Vers op Zondag 190: Tijs van Bragt
Delen per e-mail
In de serie Vers op Zondag publiceren Zeeuwse dichters op toerbeurt een gedicht. Het is een zondagse aangelegenheid: elke zondag wordt één van hun gedichten gepresenteerd op pzc.nl/zeeland-geboekt. Vandaag: Tijs van Bragt uit Groede.
**************************
bij een jong rund
als ik het gebroken kwastje zie
onder aan de lommerrijke buik
en genadig raak
bij de donder die over het veld rolt
dan voel ik in mijn navel een cyclus wakkeren
van het bastblanke jongensdier dat ik ben
ergens moet ik enorm zijn
ergens moet ik buigen, geloof ik
Tijs van Bragt
Van Bragts bundel Bonterik Sterrenzager verschijnt in december 2019 bij uitgeverij De Kaneelfabriek.
Gratis onbeperkt toegang tot Showbytes? Dat kan!
Log in of maak een account aan en mis niks meer van de sterren.Lees Meer
-
PREMIUM
Over een jonge loods op een oude tanker
Zo onmiskenbaar Zeeland en toch zo onbekend. We volgen vanaf de Vlissingse boulevard op veilige afstand hun activiteiten, maar wat doen die loodsen eigenlijk? Libera Carlier (Nijlen, 1926 – Ekeren, 2007) was bijna veertig jaar loods op de Schelde. Bijzonder genoeg, maar nog veel bijzonderder was dat hij prachtig over zijn beroep kon schrijven. Zijn meesterwerk is misschien ‘Duel met de tanker’ uit 1957 over een reisje van een jonge loods met een oude tanker, van Vlissingen naar Antwerpen. Ongehoord stoer en spannend, maar vooral ongelooflijk goede literatuur. -
PREMIUM
Serieuze selfies uit de Gouden Eeuw
Frank van der Ploeg zocht en vond werk van Zeeuwse portretschilders in de Gouden Eeuw. In musea, bij kunsthandels en bij particulieren die hun voorouders in ere houden. De expositie in Zierikzee staat in de wacht, maar het boeiende boek over de Zeeuwse meesters is er al. -
PREMIUM
zeeland-geboekt Kinneging durft anders te denken
De aanhalingstekens moeten verdoezelen, maar zeggen juist alles. De aanhalingstekens bij woorden als ‘jongeren’, ‘vluchteling’, ‘verwarde persoon’, daadwerkelijk geplaatst dan wel in gedachten toegevoegd door de geïnformeerde lezer. Zo ver zijn we gekomen. Tijden dat mensen met keurige linkse overtuigingen er een griezelig rechtse geest op na houden. -
PREMIUM
ZEELAND-GEBOEKT Uitzicht op een nieuwsgierig plukje schaamhaar
Pieter van Lierop. Dat is zo’n naam waarbij er ergens vaag een belletje gaat rinkelen. Waar ken ik hem van? Was dat niet die man die ooit in de jury van Film by the Sea in Vlissingen heeft gezeten? Bijna goed. Pieter was als filmrecensent van de PZC en nog een hele rits andere regionale kranten gevraagd aan te schuiven bij het gezelschap dat de mooiste literatuurverfilming zou uitkiezen. Dat was ergens in de jaren 90 of misschien zelfs begin deze eeuw. Een week voor aanvang van het festival kreeg hij te horen dat hij uit de jury werd gezet. Want, zo bleek, het Algemeen Dagblad sponsorde het filmfeest in Vlissingen en wenste geen journalist van een concurrerend medium in de jury. -
zeeland-geboekt Vers op Zondag 254: Juul Kortekaas
In de serie Vers op Zondag publiceren Zeeuwse dichters op toerbeurt een gedicht. Het is een zondagse aangelegenheid: elke zondag wordt één van hun gedichten gepresenteerd op pzc.nl/zeeland-geboekt. Vandaag: Juul Kortekaas uit Middelburg.
-
zeeland-geboekt Zeeuwse zeepost van VOC-personeel in Bengalen
In het nationaal archief van Groot-Brittannië ligt een schat aan Nederlandse brieven. Het gaat om tienduizenden per schip verzonden liefdesbrieven, geboorte-, trouw- en overlijdensberichten, zakelijke correspondentie en soms ook pakketjes met zaden, breipatronen en wat al niet meer. Verzonden tussen 1600 en 1800, de eeuwen dat de Republiek der Zeven Verenigde Nederlanden een belangrijke speler was op het wereldtoneel en zowel in de Oost als de West handelsposten en koloniale bezittingen had. Tijdens de talrijke zeeoorlogen werden vijandelijke schepen als 'prijs’ opgebracht. In Engeland werd de aan boord van de veroverde schepen aangetroffen correspondentie bewaard. Tot op de dag van vandaag. -
PREMIUM
Column Jan van Damme Onze op onderduik ingerichte achterkamer oogt volstrekt overbodig
We hadden onze achterkamer al ingericht. Of tuinkamer, of studeerkamer, in elk geval, de ruimte in ons huis die het verst van de straatkant af ligt. De eindejaarsopstelling, zo was de gangbare benaming geworden. Dat wil zeggen: een gerieflijke mand, een berg gezonde kauwkluifjes, een waterbak en een voorraad brokken voor minstens twee dagen. En, misschien nog wel het belangrijkst van al, de geluidsinstallatie met een stapel kerst- en wintercd’s. -
PREMIUM
Wim Hofman Brieven
Toen ik mijn dagboeken had weggedaan, ben ik meer brieven gaan schrijven. In het begin leek het wel op het schrijven van een dagboek, maar het verschil is wel dat als je een brief schrijft, je meestal niet in het luchtledige of tegen jezelf zit te praten. Toch lijkt het briefschrijven wel een beetje op praten. Je begint maar ergens mee en de rest komt vanzelf. Net zoals je zomaar een wandelingetje maakt. Uiteraard wordt een brief aan je ouders heel anders dan die aan je broer of aan een nichtje. Je stelt je automatisch anders in, je komt op andere onderwerpen en dat zorgt weer voor ander woordgebruik. Bij de ene persoon heb je meer te vertellen dan bij een andere. Je past je aan.
0 reacties