In Dijkhuisjes hoor je soms alleen je eigen hart kloppen

Als je naar Dijkhuisjes gaat, verwacht je huisjes aangeplakt tegen een dijk. Precies. Vanaf de Noord Bosweg naderen we langs de goede kant om het hele buurtschapje onderaan de Rietdijk te zien samenklonteren. Zeven voormalige, steeds prachtig verbouwde en gemoderniseerde arbeiderswoninkjes, ruim een eeuw oud. Met de eindeloze Duivelandse polders rondom krijgt het woord nietig hier betekenis. En daar, achter de dijk, klotst de Grevelingen.

We treffen drie van de zeven bewoners thuis. Rosemarie Reinke (1939) klinkt Duits en is het ook. Ze woont met haar uit Roemenië afkomstige hond Paule op Dijkhuisjes 9. Op nummer 5 doet Ilse Verwijs (1980) de voordeur open nog voor we hebben aangebeld. Rob van der Pauw (1959) is de man van nummer 3, hij laat enthousiast zijn gloednieuwe buitenbadkuip zien.