Meester De S.

Elke keer als ik er langs ga, moet ik terugdenken aan meneer Kooiman, het vroeg kalende Hoofd der School, aan de aardige mevrouw De Zwart, de strenge juf Van Ingen. En aan meester De S. (uit piëteitsoverwegingen volsta ik met vermelding van diens initiaal) die de bijnaam ‘Peukie’ met zich meedroeg, omdat hij altijd met zijn wijsvinger in zijn neus boorde, de grauwgrijze oogst tot een balletje kneedde en dat vervolgens de klas in schoot. Nare man, die meester De S; hij gaf mij een 2 voor rekenen op mijn rapport.

In een doos bewaar ik nog altijd een klassenfoto uit die tijd. Dat jochie met dat eigenwijze brilletje op de neus op de eerste rij links ben ik. Even verderop zit mijn vriendje Kees, met wie ik veel voetbalde en op wie ik stiekem een beetje jaloers was omdat hij vaak pindakaas op zijn brood had en ik me meestal tevreden moest stellen met een boterham spekvet. Weer een paar stoeltjes verder zit Bulbs. Hoe hij echt heette, weet ik niet meer, maar iedereen noemde hem Bulbs. Dat kwam – zijn vader zat in de bloembollenhandel en in een poging zijn nering  enige internationale allure te geven had hij met grote letters Bulbs op zijn etalageruit geschilderd. Vandaar.

Deze week las ik dat een projectontwikkelaar een begerig oog heeft laten vallen op mijn lagere schooltje van toen. Hij wil er een viersterrenhotel van maken met honderd kamers. Als dat er ooit van komt, ga ik er beslist een keer slapen. Ben alleen bang, dat ik dan van meester De S. ga dromen.