PREMIUM
Of een koe mét naam meer melk geeft dan een koe zonder? Echt, het is onderzocht
Column Willem van DamOnderzoekjes. Ik ben er gek op. Zo las ik laatst dat er in Zeeland meer echtbrekers wonen dan elders in het land. Voor de cijferfetisjisten: ruim acht procent van alle Zeeuwen is gescheiden. In Vlissingen ligt dat percentage zelfs nog hoger: boven de tien procent. Wil ik dat weten? Ja, dat wil ik weten. En waarom wil ik dat weten? Ik zou dat eerlijk gezegd niet weten.
Delen per e-mail
Gratis onbeperkt toegang tot Showbytes? Dat kan!
Log in of maak een account aan en mis niks meer van de sterren.Lees Meer
-
PREMIUMColumn Willem van Dam
Zelfs de heer ’t Hart tast in het duister
De schuifuit. Wel eens van gehoord? Ik ook niet. Tot ik op pagina 259 van Maarten ’t Harts jongste roman De Nachtstemmer belandde. De schuifuit, leerde ik daar, is een vogel. En ’t Hart kan het weten, hij is tenslotte van huis uit bioloog. -
PREMIUMcolumn Willem van Dam
‘Hé vuurtoren’, riepen we hem vaak pesterig na
Hrôôs waren ze in Haamstede, stik hrôôs. Hun vuurtoren, uitgerekend hún vuurtoren, prijkte pontificaal op wat destijds het mooiste Nederlandse bankbiljet ooit werd genoemd: het briefje van 250 gulden, ontworpen door de graficus Ootje Oxenaar. -
PREMIUM
Er zullen altijd lieden zijn bij wie ik beslist niet zal aankloppen
Ik lees: ‘De Koninklijke Marechaussee heeft (…) vijf Sudanese vluchtelingen uit een vrachtwagen in de haven van Vlissingen gehaald. De mannen, vier minderjarig, waren in België in de wagen gekropen met als doel in Engeland te komen.’ -
PREMIUMColumn Willem van Dam
De ene strijd voor tolvrij is de andere niet
Hoed, pijp, wandelstok: Honoré Colsen, veehandelaar, raadslid en bovenal actievoerder. Hij is al veertig jaar dood, maar vergeten is hij allerminst. In Zeeuws-Vlaanderen hoor je nog wel eens de verzuchting: ‘Ach, hadden we nog maar een Honoré Colsen’. Hij werd de Burgemeester van Sluiskil genoemd. Anderen vonden die titel aan de iets te bescheiden kant en ‘kroonden’ hem tot de Onderkoning van Sluiskil. -
PREMIUM
We worden oud. Nee, we zíjn oud
De advertentie stond achttien jaar geleden in de PZC. Op pagina 14, op de pagina met de familieberichten: ‘Apetrots zijn we op onze prachtige kleindochter: Noortje Emma‘ Ons eerste kleinkind was geboren. En dat móést de wereld weten.
-
PREMIUMColumn Willem van Dam
De klok had nog geen twee minuten weggetikt: herdersmatje
Hoon was mijn loon. Een keer per jaar verzamelen een stuk of tien wat oudere heren van het dorp zich rond het schaakbord om een toernooitje te spelen. Dat gebeurt doorgaans in een genoeglijke ambiance. De gastheer zorgt voor een voorraad bier en wijn gelijk aan die van een bescheiden buurtsuper. -
PREMIUMcolumn Willem van Dam
Ik zie mannen met kapsels die herinneringen oproepen aan de jaren 60
Kapster Karin uit Vlissingen verstrekt op Omroep Zeeland-tv kniptips. Het LOI biedt cursussen thuisknippen aan. Op YouTube barst het van de filmpjes met instructies voor de doe-het-zelf-kapper. Op straat zie ik mannen rondlopen met kapsels die herinneringen aan de roerige jaren 60 (‘Beter langharig dan kortzichtig!’) oproepen. In de supermarkt kom ik mevrouwen met uitgezakte permanentjes tegen die mij sterk doen denken aan de hoogbejaarde dwergpoedel van mijn oom Frits. -
PREMIUMCOLUMN WILLEM VAN DAM
Ik had zo'n vaag vermoeden van wat er komen zou
,,Weet je waar jíj eens een stukkie over moet schijven…?’’ Met een dwingende wijsvinger priemde de man in mijn richting. Ik had bij de slager net een onsje rookvlees, een bakje likkepot (in de reclame!) en een pond gehakt (half om half) besteld, toen hij vlak naast me kwam staan. ,,Ho, ho, ho’’, deinsde ik terug, ,,denk om de anderhalve meter, hé?’’ Maar daar trok hij zich niet heel veel van aan.
Meest gelezen
-
PREMIUM
In Cadzand Tropez draaien de betonmolens sneller dan het Nederlandse coronabeleid
-
PREMIUM
Ik stak de loftrompet en ze bloeide open voor mijn ogen
-
PREMIUM
Het zou zo de setting van een detective kunnen zijn
-
PREMIUM
Hoe lang kan je eigenlijk op je tandvlees lopen?
-
PREMIUM
Alsof het ‘onvoorstelbare, onvoorspelbare’ nooit meer kan gebeuren
