Maken Spanje en Marokko er een potje zomeravondvoetbal van?

Van tevoren werd niet al te veel verwacht van Diego Costa, er werd zelfs gesproken van een Spaans spitsenprobleem. Na twee wedstrijden heeft de aanvalsleider van Atletico er 'gewoon' drie in liggen, en behoort Spanje tot de titelfavorieten. Costa doet het uiteraard op zijn Costa's, een manier die eigenlijk helemaal niet past bij het tiki taka van de rest van de ploeg. Hij deelde links en rechts al een elleboogstootje uit, en ging op de tenen van de Iraanse keeper staan. Zo'n speler kun je maar beter in je eigen ploeg hebben, in plaats van bij de tegenstander.

Je zou het niet verwachten, maar de overburen hebben slechts twee keer de degens gekruist, en dat was ook nog in een heen- en terugwedstrijd. In een intercontinentale play-off voor het WK van 1962 won Spanje over twee wedstrijden met 4-2.

Spanje, duidelijk. Ervaring, kwaliteit, motivatie: Spanje heeft van alles een stukje meer.

Toch wel. De sterke punten van Spanje zijn genoegzaam bekend, die ploeg wil wel voetballen. Maar ook Marokko liet zien naar Rusland te zijn gekomen om doelpunten te maken, vooral in de vorige wedstrijd tegen Portugal. Dat dat niet lukte, was erg frustrerend voor de met diverse eredivisiespelers aantredende Leeuwen van de Atlas. Die smet moet vandaag worden weggepoetst.

Ja. De Marokkanen leven goedgemutst toe naar de ontmoeting, als we een foto die gemaakt werd op de training mogen geloven. Middenvelder Faycal Fajr rende zijn rondjes met een telefoon in zijn hand. Aanvankelijk was daar flink wat commotie over, maar later bleek dat hij toestemming had van zijn coach. Fajr zocht muziek op, die de spelers begeleidde tijdens hun warming-up.