Meer wee dan wel overigens. Oostburg was tijdens de middeleeuwen uitgegroeid tot een Vlaamse stad. De opstand tegen Spanje maakte van Zeeuws-Vlaanderen een strijdtoneel, waar Spaanse en Staatse troepen elkaar troffen. In 1583 legden de Spanjaarden de stad in de as en vier jaar later - zo blijkt uit de bronnen - restte niet veel meer dan een ruïne in een geïnundeerd land. Het volksverhaal wil dat wolven kwamen drinken uit de verlaten waterputten. De verovering door Maurits in 1604 was volgens de auteurs een keerpunt. Beetje bij beetje kwamen er weer bewoners, voornamelijk protestanten, de katholieken lieten zich niet meer zien. Na 1636 kwamen er veel nieuwe bewoners uit de omgeving van Calais.

Tijdens het Twaalfjarig Bestand 1609-1621 werd er een begin gemaakt met de fortificatie van de stad. In de jaren 1620-1630 volgde uitbouw tot een serieuze vesting die bestand moest zijn tegen een Spaanse aanval. Er werden vele militairen in Oostburg gelegerd. Bauwens en Stroo maken uit de kerkenraadsacta op dat het er nogal losbandig aan toeging. Drank, vrouwen van lichte zeden en vast nog veel meer wat in de ogen van predikanten niet door de beugel kon. In 1625 eiste de pest slachtoffers.

Behalve de ruime inleiding biedt het boek ‘Oostburg 1604-1648' vooral getranscribeerde bronnen: in totaal veertig die betrekking hebben op de periode tot het einde van de Tachtigjarige Oorlog in 1648. Zoals de resoluties en notulen van de vergaderingen van burgemeester en schepenen, aantekeningen op de verpachting van de stedelijke accijnzen, het bestek voor de aanleg van bolwerken, het verhuurcontract van molen Het Lam in 1647.

De uitgave - te koop voor 37,95 euro - vloeit voort uit een samenwerkingsverband tussen de gemeente Sluis en Heemkundige Kring West-Zeeuws-Vlaanderen. Er staan vervolgdelen gepland.