Waar zijn Gods handen?

In gedachten ben je in een split second terug in Borne, januari 1997. De Citroën DS wilde, nadat we de ramen onder het ijs vandaan hadden getoverd, gelukkig starten. Een reusachtige pan soep stond in de auto tussen mijn voeten, de broodjes lagen in de achterbak. Onze dik ingepakte baby bibberde op weg naar de Zwanenhof in Zenderen. De avond tevoren hadden al heel wat vrienden en familieleden gebeld. Het ijzelde en ze niet wisten of het zou lukken om vanuit alle windstreken naar Twente te komen voor de doop van onze zoon en de lunch daarna. De Zwanenhof was het thuis van broeders redemptoristen en hun gasten. Iedere tweede zondag van de maand was een Zwanenhofzondag, met een viering in de kapel voor een veelkleurig publiek. De bezoekers kwamen uit de Mariënburgvereniging, een groep kritische katholieken, maar even vaak uit protestantse kring. We vonden elkaar rond het Woord, liturgie en zeker in onze liefde voor muziek. Het Twents Liturgiekoor droeg de vieringen. Tijdens de doopviering van onze eerste en drie jaar later onze tweede zoon, mochten we hun namen schrijven in ‘de handen van God’. Deze handen maakten deel uit van een kunstwerk van priester en kunstenaar Jan Haen, dat stond in het liturgisch centrum van de Kapel.