Britannia, rule the waves

Ik kan me indenken dat de Zeeuwse vissers zich zorgen maken over de gevolgen van de Brexit. De Britse territoriale wateren zijn breed. Voor de Franse, Belgische, Deense en Nederlandse vissers blijft er maar een smalle strook van de Noordzee over en daarin staan ook, ik weet niet hoeveel windturbines. Daar komt nog bij dat van oudsher in de Britse Noordzee-wateren veel meer vis zwemt dan in de buurt van onze kust. Er zal dus flink onderhandeld moeten worden, want ik kan me indenken dat men toch in de gehele Noordzee wil blijven vissen.

Dat er onderhandeld moet worden met Groot- Brittannië is niet nieuw. In de lente van 1610 ging bijvoorbeeld een groep afgevaardigden uit de Nederlanden naar de koning van Engeland, omdat die het vissen bij de Engelse kust streng had verboden. Een aantal vissers zat dan ook allang bij hem in de gevangenis. Bij de groep die met de koning ging praten zat onder anderen Johan van Oldenbarnevelt en voor Zeeland ging Albert Joachimi mee. Hij was rechtsgeleerde, secretaris en pensionaris van Goes. Ook de grote geleerde Hugo de Groot was van de partij. Eerst gingen de onderhandelingen wat stroef, maar uiteindelijk kregen de Hollanders en Zeeuwen verlof om nog twee jaar bij Engeland te vissen. De delegatie kreeg lekker te eten en de leden werden tot ridder geslagen. Twee jaar, dat vond men een aardig resultaat. Later werd Oldenbarnevelt onthoofd en Hugo de Groot werd tot levenslange gevangenisstraf veroordeeld, maar dat was niet vanwege de visserij.

Hoe het na de Brexit met de visserij gaat aflopen weten we niet. Ik heb geen idee of bij voorbeeld het varen onder Engelse vlag zin kan hebben. Misschien mogen de vissers van de Britten dan ook gaan pulsvissen en dan is de Noordzee in ieder geval sneller leeg.