Voor het eerst moeten de kreeftenvissers allemaal op hetzelfde moment uit de thuishaven vertrekken om visstekken te claimen op de vrije visgronden. Een maatregel die is genomen nadat een poging om het aantal vergunningen in te perken mislukte. Daarop besloot het ministerie van Economische Zaken dat de hele maand februari alle vismateriaal, inclusief ankers en boeien, het water uit moest. De enige manier om het (soms zelfs het hele jaar rond) claimen van visgronden te stoppen. Vandaag mochten de vissers om stipt 9.00 uur uitvaren en begon de race om de beste plekken. 

Klaar voor de start...

In Bruinisse liggen de bootjes voor negen uur bij de startlijn. ,,Nog 30 seconden'', roept een agent vanaf de wal en als hij het sein 'vertrekken' heeft gegeven worden de gashendels vol opengedraaid. Op weg naar Ouwerkerk waar goede visgronden liggen. Daar staan hulptroepen te wachten met extra boeien en ankers. Die worden snel de bootjes ingedragen en hup, het water weer op. 

Ook in Yerseke liggen de boten klaar. ,,Je moet het wel zeggen hè. Eerst zeggen en dan gas geven", roept één van de Yersekse kreeftenvissers naar zijn collega die even later het startsein zal geven. Ook daar staan agenten op de kade om te controleren of niemand te vroeg de onzichtbare lijn tussen de havenlichten passeert. 

Iets voor negen uur vaart nog een bootje van de Beatrixhaven de Julianahaven in. ,,Eigenlijk mag dat niet", zegt één van de agenten, maar zowel zijn collega's als de vissers lijken zich daar niet al te druk om te maken. 'Jo', klinkt het een paar seconden later. Het gebrul van de buitenboordmotoren zwelt aan en weg zijn de stalen, open bootjes. In hun kielzog de grotere schepen die volgeladen zijn met korven. 

Eerlijker systeem

Rond het mosselmannetje is een drukte van belang. Het schouwspel wordt langs alle kanten waargenomen door Yersekenaren. Echtgenotes en kinderen van de vissers, maar ook grijze mannen met schipperspetten staan er met hun neus bovenop. 

Het uitvaren verloopt rustig en de meeste toeschouwers keren huiswaarts. Twee jongens fietsen nog een stukje verder over de dijk, om te zien waar de bootjes heen varen. ,,Mijn vader is één van hen. Dit is een eerlijker systeem. Sommige vissers zagen de vrije gronden als hun eigen grond. Nu heeft iedereen een gelijke kans", zegt één van hen.