Jokkebrokken
COLUMN WILLEM VAN DAMHè, hè, eindelijk, daar zijn we ook weer vanaf. Van die lieden die ons van alles en nog wat voorspiegelden, omdat ze een zeteltje in Provinciale Staten begeerden. De voorbije vier jaar vrijwel niets van ze vernomen, maar de afgelopen paar weken doken ze plots overal op om hun opvattingen uit te venten; ze propten onze brievenbussen vol met folders, overlaadden ons op marktpleinen en in winkelstraten met brochures.
Delen per e-mail
PZC gebruikt je persoonsgegevens om deze reactie te kunnen plaatsen. Meer informatie vind je in ons privacy statement
Verder in het nieuws
-
PREMIUM
Recensie
Stuur maar even een appje naar de kinderen, had mevrouw Van Dam gezegd. Sinds ik zo’n hypermodern telefoontoestelletje compleet met WhatsApp-knop bezit, app ik me het apezuur. -
PREMIUM
Column Willem van Dam Onveilig
Hemeltjelief! Dat enge beest dat luid zoemend via ons keukenraam probeert binnen te dringen, is dat de gevreesde monsterwesp? En dat vreemde plantje in de poldersloot achter ons huis, dat zal toch geen giftige rode alg zijn? -
PREMIUM
column willen van dam Als Van Basten
De geneesheer bekeek de röntgenfoto’s nog eens goed, schudde het hoofd en zei: moeilijk, moeilijk. Al jaren leid ik een strompelend bestaan doordat artrose het kraakbeen in mijn enkelgewrichten heeft weggevreten. Of een paar kunstenkels uitkomst zouden kunnen bieden, had ik de geneesheer gevraagd. Moeilijk, moeilijk, zei hij opnieuw. Maar weet je wat: doe als Marco van Basten! -
PREMIUM
column willen van dam Kastelein Kees
Onze biljartvereniging heette De Klotestoters. Slechts drie leden telde zij: vriend S. te K., vriend J. te N. (later te T. en thans te ’s-H.H.) en ik. Van biljarten had en heb ik nog steeds weinig kaas gegeten, maar dat belette mij niet om mijzelf tot voorzitter te benoemen. Een keer per week kwamen wij bijeen in het mooiste café van Goes en verre omstreken, café Baarends. -
PREMIUM
Column Willem van Dam Blaftaks
Een hondenbaan? Welnee meneer, integendeel, het is een prachtbaan; ‘je bent lekker vrij en je komt nog eens onder de mensen'. Jaren geleden mocht ik voor een reportage voor deze krant een poosje meelopen met een controleur der hondenbelastingen te Vlissingen. Voor de grootste en gemeenste Duitse herder was hij niet bevreesd, de blaf van een bouvier herkende hij al van verre en geen illegale teckel bleef voor hem verborgen. In één jaar tijd betrapte hij maar liefst 114 ‘zwarte’ blaffers - wat zeg je me daarvan?
-
PREMIUM
COLUMN WILLEM VAN DAM Mallotig loopje
Naar Spijkenisse gereden, daar schijn je te kunnen lachen. Ze hebben er sinds een half jaar een voetgangersoversteekplaats, waar je met een mallotig loopje overheen moet: het silly walk-zebrapad. De oversteekplaats ligt in het centrum, tegenover het stadhuis en een warenhuis dat vanwege zijn rookworst enige faam geniet. -
PREMIUM
Column Willem van Dam Ziekte
Ik heb een poos met vraagtekens op mijn voorhoofd naar de foto zitten staren die zaterdag op de voorpagina van het Zeeuwse katern van deze krant stond. De foto toonde een gezelschapje dat zich rond een bakplaat met kreeften had verzameld. ‘Influencers op bezoek in Yerseke’ luidde de kop. Het bijschrift meldde, dat het hier een kookworkshop voor influencers betrof. Gooi maar in mijn pet, dacht ik; influencers, wat zijn dát nou weer? -
PREMIUM
COLUMN WILLEM VAN DAM De allerbeste
Een piepklein boekje is het. Met een harde kaft. Het heet Papa, bedankt, was in mijn boekenkast aan de wandel gegaan en had zich onder een dun laagje stof achter de brede ruggen van de driedelige Dikke van Dale verstopt. Het kwam tevoorschijn, toen ik tijdens een potje Scrabble een dreigend handgemeen de kop probeerde in te drukken door de juiste spellingswijze van een veel punten scorend woord (rinocerossen of rhinocerosssen?) in de Van Dale op te zoeken.
