Fragment uit de nieuwe Joost van Driel: Jaren van de tijger

BLOGDe nieuwe Joost van Driel (1976) komt eraan. Na zijn overrompelende romandebuut vorig jaar - 'In het museum' - zijn de verwachtingen natuurlijk hoog gespannen.

Jan van Damme 19-02-18, 11:03 Laatste update: 19-02-18, 11:58

Van Driel leverde een samenvatting aan en stelde ook een fragment uit zijn nieuwe roman beschikbaar.

Samenvatting:

Cover Jaren van de tijger © Uitgeverij vrijdag

Patrick, een onderzoeker aan de universiteit, raakt in de ban van de knappe Ines. Via haar komt hij in contact met een geheimzinnige Chinese vechtkunst. Een charismatische en gevaarlijke vechtkunstenaar, il dottore genaamd, neemt hem onder zijn hoede en hij sluit een bijzondere vriendschap met Steve, een stoere Ierse jongen. Langzaam verliest Patrick zijn angst voor geweld en het ware leven. Steve en Ines openen een wereld vol magie en kracht voor hem. Maar zijn liefde voor Ines en de eisen van il dottore zetten de relatie met Steve onder druk. Voordat zijn vrienden voorgoed zullen verdwijnen en zijn leven uiteen valt, zal Patrick keuzes moeten maken.

Fragment, de drie hoofdpersonen maken een autoritje naar Zeeland.

Een lucht zonder kleur, in alles de zon. Dakraam en zijramen open. De wind over onze gezichten. We zweefden boven bruggen en dammen. De kleuren van het water veranderden voortdurend: de grijze zee, de blauwe meren, de groenige ondieptes, en over dat alles streken de schaduwen van hoge wolken. Als het skelet van een dinosaurus verhief de Oosterscheldekering zich voor ons; de pijlers waren de ruggengraat die naar de uiteinden afliep; in het midden lag een hart waaruit een eiland was gegroeid.

What the fuck is this shit?

‘Neeltje Jans.’

Hij probeerde de naam uit te spreken en gaf het na vier keer op.

We lachten.

Ik parkeerde de auto. De dijk maakte een ronding waartegen de zee kalmpjes klotste, verderop stroming en gekolk, water dat naar de diepte werd gezogen en weer in de hoogte werd geduwd. De golven waren marmer met nerven van schuim.

Wat dachten mijn vrienden terwijl ze de zoute, scherpe lucht inademden? Voelden ze hoe alles ons doorvloeide en onoverwinnelijk maakte? Als ik mijn ogen sluit zie ik weer hoe Ines aan de waterkant ademhalingsoefeningen doet, ze tilt de lucht in een kommetje tot aan haar mooie lippen. Verderop de stoere Ier, mijn vriend, opgegroeid op een eiland, hij moet de zee uit zijn jeugd kennen maar nooit praat hij erover. Ik zie hem staan in gevechtshouding, handpalmen omhoog, vingers uiteen, klaar voor de aanval. Uren vochten we tegen wind en golven, onverzadigbaar waren we, zonder besef van de vreemde blikken van omstanders.

Ik voelde mijn telefoon onophoudelijk trillen in mijn broekzak. Berichten van Femke. Waar was ik? Was ik gewond? Had ik iets gebroken? Waarom antwoord je niet?

Plotseling werd het toestel uit mijn hand gerukt. Ik zag het in de golven verdwijnen.

‘Nu ben je vrij,’ zei Ines.

Presentatie 'Jaren van de tijger': zondag 25 maart 2018 in boekhandel 't Spui in Vlissingen.

Lees nog meer op het weblog Zeeland Geboekt.