wandeling: "Waar staat de auto?" Vaak een heel stukje verder. Met het bier in de benen lijkt dit dan voor velen net iets te ver: "Kun je de auto niet halen? We wachten wel!"