Monica Appel (1961) treft voorbereidingen om haar tuin in te gaan. Ze woont op nummer 6, het laatste huis van de Vroonweg richting het duin. Er staat overleg met mannen met groene vingers gepland, het perceel van zo'n 6000 vierkante meter rond haar woning wordt voor een belangrijk deel opnieuw ingericht. Ze zegt: ,,Ik ben geen vakantiemens, wat zal ik de wereld overvliegen om met zijn duizenden tegelijk naar een of andere toren te gaan kijken. Ik haal de wereld liever hierheen.” Dat doet ze door exotische planten aan te schaffen. In het deel dat ze ‘jungletuin’ noemt, worden bananenplanten, gembers en andere grootbladige planten gezet. Na een overgangsstrook met bamboes wil ze het gedeelte rond de vijver een Japans aanzien geven. Mat azalea's, prunussen, heuvels, keien. Monica: ,,Vooral het voor- en najaar in Japan zijn belangrijk: het voorjaar waarin alles tot bloei komt, de herfst als periode van inkeer. Een torii, een traditionele Japanse poort die toegang verschaft tot een heiligdom, heb ik al staan.”