‘Geen koningspaar bij de nationale herdenking van de Ramp, ik durf het een schandaal te noemen’

Mede door de vele aandacht die aan de Ramp in de PZC wordt besteed vind ik dat de afwezigheid van het koningspaar bij de nationale herdenking niet klopt. Die datum is nota bene overschaduwd door een zakenreis in het Caribisch gebied. Nu hebben zij al eerder een ‘voutje’ gemaakt door een verkeerde inschatting, maar hier betreft het een grote fout. Het wordt nu duidelijk waar prioriteiten liggen. Ik durf het een schandaal te noemen. De aanwezigheid van prinses Beatrix bij de herdenking in Oude-Tonge zal ons goed doen, maar toch. Ik las op internet: hang de vlag halfstok. Een goed idee. Doe het massaal. Laat je betrokkenheid zien. Als je die niet zo sterk voelt, ga dan eens naar het Watersnoodmuseum. Daar word je stil en nietig. Laat daar het koninklijke paar eens een flinke rondleiding krijgen, zonder verder publiek en/of pers.
Jaap Beun, Middelburg

Afgelopen vrijdag is het item zeegroenten snijden besproken in de Provinciale Staten. Tot mijn grote spijt heb ik moeten constateren dat de groene leugen heeft gewonnen van mensen die normaal nadenken. We mogen dit jaar pas vanaf 1 juni gaan snijden. Wel, dan staat de lamsoor kniehoog en de zeekraal wordt al stokkig. We mogen de schorren niet betreden in verband met de broedende vogels. De leden van de groene leugen denken dat vogels broeden op schorren die regelmatig onder water lopen. Wat een flauwekul. Ik snij al meer dan tien jaar lamsoren en heb nog nooit een vogelnest gezien op het schor. Volgens Anita Pijpelink gaan ze nieuwe snijgebieden zoeken. Wel succes Anita, die zijn er gewoon niet. Wat denk je nu, als die er wel waren dan hadden wij die al lang en breed gevonden. Bedankt Gedeputeerde Staten voor het de nek omdraaien van een Zeeuwse traditie.
Adrie Dek, Kruiningen

Deze beesten zie je gelukkig steeds minder in de Zeeuwse wateren, lees ik in dit artikel. Helaas zijn er van een hoop andere dieren ook een stuk minder, zo’n 7108 in 2021 om precies te zijn (bron: Unie van Waterschappen). De huidige manier van muskusratten vangen is namelijk niet alleen bijzonder wreed voor muskusratten zelf, ze zorgt ook voor een behoorlijke bijvangst. Zo kwamen er onder andere zwanen, ganzen, wilde eenden, aalscholvers, otters en jonge bevers in de vallen en klemmen terecht. Zij verdrinken of sterven de hongerdood. Op jaarbasis wordt er in Nederland zo’n 35 miljoen (belastinggeld) uitgegeven aan bestrijding van muskusratten. Met dat geld zouden er een hoop preventieve, diervriendelijke en niet-dodelijke maatregelen getroffen kunnen worden, zodat geen enkel dier meer zo’n lijdensweg hoeft af te leggen.
Maartje Verschure, Goes

Ik las het artikel over Ans Stouten. In 1977 werd ik docent aan de Vakschool in Goes, opleiding vhbo. Deze was bedoeld voor lbo-leerlingen die naar hbo wilden. Vijf vakken met havo-examen, één praktijkvak. Met een geweldig team onder leiding van A. Vlieger, Olijfje onder leerlingen, kreeg een jaarlijks groeiend aantal leerlingen uit zuidwest Nederland een tweede kans. Met twee keer per jaar een school- en centraal examenmoment kon het examen worden gesplitst, maar konden door vele leerlingen ook meer dan zes vakken worden afgesloten. In de tachtiger jaren, toen jaarlijks meer dan 120 leerlingen aan de driejarige opleiding begonnen besloot de regering, Ritsen, de opleiding af te schaffen, want mbo moest eindonderwijs worden. Na de uitloop is er nog een mislukte poging geweest met dhbo, maar toen was het voor de onbemiddelde leerling afgelopen in Goes. Vele vhbo-abituriënten hebben een hbo-diploma behaald en meerdere daarna nog universiteit.
Ludo Jacobs, ‘s-Gravenpolder

Nederland staat blijkbaar te dringen om als een potentieel oorlogsdoel te kunnen worden aanzien, ingeval de oorlog in Oekraïne zich onverhoopt verder zal gaan ontwikkelen op wereldschaal. In plaats van olie op het oorlogsvuur te gooien middels wapenleveringen en een dom sanctiebeleid dat enkel de eigen bevolking treft, zouden inspanningen op diplomatiek vlak, om de oorlog te beëindigen, zinvoller zijn.
Luc Brusselaers, Kuitaart