Of hij de grootste Zeeuwse dichter van zijn tijd was? ,,Zonder overdrijving zou ik bijna zeggen de grootste dichter van Nederland", reageert Vlissinger Joep Bremmers. Hij kende Verhagen goed, verzorgde samen met de auteur diens Verzamelde Gedichten en organiseerde in 2009, het jaar nadat de dichter de prestigieuze P.C. Hooftprijs kreeg toegekend, een meerdaags Verhagenfestival in Vlissingen.

,,Je hebt muzikanten-muzikanten", legt Bremmers uit. ,,Dat zijn muzikanten die door andere muzikanten als de allergrootsten worden beschouwd. Verhagen zou je een dichter-dichter kunnen noemen. Hij stond onder andere dichters in hoog aanzien en dat is volledig terecht. De zeggingskracht van de taal is door hem behoorlijk opgerekt."

Na een in eigen beheer uitgegeven dichtbundel Anatomie van een Noorman (1961), debuteerde Verhagen op 24-jarige leeftijd officieel met de bundel Rozen & Motoren. Die maakte hem gelijk tot voorman van een generatie dichters, onder wie C.B. Vaandrager en Hans Sleutelaar, die zich met een ‘nieuwe stijl’ afzette tegen de surrealistische woordenvloed van de Vijftigers. Er volgden nog twee bundels, maar Verhagen maakte ook naam als journalist voor het Algemeen Dagblad en de Haagse Post en televisiemaker bij de VPRO. In de jaren zeventig verging het hem slecht. Zijn vrouw Conny verliet hem en pleegde later zelfmoord. Verhagen raakte aan de heroïne en de drank. Pas in 1983 verscheen weer een bundel Kouwe voeten. Het jaar daarop raakte hij verslingerd aan het schilderen.

,,Hij was absoluut een multitalent", stelt Bremmers. ,,Behalve Hoepla is zijn televisiewerk een beetje in de vergetelheid geraakt, maar als je kijkt naar zijn interviewtechniek, dat was allemaal even prachtig. Ook daar wandelde hij over nieuwe paden. Zijn doel was niet baanbrekend te zijn, hij maakte wat hij moest maken, maar dat bleek vervolgens baanbrekend te zijn."

In 2008 kreeg Verhagen de grootste literaire prijs van Nederland toegekend: de P.C. Hooftprijs. Bremmers organiseerde daarop in Vlissingen een festival rond zijn schilderijen, televisiewerk en poëzie. Verhagens verhouding met zijn geboortestad was ambivalent. ,,Ik heb altijd wel een zekere opwinding als ik naar Vlissingen reis, maar ook de neiging om weer snel weg te gaan”, zei hij in 2009. Een natuurstenen trottoirplaat, ter hoogte van zijn geboortehuis op Boulevard Evertsen, markeert niettemin de band tussen de stad en de dichter. De tekst komt uit zijn bundel Echoput & Luchtkasteel: ‘Misschien geen verheven plek, maar hier begon het’.

De laatste jaren bracht Verhagen door in een verzorgingshuis in Amsterdam. Hij kwakkelde met zijn gezondheid. Bremmers weet nog niets over een herdenking of een uitvaart. ,,Het zijn rare tijden. Het zal geen staatsbegrafenis worden, hoewel hij die wel zou verdienen."