Toen ze me in het oog kreeg, stak ze minachtend een middelvinger naar me op
Column Willem van DamOpstootje in de supermarkt. Ik had net een tros bananen in mijn mandje laten landen, toen er even verderop geschreeuw klonk: ,,Hoorde je dat? Die man zei kutwijf tegen me!’’ Wat zich precies had voorgedaan werd me niet geheel duidelijk, feit was dat een vrouw het in het gangpad tussen de snoepjes en de frisdranken aan de stok had gekregen met een fors model man op Zweedse klompen.
Delen per e-mail
PZC gebruikt je persoonsgegevens om deze reactie te kunnen plaatsen. Meer informatie vind je in ons privacy statement
Verder in het nieuws
-
PREMIUM
Column Willem van Dam Over de berenlul doen gruwelijke verhalen de ronde
Laten we het eens over de berenlul hebben. De berenlul, ook wel open ruggetje, open been, doelpaal of leuning genoemd, is een vet vette lekkernij, verkrijgbaar in de betere snackbar. Zo’n snackbar als bij ons vroeger om de hoek; Snackbar ’t Hoekje, inderdaad. -
PREMIUM
Column Willem van Dam Het nestkastje hangt nog steeds niet. Kan nog even duren
Met mijn kennis der natuur is het droevig gesteld. Zo beweerde ik een poos geleden op deze plaats met onwrikbare stelligheid dat er met enige regelmaat echte spechten in onze tuin verschenen. Achteraf bleek dat de grootste flauwekul; het waren Vlaamse gaaien. Om mij voortaan voor dergelijke blunders te behoeden, schonken goede vrienden mij destijds een handig naslagwerkje, getiteld Zien is Kennen, waarin honderden vogels – met kleurenplaatjes! - worden beschreven. -
PREMIUM
Column Willem van Dam Hoe moeilijk kan het zijn om een balletje in te werpen
Nee, een groot voetballer was ik niet. Verder dan het vierde van de v.v. Wolfaartsdijk schopte ik het nooit. Op hobbelige velden hobbelde ik langs het lijntje met als voornaamste taak het geven van voorzetten. Maar helaas, die belandden vaker achter het doel dan voor het doel – veel gevoel voor richting heb ik nimmer gehad; vraag mij de weg naar de Noordpool en ik wijs naar het zuiden. -
Column Willem van Dam Kijk eens wat een lekker toetje: vanillepudding met bosbessensaus!
Ziezo. De kerstboom is ontmanteld, de kerstkaarten liggen in de kliko, de laatste oliebollen en appelflappen zijn met de laatste slokken bubbeltjeswijn weggespoeld. Hè, hè, het leven kan eindelijk zijn gewone gangetje weer hernemen. -
PREMIUM
Column Willem van Dam Hoe het aantrekken van zo’n foeilelijke trui kan bijdragen aan een mooier kinderleven, begrijp ik niet helemaal
Nee, ik trek geen foute kersttrui aan. Ik verdom het. Wie wil er nu voor Jan met de Korte Achternaam rondlopen in zo’n oogbol teisterende trui met een schele eland of een bezopen kerstman op de borst? Het antwoord: de gemeentebestuurders van Terneuzen.
-
PREMIUM
Column Willem van Dam De tomaat spatte uiteen tegen de keukenmuur
Het spijt me zeer, maar ik móét het er ook even over hebben: over de banaan die door een Italiaanse kunstenaar met een stukje tape tegen een muur was geplakt. Kunst! -
PREMIUM
Column Willem van Dam Ik was van plan te schrijven over een bejaarde bedrieger
Ik was van plan een stukje te schrijven, waarin ik Sinterklaas tot op de enkels afbrandde. Ik wilde schrijven, dat ik de man een bejaarde bedrieger vind. Een uitslover bovendien, met die rare stok die hij staf noemt, met zijn pluizige baard, dat rode gordijn dat hij als mantel gebruikt, die malle mijter en dat dikke boek waarin hij zogenaamd van al die goedgelovige kindertjes de ondeugden heeft neergepend. -
PREMIUM
Column Willem van Dam Reebruine ogen
Weet u nog, Bambi? Ja precies, ik bedoel dat schattige witstaarthertje wiens moeder door een jagersman werd doodgeschoten. Ik zal een jaar of zes zijn geweest toen ik de film (het was in een filmzaaltje van – ik geloof – het Leger des Heils) voor het eerst zag. Tranen met tuiten. De film werd geschikt geacht voor alle leeftijden. Een grovere blunder heeft de filmkeuringscommissie nooit meer begaan; de lotgevallen van het snoezige hertje sneden zó diep door mijn tere kinderziel, dat ik nachtenlang in mijn jongensbedje heb liggen huilen.
