Net binnen

  1. Uit Nederland naar Holanda
    zeeland-geboekt

    Uit Nederland naar Holanda

    ‘Der komt ’n ké ’n dag da ze ons vinnen’, zei Piet van Heule, Zeeuw te Brazilië. Hij en de andere Zeeuwen daar zijn inderdaad gevonden. Hun voorouders vertrokken zo’n anderhalve eeuw geleden uit Retranchement, Groede en andere plaatsen in het westen van Zeeuws-Vlaanderen naar het oosten van Brazilië. Dat was voor hen het beloofde land, ze kregen een huis, landbouwgrond, koffiestruiken toegezegd. In de praktijk bleek dat een schamele hut, een schrale akker en verder niets, maar er was geen boot terug.
  4. Dichters in dienst van de strijd

    Dichters in dienst van de strijd

    Naar poëziebundels moet je in de meeste boekwinkels zoeken. In een uithoekje van dit uithoekje liggen zelfs boeken óver poëzie. Pogingen om lezers te winnen, alsof dat nodig is, want op beslissende momenten in het leven, bij verdriet en verlies, verrukking en vreugde, zoekt iedereen naar poëzie. Zij het niet direct naar poëziebundels, laat staan naar boeken over poëzie. Boeken als Een gedicht is ook maar een ding van Lidewijde Paris en Poëzie als alternatief van Jeroen Dera. Beiden vergeten de Zeeuwse dichters niet. Beiden betonen zich enthousiast. Alleen blijkt Lidewijde Paris vooral gezellig en Jeroen Dera juist geharnast.
  5. Vogels volgens Hans Warren

    Vogels volgens Hans Warren

    Vogels dwarrelen overal bij Hans Warren (1921-2001). Op zijn vogeltekeningen, in de artikelen die hij als jongeman aan natuurtijdschriften leverde, in de uitgave Nachtvogels en veel later in de dichtbundel Betreffende vogels. In een van de gedichten daaruit hoopt hij dat twee zwartkoptuinfluiters bij zijn begrafenis zullen zingen, tegen elkaar in. Daarom was het een gelukkige gedachte van de ZB Bibliotheek van Zeeland aan Chiel Jacobusse, groot kenner van de Zeeuwse natuur, te vragen een boekje aan dit onderwerp te wijden. Hans Warren: tekenaar, bewonderaar, vogelaar is fraai geïllustreerd, ZB-directeur Perry Moree schreef een voorwoord en Ronald Rijkse bespreekt in een inleiding Warrens contacten met de bibliotheek.
  4. De poëzie slingert aan de trapeze
    zeeland-geboekt

    De poëzie slingert aan de trapeze

    Er bestaat nog een foto van, een foto in de krant van 9 juni 2008. De dag voordien had ik kennis gemaakt met Anne van Amstel, in een Middelburgse tuin, voor één middag aan haar en aan mij toebedeeld in het kader van de manifestatie Park & Poëzie. Je hóórt haar natuurlijk niet op de foto, toch lijkt het of haar stem klinkt, door het gebaar met haar rechterhand. In haar linkerhand heeft ze een boekje vast, haar in 2004 verschenen eerste bundel ‘Het oog van de storm’.
  2. Met een vulpen kun je fantastische punten zetten
    PREMIUM
    Column Jan van Damme

    Met een vulpen kun je fantasti­sche punten zetten

    Weken ben ik er al mee bezig. In mijn hoofd dan toch. Mijn laatste column. Die moet knallen, schitteren, spetteren, enthousiasmeren, lang herinnerd worden. De overstap naar het pensionadoschap vraagt immers iets heel bijzonders. Maar nu ik een beetje koortsig en wiebelig achter mijn toetsenbord zit, moet ik vooral aan een plumpudding denken. Past wel bij kerst overigens, maar het gaat me om het in elkaar zakken. Al die vooraf verzonnen maar niet opgeschreven afscheidscolumns, ze bleken geen goed fundament te hebben. Helaas.
  1. Herinneringen stuiteren uit de kast, met dank aan Jan Zegers
    PREMIUM
    Zeeuwse schrijvers

    Herinnerin­gen stuiteren uit de kast, met dank aan Jan Zegers

    Herinneringen zijn als een kast waarin je van alles opbergt, maar zelden meer iets uithaalt. Uit deze kast van de voorbije wereld valt ineens de herinnering aan mijn enige nachtje in een ziekenhuis. Het ging om amandelen knippen. Ik herinner mij hoe ik weg raakte voor de ingreep en weer ontwaakte in een bed waarin nog een jongen lag, zijn voeten naast mijn kussen. Dat juist deze herinnering uit de kast stuitert, dank ik aan Jan Zegers, aan zijn amandelkniphistorie Aan mijn lot overgelaten, opgenomen in zijn pas verschenen verhalenbundel Denkend aan ’t Naaikussen.
  2. Je proeft het zweet en het enthousiasme in het Kustmarathonboek

    Je proeft het zweet en het enthousias­me in het Kustmara­thon­boek

    Vorig jaar gooide corona roet in het eten. Maar afgelopen 1, 2 en 3 oktober was het weer heerlijk (hard) lopen en fietsen tussen Burgh-Haamstede en Zoutelande. Het was nat en winderig, niemand kreeg de 42 kilometer van de 18de editie van de Kustmarathon cadeau. Maar het plezier en de voldoening van de duizenden deelnemers was er niet minder om. Dat is goed te zien in het Kustmarathonboek, dat elk jaar snel na het evenement wordt samengesteld.
  3. Ballustrada staat nog in de literaire branding
    zeeland-geboekt

    Ballustra­da staat nog in de literaire branding

    Nog niet zo lang geleden waren er volop literaire tijdschriften. Elke dichter droomde van een plaatsje in De Tweede Ronde. Een bijdrage aan Maatstaf was een sieraad op je cv. Een paar houden dapper vol, bijvoorbeeld het Literair Periodiek’ Ballustrada’, begonnen in 1987, de tijd van stencilapparaat en schrijfmachine, zoals Wim Hofman het omschrijft in een van de bijdragen aan de aflevering waarmee jaargang 35 besluit.