PREMIUM
Een brandbrief? Welnee, een smeulend bermbrandje
Column Willem van DamEn jawel hoor, daar hebben we er weer eentje: een brandbrief. Ditmaal zijn Zeeuwse overheden de afzenders. Ze vragen de minister van economische zaken om horecaondernemers die zijn gedupeerd door de coronamaatregelen ruimhartig te compenseren.
Delen per e-mail
Zo’n brandbrief is niet zo maar een brief. Neen, het is een brief waarin een organisatie of instelling zich bij een overheid of andere gezaghebbende instantie beklaagt over de situatie waarin zij zich bevindt. Er vallen dan doorgaans termen als ‘onrustbarend’ of ‘onaanvaardbaar’. Het slot van het lied is dat er altijd om gunsten of geld wordt gevraagd om aan de ‘alarmerende’ toestand een einde te kunnen maken.
Gratis onbeperkt toegang tot Showbytes? Dat kan!
Log in of maak een account aan en mis niks meer van de sterren.Lees Meer
-
PREMIUMColumn Willem van Dam
Over de berenlul doen gruwelijke verhalen de ronde
Laten we het eens over de berenlul hebben. De berenlul, ook wel open ruggetje, open been, doelpaal of leuning genoemd, is een vet vette lekkernij, verkrijgbaar in de betere snackbar. Zo’n snackbar als bij ons vroeger om de hoek; Snackbar ’t Hoekje, inderdaad. -
PREMIUM
Jarenlang blies de blower ladingen confetti om mijn oren
Jippie, geen carnaval! Geen dronkenmansgehos in de kroegen. Geen polonaises in de straten. Met een zucht van verlichting sloeg ik mijn krantje dicht. Als ik ergens een hekel aan heb, is dat carnaval. Welk weldenkend mens haalt het in zijn hoofd om drie dagen lang vermomd als peer of pompoen door het leven te gaan? -
PREMIUMColumn Willem van Dam
Druk op toets 2
Een bandje met een vrouwenstem: ,,U staat vooraan in de wachtrij, zodra er een medewerker vrij is, wordt u doorverbonden.” En dat tientallen keren achtereen. Zeker een kwartier lang. Help, ik wil geen nepmevrouw, ik wil een echte mevrouw of meneer spreken! -
PREMIUMColumn Willem van Dam
De tomaat spatte uiteen tegen de keukenmuur
Het spijt me zeer, maar ik móét het er ook even over hebben: over de banaan die door een Italiaanse kunstenaar met een stukje tape tegen een muur was geplakt. Kunst! -
PREMIUMColumn Willem van Dam
Met een uitlaat die over het plaveisel sleepte, reed het bestelbusje onze straat uit
Een fraaie collectie bezat ik. Stones, Beatles, Kinks, Who, Doors, Dylan – noem het en ik had het. Zo’n vierduizend elpees, misschien nog wel meer; de meeste gekocht op rommelmarkten, beurzen, veilingen. Geen weekeinde ging voorbij of ik stond op de een of andere vlooienmarkt in een bak met afgedankt vinyl te graaien. Een vinyljunk, inderdaad.
-
PREMIUMcolumn Willem van Dam
Zonder vis thuiskomen, dát was onze eer toch zeker te na?
Ach, kijk nou toch eens, wat leuk! Terwijl ik trachtte enig orde te scheppen in de dozen waarop ik ooit met viltstift ‘Familiearchief’ had gekalkt, kwam de foto tevoorschijn. Er staat een ventje van een jaar of zes op, blond, blauwe kaplaarzen, kniestukken op z’n broek, gele jas en een triomfantelijke grijns. Groos houdt hij een hengeltje omhoog waaraan een makreel bungelt - een gerookte makreel, die we samen bij de visboer hadden gekocht na een middagje vruchteloos hengelen in het kanaal naar het Goese Sas. -
PREMIUM
Zou die nieuwe burgemeester van Urk nou spijt hebben?
Vraagje. Zou die Cees van den Bos er erg veel spijt van hebben dat hij het destijds in zijn hoofd haalde om te solliciteren naar de functie van burgemeester van Urk? Zou hij het betreuren dat hij er nog benoemd werd ook? Laten we wel wezen, Van den Bos, tot voor kort namens de SGP wethouder van de gemeente Schouwen-Duiveland, moet wel het een en ander gewend zijn. Hij komt tenslotte van Bruinisse, een dorp vol vissers en eigenheimers; Bruinisse wordt niet voor niets de republiek Bru genoemd. Wat dat betreft heeft Urk veel weg van Bruinisse. Ook daar veel vissersvolk en eigenzinnige types, van wie er velen net als in Bru des zondags braaf ter kerke gaan. -
PREMIUMColumn Willem van Dam
Zet ’s nachts voor u gaat slapen de voordeur op een kier
Even kon ik mijn ogen niet geloven. Las ik het goed? Ja verdomd, het stond er echt, op pagina 3 van deze courant: ‘Bajespersoneel: Geef softdrugs voor rust’. De situatie in gevangenissen, las ik, dreigt onhoudbaar te worden, mede doordat de gedetineerden verstoken blijven van hun stickie. Whááát? Ja precies, dat dacht ik ook.