Het eiland Tiengemeten toen
Op de drempel van de herfst lijkt er een nieuw boekenseizoen aangebroken. Ik hield rekening met een hausse tegen Sinterklaas en kerst. Maar september, dat verbaast me. Het fotoboek Het eiland Tiengemeten toen van Gerard Kuster en Astrid-Kuster Bellmann vraagt om voorrang. Omdat het een bijzonder boek is. (foto: Tiengemeten 1980, Brienenswaardpolder, Grevesweg)
Delen per e-mail
Gratis onbeperkt toegang tot Showbytes? Dat kan!
Log in of maak een account aan en mis niks meer van de sterren.Lees Meer
-
PREMIUM
Zeeland Geboekt In Zeeland gelegerd in de Grote oorlog
Veere na vieren, Veere voor het ontbijt. Laatst overnachtte ik weer eens in het stadje, en wat mij vooral opviel was de stilte. Zelfs als je fluistert, klinkt dat beledigend hard over Markt en Kaai. Eén keer werd de grote stilte doorbroken. W.L.M.E. van Leeuwen (1895-1974), schrijver van ‘Avonden op Drienerwolde’, vergat het nooit: ‘De charme van het door de soldaten gewekte stille Veere (die schone slaapster…)’. Hij was een van de soldaten, ‘2e luitenant bij de mitrailleurs’, tijdens de Eerste Wereldoorlog. -
Dagboek
Toen ik bijna twaalf jaar was, begon ik met een dagboek. Ik had een groen schrift en een pen en inkt en er was heel veel om over te schrijven. Er was een storm en een overstroming die grote stukken land onder water zette. Mensen en dieren verdronken en er was veel schade. Er vlogen helikopters over en tweestaartige vliegtuigen die rood-witte vlotjes en andere spullen uit strooiden. Mannen werkten hard aan de dijk, sjouwden met zandzakken en basaltblokken. Van uur tot uur schreef ik op wat er gebeurde en ik noteerde stipt de dingen die we deden. Water werd afgetapt. We aten boerenkool. Mijn broertje Harrie lag ziek in bed. Oorontsteking. Alles schreef ik op en na een paar dagen was het schrift vol. In september van hetzelfde jaar (1953) begon ik serieus aan een dagboek en ook toen noteerde ik van dag tot dag wat we aten en wat er gebeurde: een schoen ging kapot, 0-2 bij het voetballen, zes insectenbeten. Ik dacht toen niet na over het waarom van het bijhouden van een dagboek. -
PREMIUM
ZEELAND-GEBOEKT In gedachten geregeld naar Goes
Oek de Jong in 752 bladzijden ofwel 935 gram. De essays in zijn bundel Het glanzend zwart van mosselen vormen een aarzelende autobiografie, een kroniek van hoe hij schrijver werd en bleef. Indringender en overtuigender dan ooit. -
PREMIUM
zeeland geboekt Hoe ‘schurk’ Schorer in roerige tijden Middelburg in veilige haven loodste
-
PREMIUM
Bewogen leven gevat in boek: Moeder was een meisje met een barst
In 1926 kwam Lili Köhalmi als meisje van 7 in een ‘kindertrein’ vanuit Hongarije in België terecht. Liefde bracht haar in Nederland, in Vlissingen. Haar kinderen Eliane en Peter de Boevere hebben haar bewogen leven in een boek gevangen: Meisje met barst.
-
Simon Stevin maakte de wetenschap toegankelijk
-
PREMIUM
Column Jan van Damme Onze op onderduik ingerichte achterkamer oogt volstrekt overbodig
We hadden onze achterkamer al ingericht. Of tuinkamer, of studeerkamer, in elk geval, de ruimte in ons huis die het verst van de straatkant af ligt. De eindejaarsopstelling, zo was de gangbare benaming geworden. Dat wil zeggen: een gerieflijke mand, een berg gezonde kauwkluifjes, een waterbak en een voorraad brokken voor minstens twee dagen. En, misschien nog wel het belangrijkst van al, de geluidsinstallatie met een stapel kerst- en wintercd’s. -
PREMIUM
‘Burgemeester’ beschrijft historie van zijn Schapenbout
SCHAPENBOUT - 36 huizen, 77 inwoners en Levien de Groote is de burgemeester. Groot is Schapenbout niet. Wel heeft de buurtschap tussen Terneuzen en Axel nu een boekje over zijn geschiedenis: Terug op Schapenbout.
0 reacties