Joyce is verliefd op de filosofie: ‘In het leven gaat het om de vragen, niet om de antwoorden’

Vijftien was ze en ze wandelde door Domburg in een kort, rood jurkje. ,,Ik vond het zo mooi”, zegt Joyce Pijnenburg. ,,Diep donkerrood. Het kwam tot boven mijn knieën en was heel strak. Ik kwam een klant tegen van mijn ouders, die een kledingwinkel hadden in Domburg. Het was een man van een jaar of vijftig. Hij stapte net uit zijn Porsche. ‘Goh, Joyce’, zei hij. ‘Wat zie jij er mooi uit.’ Ik antwoordde: ‘Nou bedankt meneer’, en toen zei hij: ‘Dat doe je zeker voor de jongens?’ Ik was compleet verbijsterd door die vraag. Alsof mijn leven alleen in het teken stond van jongens en ik niet meer was dan dat. Waarom zou ik me niet sensueel mogen kleden? Waarom wordt daar zo op gereageerd? Vanaf dat moment kon ik niet anders dan me afvragen of ik het soms deed om die reden. Die vraag wilde ik helemaal niet stellen. Ik wilde gewoon aandoen wat ik mooi vond.”