Speuren naar eetbare gewassen in het voedselbos: ‘Het is beter voor de bodem én voor de biodiversiteit’

Met een vlotte tred komt Marieke blootvoets over een bospad richting de buitenkeuken in het voedselbos lopen. Daar aangekomen begint ze – bladerend door een fotoboek over Hof ter Linde – te vertellen. ,,Dit bos met populieren was in 1992 eigenlijk aangelegd voor de houtkap. De bomen stonden toen in nette rijen. Eerder stonden er op de naastgelegen velden ook van die populierenbossen. Die zijn allemaal gekapt. Hier zou hetzelfde zijn gebeurd, maar de eigenaar vroeg of wij dit erbij wilden kopen. Dat hebben we gedaan om het bos te behouden.” 

Samen met haar man Jeroen besloot ze het aangekochte bos niet om te zetten in landbouwgrond. ,,Vaak wordt er dan toch van alles bespoten en bemest. Dat is tegennatuurlijk. Daarom hebben we besloten het bos te laten verbossen en aan te planten met eetbare soorten, waardoor het in de toekomst een voedselbos wordt. Dat is een variant van permacultuur, oftewel permanente agrocultuur. De begroeiing beweegt dan met de natuur mee. Dat is beter voor het bodemleven eronder en voor de biodiversiteit. Jaarrond valt er eten in het bos te vinden, maar dit jaar is het wel érg nat geweest.”