Glenn uit Aardenburg serveert niet alleen poffertjes in Mexico-Stad, ze gaan daar nu ook aan de bitterballen

Kipcorn, soesjes, kroketten, bitterballen of een overheerlijke portie friet met stoofvlees, geserveerd met een Brugse Zot van de tap. We zijn in de populaire wijk Condesa in Mexico-Stad, waar je de hippe restaurantjes voor het uitzoeken hebt. En nu is er een opmerkelijk restaurant bij gekomen. Eén met de Nederlandse en de Belgische keuken. En dat in een land waar de eigen gastronomie heilig is.

Ambassadeurs Wilfred Mohr van Nederland en Johan Verkammen van België hebben Frituur zonet geopend. Glenn en Gyspy glunderen. Ze schieten van hot naar her om mensen te verwelkomen. Het is voor hen een bijzonder moment. Want naast foodtruck La Poffería is dit hun tweede zaak in de miljoenenstad. Al is deze stap voor hen een heel grote. Nu hebben ze een echt restaurant, op een vaste plek.

Ambassadeur Verkammen is enthousiast. ,,Ik zit hier nu acht maanden en dit miste ik toch wel hier. Het restaurant biedt het beste van onze twee landen, dit wordt een succes. Ik zie het wel gebeuren dat ik hier relaties mee naartoe neem.”

Hoe hebben Glenn en Gypsy dat voor elkaar gekregen? Daarvoor moeten we een stapje terug in de tijd. Glenn ontmoet Gyspy in februari 2017. Al snel besluit hij de oversteek naar Mexico te maken, om samen te wonen. Hij heeft dan nog geen concreet plan, maar is ervan overtuigd dat het goed zal komen. Samen bezoeken ze wat later ook Nederland en Gyspy komt er in aanraking met de Nederlandse keuken. Poffertjes. Ze vindt het heerlijk. Wat nou als ze deze naar Mexico zouden brengen? Een gek soort fantasie ontstaat. 

Ze nemen twee pannetjes voor poffertjes mee uit Nederland naar Mexico, regelen een tafeltje en met de poffertjesmaker gaan ze langs markten, waar Mexico er vele van heeft. Het wordt een succes. De Mexicanen vinden de poffertjes lekker. Zo lekker zelfs dat het stel het serieuzer wil aanpakken. Ze kopen een foodtruck en noemen die La Poffería. Het is dan februari 2019. Hiermee gaan ze naar festivals, met een wat groter oeuvre.

De in beider studies opgedane kennis komt buitengewoon goed van pas. Glenn studeerde businessmanagement, met hospitality als specialiteit. Gypsy studeerde kunstgeschiedenis. Zij schept er buitengewoon veel genoegen in om alles uit te zoeken. Van heinde en verre binnen Mexico vindt ze de perfecte ingrediënten voor het eten dat ze samen met Glenn wil maken. Samen beginnen ze aan hun bedrijf te bouwen.

Doordeweeks vinden ze een vast stekkie en krijgen meer en meer een vaste klantenkring. De Mexicaan en de in Mexico woonachtige buitenlanders vinden de poffertjes en andere lekkernijen heerlijk. Maar dan volgt corona. Een loodzware periode, waarin de inkomsten kelderen. Het zorgt voor enige paniek en onzekerheid, maar al gauw volgt het besef: dit heeft een reden buiten hun schuld, de pandemie zelf.

Dat is ook te zien online. De Instagrampagina van La Poffería leeft. Hier worden fraaie afbeeldingen van nieuwe lekkernijen getoond en gedeeld. Vaak worden de foto’s opgepikt door culinaire magazines wereldwijd. Gypsy benadert hen actief en dat werpt z’n vruchten af. Inmiddels volgen ruim 18.000 Instagrammers het kanaal en het levert ook concreet nieuwe klanten op. De grafische uitingen zijn een belangrijk onderdeel van het succes. Ontworpen door Koen van der Bliek uit Aardenburg, een jeugdvriend van Glenn.

En nu dus Frituur. De zaak zelf is betrekkelijk klein; binnen is er plek voor twintig eters, buiten is ruimte voor een terras, waar zestien mensen kunnen zitten. De kleuren blauw en geel komen regelmatig terug: in het logo, in het terras, in het meubilair. Maar ook natuurtinten, zoals een houten bar en volop groen van planten. Achterin is de keuken goed zichtbaar en werken meerdere koks aan het eten. 

Her en der hangen spiegels, wat de ruimte wat groter doet lijken. Fraaie foto’s van Amsterdam sieren de wand, gemaakt door de in Amsterdam woonachtige Mexicaan Alejandro Loar. De fotograaf levert ieder seizoen foto’s uit de hoofdstad aan, om Frituur een extra Nederlands tintje te geven. ,,Dit is Condesa. Het interieur moet aantrekkelijk zijn, anders komt hier niemand naar binnen”, legt Van Damme uit, die een speciaal bureau inhuurde voor de decoratie.

Over elke vierkante centimeter is nagedacht. Centraal staat de ‘stamtafel’, van marmer. Hier komen straks de Nederlanders of Belgen uit de buurt samen, dagdroomt Glenn. Aan de zijkanten staan de tafeltjes, van graniet. Het ziet er geordend en chic uit. ,,Al ons eten is handgemaakt, dit is zeker geen snackbar”, duidt hij. Verwacht hier Nederlandse prijzen. Een frietje zal omgerekend zo’n drie euro gaan kosten. In deze wat rijkere buurt zal dat geen gefronste wenkbrauwen opleveren; hier wonen veel buitenlanders. Nederlanders en andere Europeanen. En Amerikanen. En Mexicanen van goede komaf. De restaurants hier zijn allen van prima kwaliteit, met goed eten, waar je nu eenmaal ietsjes meer voor betaalt.

In totaal hebben ze nu 29 man personeel. De reden dat er zo veel personeel nodig is? ,,We geven hier Mexicaanse service. Die is heel anders dan in Nederland. Hier heeft elke tafel zijn eigen service. Zo wordt je bord direct opgeruimd als je klaar bent met eten. Ieder heeft een eigen taak, zo is de cultuur hier.”

Hoewel Frituur nu een succes moet gaan blijken, kijkt het stel al iets verder weg. Wellicht willen ze ook La Poffería onderbrengen in een echt restaurant. Willen ze meer zaken openen. De ambities zijn groot, met Frituur wordt hun tweede droom verwezenlijkt.

Deze maand gaan Glenn en Gyspy weer eens naar Nederland, voor het eerst in vier jaar. Om familie en vrienden weer eens te zien, na zo’n lange tijd. Het personeel moet er klaar voor zijn, om zonder hen Frituur en La Poffería draaiende te houden. Dat is nog spannend, maar tijdens de opening lijken de eerste bezoekers het restaurant alvast te omarmen. Want een frietje stoof met Brugse Zot, zal in Mexico weldra onderdeel zijn van de gastronomie alhier.