PREMIUM
Kinneging durft anders te denken
zeeland-geboektDe aanhalingstekens moeten verdoezelen, maar zeggen juist alles. De aanhalingstekens bij woorden als ‘jongeren’, ‘vluchteling’, ‘verwarde persoon’, daadwerkelijk geplaatst dan wel in gedachten toegevoegd door de geïnformeerde lezer. Zo ver zijn we gekomen. Tijden dat mensen met keurige linkse overtuigingen er een griezelig rechtse geest op na houden.
Delen per e-mail
Nog niet zo lang geleden betekende ‘links’ de waarheid boven water willen krijgen, de waan van de religie bestrijden, koste wat kost. Nu houdt het al te vaak in schichtig wegkruipen, gevoelige onderwerpen taboe verklaren en subsidie onthouden aan kunst met een onwelgevallige mening.
Gratis onbeperkt toegang tot Showbytes? Dat kan!
Log in of maak een account aan en mis niks meer van de sterren.Lees Meer
-
PREMIUM
Serieuze selfies uit de Gouden Eeuw
Frank van der Ploeg zocht en vond werk van Zeeuwse portretschilders in de Gouden Eeuw. In musea, bij kunsthandels en bij particulieren die hun voorouders in ere houden. De expositie in Zierikzee staat in de wacht, maar het boeiende boek over de Zeeuwse meesters is er al. -
Column Jan van Damme Ik pakte hem bij kop en kont en daar ging ‘ie
Bwah, ijskoud. Mijn grote teen protesteert. Kippenvel op mijn armen. Er drijven ijsschotsen, ik zie ze echt in mijn verbeelding. In elk geval geen weer om te water te gaan. Veilig op de rand van het bassin probeer ik nog eens een voetje. Brrr, nee, mij niet gezien vandaag. -
PREMIUM
Zeeland Geboekt De horde loopt achter de Leider aan
Om over na te denken: ‘De horde loopt achter de Leider aan, spandoek of slagzwaard hoog geheven, op zoek naar liefst geïsoleerde groepjes slachtoffers om deze aan de kaak te kunnen stellen en als het even kan te vernietigen. Beide basiskeuzen van ons 'krokodillenbrein’, vechten of vluchten, worden bevredigd als we toetreden tot de horde: we bevechten de tegenstander en vluchten tegelijkertijd in de veiligheid van de brullende massa.' -
PREMIUM
Thom Schrijer: over de kalme kunst van het kijken
In Een fietser op een plein verzamelt Thom Schrijer uit Zierikzee zijn gedichten. Richt de blik op een dichter met oog voor nuances, bijvoorbeeld voor ‘de halve dingen tussen fuik en nevel’. -
zeeland-geboekt Zeeuwse zeepost van VOC-personeel in Bengalen
In het nationaal archief van Groot-Brittannië ligt een schat aan Nederlandse brieven. Het gaat om tienduizenden per schip verzonden liefdesbrieven, geboorte-, trouw- en overlijdensberichten, zakelijke correspondentie en soms ook pakketjes met zaden, breipatronen en wat al niet meer. Verzonden tussen 1600 en 1800, de eeuwen dat de Republiek der Zeven Verenigde Nederlanden een belangrijke speler was op het wereldtoneel en zowel in de Oost als de West handelsposten en koloniale bezittingen had. Tijdens de talrijke zeeoorlogen werden vijandelijke schepen als 'prijs’ opgebracht. In Engeland werd de aan boord van de veroverde schepen aangetroffen correspondentie bewaard. Tot op de dag van vandaag.
-
zeeland-geboekt Even niet trouwen
Laatst was er groot nieuws op de televisie: twee jonge mensen gingen niet trouwen. Nu kun je zeggen: dat komt wel vaker voor dat mensen niet trouwen, maar het ging om de reden die werd aangevoerd: het coronavirus en het besmettingsgevaar. Nu heb je om te kunnen trouwen niet heel veel mensen nodig: twee die willen trouwen, twee getuigen en 1 ambtenaar. Het gaat om een belofte, een papier met daarop vijf handtekeningen. Kosten 300 tot 1000 euro. Volgens mij kun je zelfs trouwen via internet. -
PREMIUM
Ach Dicky, wat hebben we lekker bij je gegeten
Nog drie weken. Nog eens drie lange, grijze weken. Arme ondernemers, arme cultuurmakers, arme ouders en onderwijzenden en kinderen. Ik heb zitten studeren op de foto van de Dorpsstraat in Heinkenszand, gisteren op de voorpagina van de krant. Geen levende ziel op te bekennen. Zelfs geen overstekende kat, geen opvliegende mus. -
PREMIUM
ZEELAND-GEBOEKT Uitzicht op een nieuwsgierig plukje schaamhaar
Pieter van Lierop. Dat is zo’n naam waarbij er ergens vaag een belletje gaat rinkelen. Waar ken ik hem van? Was dat niet die man die ooit in de jury van Film by the Sea in Vlissingen heeft gezeten? Bijna goed. Pieter was als filmrecensent van de PZC en nog een hele rits andere regionale kranten gevraagd aan te schuiven bij het gezelschap dat de mooiste literatuurverfilming zou uitkiezen. Dat was ergens in de jaren 90 of misschien zelfs begin deze eeuw. Een week voor aanvang van het festival kreeg hij te horen dat hij uit de jury werd gezet. Want, zo bleek, het Algemeen Dagblad sponsorde het filmfeest in Vlissingen en wenste geen journalist van een concurrerend medium in de jury.
