PREMIUM
Juffrouw Janny
COLUMN WILLEM VAN DAMJuffrouw Janny zetelde op de tweede verdieping van V&D in Middelburg, in een wit schort en met een breiwerkje. Juffrouw Janny hield er de toiletten spic en span, sopte de tegelwanden tot ze net zo glommen als de spiegels boven de kraakheldere wasbakken en ze knikte vriendelijk als de clientèle na gedane zaken een kwartje op haar schoteltje deponeerde.
Delen per e-mail
Dertig jaar geleden mocht ik met juffrouw Janny op stap. De aanleiding was de weinig verheffende uitkomst van een landelijk onderzoek naar de hygiëne in openbare toiletten: driewerf getver!
Gratis onbeperkt toegang tot Showbytes? Dat kan!
Log in of maak een account aan en mis niks meer van de sterren.Lees Meer
-
Column Willem van Dam
Plaats 2 van component als in de sleuf op component B
,,Kijk’’, riep mevrouw Van Dam enthousiast, ,,dat is wat voor ons.” Ze plantte haar wijsvinger op een advertentie in het ochtendblad waarin een verzendhuis tegen een prettig prijsje schoenenrekken te koop aanbood. ,,Hm, hm”, humde ik instemmend. -
PREMIUMColumn Willem van Dam
Het nestkastje hangt nog steeds niet. Kan nog even duren
Met mijn kennis der natuur is het droevig gesteld. Zo beweerde ik een poos geleden op deze plaats met onwrikbare stelligheid dat er met enige regelmaat echte spechten in onze tuin verschenen. Achteraf bleek dat de grootste flauwekul; het waren Vlaamse gaaien. Om mij voortaan voor dergelijke blunders te behoeden, schonken goede vrienden mij destijds een handig naslagwerkje, getiteld Zien is Kennen, waarin honderden vogels – met kleurenplaatjes! - worden beschreven. -
PREMIUMColumn Willem van Dam
Een brandbrief? Welnee, een smeulend bermbrandje
En jawel hoor, daar hebben we er weer eentje: een brandbrief. Ditmaal zijn Zeeuwse overheden de afzenders. Ze vragen de minister van economische zaken om horecaondernemers die zijn gedupeerd door de coronamaatregelen ruimhartig te compenseren. -
PREMIUMCOLUMN
Tussen al die heldere kinderstemmetjes klonk een monotoon gebrom
Zingen kon ze niet, mijn oudste zus. Ze zong zó vals, dat het Hoofd der School de vingers in zijn beide oren propte als mijn zus tijdens de zangles (die bestond nog in de tijd dat de Lagere School nog geen Basisschool heette) een poging deed om het Kom mee naar buiten allemaal, dan zoeken wij de wielewaal mee te zingen. -
PREMIUMCOLUMN WILLEM VAN DAM
Surinamers bij hen op het dorp? Dat nooit!
‘Geen draagvlak voor asielzoekers’, kopte de Eendrachtbode, nieuwsblad voor Tholen en Sint Philipsland, vorige week. ‘Als het aan het gemeentebestuur ligt, komt er geen grote opvanglocatie voor asielzoekers op Tholen of Sint Philipsland’, las ik. En waarom niet? Omdat er ‘geen draagvlak onder de bevolking’ zou zijn.
-
PREMIUMColumn Willem van Dam
Vrienden van vroeger, hoe zou het toch met ze zijn?
Wat zou er van ze zijn geworden, van mijn vrienden van vroeger? Als ik door een nostalgische bui word overvallen (dat gebeurt me met het klimmen der jaren steeds vaker) en ik door mijn geheugen blader, komen hun namen met enige regelmaat boven dobberen. -
PREMIUMcolumn Willem van Dam
Bloed aan de Paal
Weet u nog? 1978. Neerlands Hoop in Bange Dagen. Bloed aan de Paal. Bram & Freek zongen: -
PREMIUMCOLUMN WILLEM VAN DAM
Een zak vol afdankertjes
,,Zo’’, zei mevrouw Van Dam op bevelhebberige toon, ,,duik jij je klerenkast eens in en stop al je broeken, truien en jasjes die je nooit meer draagt hier maar in.’’ Ze hield me een plastic zak voor, die goededoelenclub Simavi die ochtend door onze brievenbus had gewurmd met het verzoek deze te vullen met overbodig geworden kleding en schoeisel. Die afdankertjes, beloofde Simavi, worden vervolgens verkocht om met de opbrengst daarvan mooie dingen te doen in verre en minder ontwikkelde landen.
Meest gelezen
-
PREMIUM
In Cadzand Tropez draaien de betonmolens sneller dan het Nederlandse coronabeleid
-
PREMIUM
Ik stak de loftrompet en ze bloeide open voor mijn ogen
-
PREMIUM
Het zou zo de setting van een detective kunnen zijn
-
PREMIUM
Hoe lang kan je eigenlijk op je tandvlees lopen?
-
PREMIUM
Alsof het ‘onvoorstelbare, onvoorspelbare’ nooit meer kan gebeuren
