Joost Hoving
Volledig scherm
PREMIUM
© Joost Hoving

Juffrouw Janny

COLUMN WILLEM VAN DAMJuffrouw Janny zetelde op de tweede verdieping van V&D in Middelburg, in een wit schort en met een breiwerkje. Juffrouw Janny hield er de toiletten spic en span, sopte de tegelwanden tot ze net zo glommen als de spiegels boven de kraakheldere wasbakken en ze knikte vriendelijk als de clientèle na gedane zaken een kwartje op haar schoteltje deponeerde.

Willem van Dam

Lees Meer

  2. De winkelier heeft de rode loper weer voor ons uitgerold om onze portemonnee leeg te kunnen schudden
    PREMIUM
    column Willem van Dam

    De winkelier heeft de rode loper weer voor ons uitgerold om onze portemon­nee leeg te kunnen schudden

    Vanaf een paginagrote advertentie in deze courant keek Willeke Alberti (u weet wel, de Willeke van Spiegelbeeld en Morgen Ben Ik De Bruid) mij deze week stralend aan. Ze adviseerde me een relaxstoel te kopen. Een relaxstoel ja, ook wel relaxfauteuil genoemd. Da’s dus geen gewone huis-, tuin- en keukenstoel, neen, het betreft hier een zetel – zo leer ik na enig gegoogle - ‘die erop gemaakt is u te laten ontspannen op een manier die goed is voor uw lichaam’.
  1. Vooral besneeuwde landschapjes sieren onze bijzettafel
    PREMIUM
    column jan van damme

    Vooral besneeuwde landschap­jes sieren onze bijzetta­fel

    Bof ik even. Niemand die mijn handschrift kan lezen. Ze zeggen wel eens dat dokters over een onleesbaar handschrift beschikken, nou, dan hebben ze het mijne nog nooit gezien. Dat begon al op de lagere school, toen ik met een kroontjespen mijn eerste woordjes moest schrijven. Een zooitje was het. Schots en scheef dansten de letters door mijn schriftje. Hoe ik mijn best ook deed – puntje van de tong uit mijn mond geperst - voor schoonschrijven haalde ik nooit een voldoende.
  4. Wie ik ook in het stemlokaal aantrof, géén Willem A. en Máxima
    PREMIUM
    COLUMN WILLEM VAN DAM

    Wie ik ook in het stemlokaal aantrof, géén Willem A. en Máxima

    De Oranjes doen graag verstoppertje. Deed onze koning in zijn vlegeljaren niet mee aan de Elfstedentocht onder de schuilnaam W. A. van Buren? Verscholen zijn oma en zijn overgrootmoeder zich ook niet graag achter een pseudoniem als ze in een aangenaam restaurant onbespied een oester naar binnen wilden slurpen? Zijn moeder – weet u nog, dat ze samen met dé majoor van het Leger des Heils anoniem de Amsterdamse Wallen verkende? En vergeet zijn opa niet hè, die zich als Victor Baarn aan de balie van een vliegtuigfabrikant meldde om wat steekpenningen te incasseren.
  5. Hoe ik mijn verjaardag vierde
    PREMIUM
    column willem van dam

    Hoe ik mijn verjaardag vierde

    Vanaf de omslag kijkt de auteur me vanachter zijn brillenglazen met schalkse blik aan. Rood jasje, stropdas met bloemmotief, kokette laarsjes onder een donkere pantalon. De auteur wordt omringd door vijf slechts in pikante zwarte lingerie gehulde schonen, en heeft derhalve alle reden om schalks te zijn. Hoe ik mijn verjaardag vierde is de titel van de bundel met acht korte verhalen, in 1971 uitgegeven door De Bezige Bij. Het boek stond al zo’n vijftig jaar (de bladzijden zijn inmiddels vergeeld) in mijn boekenkast. Ongelezen. En waarom ik het nooit had gelezen? Geen flauw idee.

Net binnen

Meest gelezen

Meest gedeeld