Webbing, een patroon met een rijke geschiedenis is weer helemaal terug in het interieur

Het rieten vlechtwerk kennen veel mensen misschien wel van een netjes weggewerkte radiator. Aan het zicht onttrokken geeft hij door de gaatjes wel gewoon de warme lucht door. De laatste jaren is het patroon opgerukt naar de voorpagina's van woonmagazines en hebben vele interieurstijlen ten minste een knipoog van webbing.

Het materiaal is alweer een tijdje hip, meent Liza Wassenaar van vtwonen. ,,Er wordt zo ontzettend veel van gemaakt, dat je altijd wel een leuke mix kunt creëren. Het is functioneel, want het ademt. Gebruik het dus voor een stoel, een kruk, een bank, of opbergruimte. En combineer dit soort stukken om eenheid in het interieur te creëren. Het past eigenlijk bij alle andere materialen en kleuren.”

In het westen werd webbing al geïntroduceerd ten tijde van het Britse kolonialisme, vanaf de 18e eeuw. ‘De Britten lieten in hun overzeese gebieden meubels maken met lokale producten. Voordeel was dat het meubel luchtig en vooral ook licht bleef. Dat maakte verhuizen gemakkelijker. En als het warm is, is een stoel of bankje met doortochtende armleuningen of zitting toch prettig’, zo schrijft stylist Berber Govaars. Een naam die veel valt als het over webbing gaat is Michael Thonet, een meubelmaker uit de 19e eeuw. Zoek op Marktplaats naar ‘thonet’ en zijn stoelen zijn nog in alle soorten en maten te vinden.

Er is meer geschiedenisles over te geven. De Amsterdamse meubelondernemer Bing van der Lande schreef een boek (dat nog moet verschijnen) over een van de bekendste webbing-ontwerpers van de laatste eeuw, Pierre Jeanneret. Nadat India in 1947 onafhankelijk was geworden van Engeland, wilde de nieuwe Indiase regering de rest van de wereld tonen dat ze een moderne natie was. Aangezien ze bij de splitsing met Pakistan de hoofdstad van Punjab waren verloren, gaf men begin jaren 50 de beroemde Zwitserse architect Le Corbusier de opdracht een nieuwe hoofdstad te ontwerpen voor de staat Punjab. Het zou een nieuwe zeer modernistische stad worden, genaamd Chandigarh.

,,Hij zette zijn neef Pierre Jeanneret aan het werk om de meubels te ontwerpen, volgens een hele nieuwe lijn die zou moeten passen bij de stad", aldus Van der Lande. ,,Jeanneret heeft destijds samen met lokale timmerlieden en meubelmakers een meubellijn voor de stad ontworpen én geproduceerd. Doordat er gezamenlijk door de timmerlieden en Jeanneret aan het ontwerp is gewerkt, is niet helemaal duidelijk wie verantwoordelijk is voor de uiteindelijke ontwerpen van de stoelen die de laatste jaren populair zijn geworden: een timmerman of Jeanneret zelf. Het is daarom een rechtenvrij ontwerp.”

Decennia hebben de stoelen de moderne huiskamer verlaten. Een paar jaar geleden waren het Franse galeriehouders die na een lange periode van webbing-droogte weer muziek zagen in de stoelen van Jeanneret. ,,Het werd populair bij de rich and famous en de in de jaren 50 geproduceerde stoelen zijn behoorlijk duur”, vertelt Van der Lande. Samen met zijn broer bedacht hij dat ze opnieuw gemaakt moesten worden, maar dan wel met de hand en op de manier zoals het in de jaren 50 gebeurde. ,,Ze zijn met 579 euro per stuk nog steeds prijzig, maar in onze ogen veel mooier dan wanneer je van machinale webbing gebruik zou maken”, aldus de ondernemer, die vorig jaar de studio Object Embassy oprichtte. 

De stoel van de Amsterdamse studio stond al op de cover van vtwonen en het magazine Jan. Het is bijna een rietveldstoel, maar gemaakt met technieken uit Noord-India. Webbing geeft het een zachte en warme look. En zo raken ongetwijfeld weer andere ontwerpers geïnspireerd om hun meubels volgens de webbing-techniek te bekleden. Het lijkt erop dat de hype, als je het wat oneerbiediger wil zeggen, voorlopig nog niet is uitgewerkt.

Bekijk hieronder meer video's voor wooninspiratie.