Joost Hoving
Volledig scherm
PREMIUM
© Joost Hoving

Heibel in de tent

Column Willem van DamKamperen is kut. Wees eerlijk: wie gaat er nou slapen in een benauwd tentje op een ongemakkelijk luchtbed, terwijl thuis een comfortabel ledikant wacht dat je je ooit voor veel geld hebt laten aansmeren door een ‘slaapspecialist’ van de firma Rust Zacht?

Willem van Dam Laatste update: 21-06-18, 07:04

0 reacties

Lees Meer

  1. Wie ik ook in het stemlokaal aantrof, géén Willem A. en Máxima
    PREMIUM
    COLUMN WILLEM VAN DAM

    Wie ik ook in het stemlokaal aantrof, géén Willem A. en Máxima

    De Oranjes doen graag verstoppertje. Deed onze koning in zijn vlegeljaren niet mee aan de Elfstedentocht onder de schuilnaam W. A. van Buren? Verscholen zijn oma en zijn overgrootmoeder zich ook niet graag achter een pseudoniem als ze in een aangenaam restaurant onbespied een oester naar binnen wilden slurpen? Zijn moeder – weet u nog, dat ze samen met dé majoor van het Leger des Heils anoniem de Amsterdamse Wallen verkende? En vergeet zijn opa niet hè, die zich als Victor Baarn aan de balie van een vliegtuigfabrikant meldde om wat steekpenningen te incasseren.
  5. Mijn eerste bericht, trots dat ik was. Trots!
    PREMIUM
    Column Willem van Dam

    Mijn eerste bericht, trots dat ik was. Trots!

    Neen, ik hengel niet naar een majesteitelijke medaille. Neen, ik hoef geen gouden horloge met inscriptie. En neen, ik solliciteer niet naar een schouderklopje van de hoofdredacteur. Maar meer dan vijftig jaar, godallemachtig! Meer dan een halve eeuw schrijf ik al voor deze courant. Ergens in de Krantenbank Zeeland moet nog het eerste bericht te vinden zijn, dat van mijn hand in druk verscheen: een aankondiging van een cursus bloemschikken georganiseerd door de Nederlandse Bond van Plattelandsvrouwen, afdeling Terneuzen. Het telde niet meer dan een paar regels. Maar trots dat ik was. Trots!
  1. Jantjes Streeken
    PREMIUM
    column willem van dam

    Jantjes Streeken

    De kleine ingreep aan mijn grote teen heb ik dapper doorstaan. Wat er nog aan herinnert is een forse pleister en een tegel, door kleindochter Lieve (9) beschilderd met allerlei kleurige figuurtjes. Bij thuiskomst uit het ziekenhuis lag het kunstwerkje zorgvuldig ingepakt op tafel op me te wachten. ‘Voor Opa’, had Lieve er op geschreven. Als doekje voor het bloeden. Ze had er haar stinkende best op gedaan, dat kon je zo zien. En daarom heeft het een prominente plaats in Opa’s Museum gekregen.
  2. Die dinsdag ben ik nooit vergeten
    PREMIUM
    column willem van dam

    Die dinsdag ben ik nooit vergeten

    Een puber was ik en de Koude Oorlog bevond zich op een kookpunt. Sovjetleider Nikita Chroesjtsjov stond tijdens een vergadering van de Verenigde Naties woedend met zijn schoen (een weinig modieus modelletje, maar dat terzijde) op het spreekgestoelte te hameren. Niet heel veel later liet diezelfde Chroesjtsjov de Berlijnse Muur bouwen om te voorkomen dat de mensen van het oosten naar het westen vluchtten. De BB (Bescherming Bevolking) verspreidde huis-aan-huis brochures (‘Wenken voor de bescherming van uw gezin en uzelf’) met tips hoe te handelen als De Bom zou vallen en er werd massaal gehamsterd voor het geval dát.
Alle video's

Columns

Net binnen

Meest gelezen

Webwinkel

Meest gedeeld