De zee was de speeltuin van Frans Maas (1937-2017)

Echte faam verwierf hij met zijn Standfast-ontwerpen van Standfast Yachts uit Breskens. In 1971 bouwde hij de eerste samen met reder Piet Vroon en whiskydestillateur Charly Grant Gordon van William Grant & Sons. Sindsdien stond er op elke Standfast een fles, een glas en het logo van deze whisky. 

Samen met de Technische Universiteit Delft en later met een universiteit uit Boston ontwierp Maas een aquadynamisch jacht. Dat werd de Standfast 43 en later de langere 64. Veel jachten werden geëxporteerd naar de Verenigde Staten. Gaandeweg werkte hij aan sneller en duurzamere schepen, onder meer met hulp van TNO. Hij testte al zijn nieuwe ontwerpen in de praktijk: even naar Engeland en terug. Dat leidde uiteindelijk over een boek over zijn ontwerpen van zeewaardige jachten: 'Frans Maas one-off' van de hand van J. Danckaers.

Als zeezeiler en deelnemer aan internationale wedstrijden kende hij de risico's. Voor de oorlog zeilde hij met zijn vader mee. Dan liepen ze wel eens op de plaat vast en konden ze niets anders doen dan wachten op hoog water, want reddingsboten die gestrande jachtjes naar een haven sleepten, waren er in die tijd niet. 

Ondanks wedstrijdbegeleiding en alle huidige communicatiemiddelen ging het zaterdag mis. Door vermoedelijk een afgebroken kiel kapseisde zijn jacht Capella. Pas zes uur later werd alarm geslagen en trof de bemanning van het baggerschip Reynaert het levenloze lichaam van Frans Maas. Zijn tragisch einde is omgeven door veel vragen: waarom merkte de wedstrijdleiding dat pas zes uur later?