PREMIUM
Zet ’s nachts voor u gaat slapen de voordeur op een kier
Column Willem van DamEven kon ik mijn ogen niet geloven. Las ik het goed? Ja verdomd, het stond er echt, op pagina 3 van deze courant: ‘Bajespersoneel: Geef softdrugs voor rust’. De situatie in gevangenissen, las ik, dreigt onhoudbaar te worden, mede doordat de gedetineerden verstoken blijven van hun stickie. Whááát? Ja precies, dat dacht ik ook.
Delen per e-mail
Gratis onbeperkt toegang tot Showbytes? Dat kan!
Log in of maak een account aan en mis niks meer van de sterren.Lees Meer
-
PREMIUMcolumn Willem van Dam
‘Hé vuurtoren’, riepen we hem vaak pesterig na
Hrôôs waren ze in Haamstede, stik hrôôs. Hun vuurtoren, uitgerekend hún vuurtoren, prijkte pontificaal op wat destijds het mooiste Nederlandse bankbiljet ooit werd genoemd: het briefje van 250 gulden, ontworpen door de graficus Ootje Oxenaar. -
PREMIUMCOLUMN WILLEM VAN DAM
Surinamers bij hen op het dorp? Dat nooit!
‘Geen draagvlak voor asielzoekers’, kopte de Eendrachtbode, nieuwsblad voor Tholen en Sint Philipsland, vorige week. ‘Als het aan het gemeentebestuur ligt, komt er geen grote opvanglocatie voor asielzoekers op Tholen of Sint Philipsland’, las ik. En waarom niet? Omdat er ‘geen draagvlak onder de bevolking’ zou zijn. -
PREMIUMColumn Willem van Dam
De klok had nog geen twee minuten weggetikt: herdersmatje
Hoon was mijn loon. Een keer per jaar verzamelen een stuk of tien wat oudere heren van het dorp zich rond het schaakbord om een toernooitje te spelen. Dat gebeurt doorgaans in een genoeglijke ambiance. De gastheer zorgt voor een voorraad bier en wijn gelijk aan die van een bescheiden buurtsuper. -
PREMIUMcolumn Willem van Dam
Nooit nemen we nog een hond
We hadden het ons heilig voorgenomen: nee, nooit nemen we nog een hond. -
PREMIUM
Nooit ontvalt ons eens een onbehouwen stuk vreten, een mispunt of chagrijn
Zodra mijn oma de brievenbus hoorde klepperen legde ze haar haakwerkje neer, spoedde ze zich op haar geruite pantoffels naar de gang, raapte het avondblad van de mat, spreidde de courant uit over het tafelkleed en bladerde meteen door naar de pagina’s met de overlijdensadvertenties. Raar vond ik dat. De sportpagina’s en de strips waren toch veel interessanter?
-
PREMIUMColumn Willem van Dam
De Rijdende Rechter hoeft zich voorlopig nog niet te vervelen
Heb je duiven? Dan heb je ook stront! Het is een waarheid als een koe. Ik ken een duivenmelker die veel te laat op het bruiloftsfeest van zijn dochter verscheen, omdat hij eerst wilde wachten tot al zijn duiven binnen waren. En toen hij eindelijk in de feestzaal arriveerde, had hij verzuimd zijn blauwe stofjas uit te trekken en zijn sloffen te verruilen voor een ordentelijk schoenenpaar. Stront aan de knikker natuurlijk. -
PREMIUMCOLUMN WILLEM VAN DAM
Optiefen vuig tuig, hier waken wij!
Buurtpreventie, bij ons op het dorp doen ze er ook aan. Een bescheiden bordje, bevestigd aan een lantarenpaal bij de entree van het dorp, waarschuwt lieden met kwalijke bedoelingen: ‘Attentie Buurtpreventie’. Met andere woorden: optiefen vuig tuig, hier waken wij! -
PREMIUMColumn Willem van Dam
Vrienden van vroeger, hoe zou het toch met ze zijn?
Wat zou er van ze zijn geworden, van mijn vrienden van vroeger? Als ik door een nostalgische bui word overvallen (dat gebeurt me met het klimmen der jaren steeds vaker) en ik door mijn geheugen blader, komen hun namen met enige regelmaat boven dobberen.
