1. Ik zou graag nog eens een ouderwetse bak vertellen
    PREMIUM
    Column Jan van Damme

    Ik zou graag nog eens een ouderwetse bak vertellen

    De lach is weg. Ja, ik voel mee met René Diekstra, de man met de expressieve bretellen. Gisteren constateerde hij in de krant dat het lachen ons vergaan is sinds het uitbreken van de coronapandemie bijna een jaar geleden. De hele godganse dag sijpelt het virus in ons dagelijkse leven door. De angst voor het ontstaan van nog veel besmettelijkere varianten, de onrust creërende dagcijfers, het geneuzel over een avondklok. Als we al naar een winkel gaan, zien we alleen elkaars ogen, een minzame of een uitnodigende glimlach blijft verborgen achter onze mondkapjes.
  2. De horde loopt achter de Leider aan
    PREMIUM
    Zeeland Geboekt

    De horde loopt achter de Leider aan

    Om over na te denken: ‘De horde loopt achter de Leider aan, spandoek of slagzwaard hoog geheven, op zoek naar liefst geïsoleerde groepjes slachtoffers om deze aan de kaak te kunnen stellen en als het even kan te vernietigen. Beide basiskeuzen van ons 'krokodillenbrein’, vechten of vluchten, worden bevredigd als we toetreden tot de horde: we bevechten de tegenstander en vluchten tegelijkertijd in de veiligheid van de brullende massa.'

blogs

Net binnen

  1. In Zeeland gelegerd in de Grote oorlog
    PREMIUM
    Zeeland Geboekt

    In Zeeland gelegerd in de Grote oorlog

    Veere na vieren, Veere voor het ontbijt. Laatst overnachtte ik weer eens in het stadje, en wat mij vooral opviel was de stilte. Zelfs als je fluistert, klinkt dat beledigend hard over Markt en Kaai. Eén keer werd de grote stilte doorbroken. W.L.M.E. van Leeuwen (1895-1974), schrijver van ‘Avonden op Drienerwolde’, vergat het nooit: ‘De charme van het door de soldaten gewekte stille Veere (die schone slaapster…)’. Hij was een van de soldaten, ‘2e luitenant bij de mitrailleurs’, tijdens de Eerste Wereldoorlog.
  3. Onze op onderduik ingerichte achterkamer oogt volstrekt overbodig
    PREMIUM
    Column Jan van Damme

    Onze op onderduik ingerichte achterka­mer oogt volstrekt overbodig

    We hadden onze achterkamer al ingericht. Of tuinkamer, of studeerkamer, in elk geval, de ruimte in ons huis die het verst van de straatkant af ligt. De eindejaarsopstelling, zo was de gangbare benaming geworden. Dat wil zeggen: een gerieflijke mand, een berg gezonde kauwkluifjes, een waterbak en een voorraad brokken voor minstens twee dagen. En, misschien nog wel het belangrijkst van al, de geluidsinstallatie met een stapel kerst- en wintercd’s.
  1. Over een jonge loods op een oude tanker
    PREMIUM

    Over een jonge loods op een oude tanker

    Zo onmiskenbaar Zeeland en toch zo onbekend. We volgen vanaf de Vlissingse boulevard op veilige afstand hun activiteiten, maar wat doen die loodsen eigenlijk? Libera Carlier (Nijlen, 1926 – Ekeren, 2007) was bijna veertig jaar loods op de Schelde. Bijzonder genoeg, maar nog veel bijzonderder was dat hij prachtig over zijn beroep kon schrijven. Zijn meesterwerk is misschien ‘Duel met de tanker’ uit 1957 over een reisje van een jonge loods met een oude tanker, van Vlissingen naar Antwerpen. Ongehoord stoer en spannend, maar vooral ongelooflijk goede literatuur.
  2. Je bent al gauw een boomer als je niet altijd begripvol bent
    PREMIUM
    Column Jan van Damme

    Je bent al gauw een boomer als je niet altijd begripvol bent

    Nog geen licht aan de horizon. Shit, de bieten zijn pas gisteren van het land gereden. Het bordje 'Slik’ staat uit het lood gewaaid in de berm. De klei metselt zich robuust tussen achterwiel en spatbord. Trappen, harder, bij Scherpbier klimt het nog ook. Uitpuilende schooltas op de bagagedrager, de broodtrommel past er niet in, die heb ik er los bovenop bevestigd onder de snelbinders. Bruin brood met gebakken ei, dat is nog iets om naar uit te kijken vandaag.

Webwinkel

  3. De man die Walcheren droge voeten bezorgde
    Zeeland Geboekt

    De man die Walcheren droge voeten bezorgde

    Er was een tijd dat een groot deel van Walcheren 's winters natte voeten had. Onbegaanbare wegen en landerijen, onbereikbare boerderijen. Eind jaren twintig, begin jaren dertig van de vorige eeuw kwam er dankzij de bouw van enkele nieuwe gemalen een eind aan die vooral voor de landbouw deplorabele toestand. De bouw van het gemaal Boreel bij Middelburg in 1929 aan het kanaal door Walcheren was de eerste grote stap. In 1937 werd er een gemaal bij Ritthem in gebruik genomen, een jaar later nog eentje bij Veere.

Meest gelezen

Meest gedeeld