Erica's snert gooit hoge ogen bij Zeeuwse wedstrijd

Vierenveertig plastic bakjes gingen vrijdagavond over tafel op de zolder bij Vleesboerderij Boot. Met daarin opgewarmde snert, de één wat gevulder dan de ander. En met grote verschillen in smaak: ,,Het lijkt wel of hier knakworst in zit."

Bakje nummer 20 bevatte wel érg goede snert, daar waren alle twaalf juryleden het wel over eens. Ingeleverd door Erica Erkelens na een dagje pruttelen op het vuur in haar keuken in Scharendijke, en na een dagje afkoelen. Zonder minnetjes werd het bijbehorende scoreformulier bijna vanzelfsprekend naar de bokaal van de eerste prijs geschoven. ,,Een perfecte snert”, oordeelde Harry Boot van de Vleesboerderij.

Dat stempel kreeg de snert niet zómaar. Onder de juryleden zat behoorlijk wat vakkennis van onder meer slagers en keurmeesters van verschillende vakwedstrijden. Zo wisten Dion Spronk (werkzaam bij een kruidengigant) en Niels Hessels (slager) echt wel waar zij hun lepel inzetten. ,,We letten bijvoorbeeld op de structuur en of de ingrediënten gaar zijn", zei Hessels na weer een snert geproefd te hebben. ,,Net kwam er een voorbij waarin de aardappel niet gaar was. En eentje met split- in plaats van doperwten. Daar wordt de smaak melig van.”

Spronk was dan weer verrast dat één der snerten een spruit bevatte. ,,En dat smaakte verbazingwekkend goed!” Maar bij een ander was daar weer de kritische blik: te zout, te waterig en te harde erwten. De worst bracht hij vertwijfeld naar zijn mond. ,,Dat is geen rookworst, eerder een knakworst...”

Knolselderij, peterselie, draadjesvlees van de uit schenkel getrokken bouillon... In Erica's snert kun je wel een lepel rechtop laten staan. Op smaak gebracht met onder meer tabasco en worcester sauce. Zoveel wil de Scharendijkse dan nog wel verklappen. De rest van het recept zit in haar hoofd. Waar toch al zoveel kook- en bakkennis in huist. ,,Mijn schoonmoeder leerde me koken", vertelt ze. ,,Als ik uit mijn werk kwam ging ik op een krukje in de keuken zitten. Terwijl zij kookte legde ze uit waar ze mee bezig was.” Dat was in Dordrecht, waar zij en haar man Hans geboren werden. In ‘89 verhuisden ze naar Scharendijke waar ze nooit meer weg willen.

Op Facebook houdt ze een pagina bij: Erica’s Keukencreaties. Foto’s van fraaie gerechten komen er op voorbij. Zij en Hans koken nu eenmaal graag. Hobbymatig, zegt ze er bij. Talloze potjes kruiden, op de afzuigkap en aan de muur, verraden vergaand hobbyisme. Buiten staan de verse kruiden, zegt ze. ,,Het is een beetje uit de hand gelopen hobby.” De recepten deelt ze soms op haar facebookpagina. Ze schiet in de lach: ,,Ik wil niet altijd alles prijs geven.” 

Het zit er dik in dat Erica haar titel volgend jaar verdedigt. Want na deze eerste succesvolle editie durft Jean-Paul Kotoun, de geestelijk vader van de wedstrijd, wel te zeggen dat er een vervolg komt. Overigens verbaasde het hem dat er nog geen dergelijke wedstrijd was in de provincie. ,,Wel stuitte ik in Groningen op een kookwedstrijd waar het ging om een combinatie van hutspot en snert. Maar een Zeeuwse contest was er nog niet.” Hij durft al vérder dan de zolder van de Vleesboerderij te dromen. ,,Misschien kunnen we tien finalisten live laten koken in de keukens van het Pontes Pieter Zeeman.”