Dromen van een reis naar Spitsbergen
Delen per e-mail
Jan van Damme
Net nu we aan huis gekluisterd zijn, is een reisboek welkome lectuur. Zeker als we dan ook nog eens naar verre, op het eerste gezicht onherbergzame oorden worden gegidst. Wie droomt over toekomstige reizen heeft aan 'Spitsbergen’ van Rolf Stange een prachtige leidraad. Recensenten hebben het boek al een ‘encyclopedie’ genoemd, omdat we alles te weten komen over flora, fauna, landschap en geschiedenis van het eiland in de Noordelijke IJszee, 565 kilometer ten noorden van Noorwegen. En bovendien nog eens mogelijk levensreddende adviezen meekrijgen.
In 2007 verscheen het boek in een Duitstalige versie, later volgde een Engelse en een Noorse. Nu is er eindelijk een Nederlandse. Rolf Stange is fysisch geograaf en reisde 25 jaar uitvoerig op Spitsbergen. Hij schreef ook reisgidsen over Jan Mayen en Bereneiland. Hij woont afwisselend in Longyearbyen en Dresden.
Michelle van Dijk - bekend van haar boek ‘Sjef van Dongen, een Nederlandse Poolheld’- gaf de reisgids een extra Nederlands tintje. Ze komt al twintig jaar op Spitsbergen en werkt daar vier maanden per jaar als gids en expeditieleider. Sinds 2007 is ze eigenaar van Longyearbyen Camping, die sinds 2004 haar thuisbasis op Spitsbergen is. Ze schreef de paragrafen over de flora, Willem Barentsz, de walvisvaart, Nederlandse steenkoolmijnbouw op Spitsbergen en het Nederlands onderzoek op Spitsbergen. Ook Sjef van Dongen (1906-1973) komt aan bod. In Zeeland kennen we hem vooral als burgemeester van Aardenburg van 1946 tot 1962 en lid van de Provinciale Staten voor de KVP van 1950 tot 1970. In zijn jonge jaren verbleef Van Dongen op Spitsbergen. In 1928 nam hij deel aan een internationale reddingsoperatie toen het Italiaanse luchtschip Nobile op de Noordpool verongelukte. Voor Van Dongen was de actie niet succesvol, hij moest uiteindelijk zelf van het pakijs worden gered. Maar in Nederland werd hij als een held ingehaald.
Spitsbergen. We kunnen er voorlopig alleen maar van dromen ooit in de voetsporen te treden van onze eigen band BLØF die in 1999 naar Spitsbergen reisde en daar het meest noordelijke optreden van een popgroep ooit verzorgde.
Rolf Stange en Michelle van Dijk: Spitsbergen - Uitgeverij Polar Books, 656 pagina's, 32,90 euro.
Gratis onbeperkt toegang tot Showbytes? Dat kan!
Log in of maak een account aan en mis niks meer van de sterren.Lees Meer
-
PREMIUM
Zeeland Geboekt Zeeland is de blauwste zone van Nederland
Het is niet de blauwe, maar de grauwe tijd van het jaar. Des te welkomer is ‘En blauw zal alles zijn’, een bloemlezing met bijna benauwend veel blauwe poëzie uit binnen- en buitenland. De titel is ontleend aan een gedicht van Jan Hanlo, het boek is samengesteld en ingeleid door Elisabeth Lockhorn, die ook poëzie van eigen vinding naar binnen smokkelde. De bundel maakt hier en daar een slordige indruk, maar de originele blauwe bril maakt veel goed. -
zeeland-geboekt Vers op Zondag 250: Dieuwke Parlevliet
In de serie Vers op Zondag publiceren Zeeuwse dichters op toerbeurt een gedicht. Het is een zondagse aangelegenheid: elke zondag wordt één van hun gedichten gepresenteerd op Zeeland Geboekt. Vandaag: Dieuwke Parlevliet. -
PREMIUM
ZEELAND-GEBOEKT Uitzicht op een nieuwsgierig plukje schaamhaar
Pieter van Lierop. Dat is zo’n naam waarbij er ergens vaag een belletje gaat rinkelen. Waar ken ik hem van? Was dat niet die man die ooit in de jury van Film by the Sea in Vlissingen heeft gezeten? Bijna goed. Pieter was als filmrecensent van de PZC en nog een hele rits andere regionale kranten gevraagd aan te schuiven bij het gezelschap dat de mooiste literatuurverfilming zou uitkiezen. Dat was ergens in de jaren 90 of misschien zelfs begin deze eeuw. Een week voor aanvang van het festival kreeg hij te horen dat hij uit de jury werd gezet. Want, zo bleek, het Algemeen Dagblad sponsorde het filmfeest in Vlissingen en wenste geen journalist van een concurrerend medium in de jury. -
PREMIUM
Ach Dicky, wat hebben we lekker bij je gegeten
Nog drie weken. Nog eens drie lange, grijze weken. Arme ondernemers, arme cultuurmakers, arme ouders en onderwijzenden en kinderen. Ik heb zitten studeren op de foto van de Dorpsstraat in Heinkenszand, gisteren op de voorpagina van de krant. Geen levende ziel op te bekennen. Zelfs geen overstekende kat, geen opvliegende mus. -
Er is een mannetje komen inwonen: het afscheid van Jos Daelman
Dichter Jos Daelman neemt afscheid in stijl. Met de bundel ‘Oase’ rondt hij zijn oeuvre af. ‘Wanneer de liefde plicht wordt, sterft ze in dankbaarheid’.
-
zeeland-geboekt De Bolsjewiek is gestrand in Vlissingen
Mario Molegraaf -
PREMIUM
column jan van damme Jarig in de schaduw van Sint
Ze is al heel haar leven jarig net voor Sint. Dat is de reden om het elk jaar maar rustig aan te doen. Geen groots opgezette feesten met ballonnen en koekhappen, niet de halve of de hele straat uitnodigen, geen fanfare voor de deur. Nee joh, laat maar zitten, iedereen heeft het al zo druk met dichten en surprises. -
PREMIUM
Wim Hofman Brieven
Toen ik mijn dagboeken had weggedaan, ben ik meer brieven gaan schrijven. In het begin leek het wel op het schrijven van een dagboek, maar het verschil is wel dat als je een brief schrijft, je meestal niet in het luchtledige of tegen jezelf zit te praten. Toch lijkt het briefschrijven wel een beetje op praten. Je begint maar ergens mee en de rest komt vanzelf. Net zoals je zomaar een wandelingetje maakt. Uiteraard wordt een brief aan je ouders heel anders dan die aan je broer of aan een nichtje. Je stelt je automatisch anders in, je komt op andere onderwerpen en dat zorgt weer voor ander woordgebruik. Bij de ene persoon heb je meer te vertellen dan bij een andere. Je past je aan.
