-
PREMIUM
COLUMN WILLEM VAN DAM Van lotje
Zijn we nu helemaal gek geworden? Wie de kranten van de voorbije dagen nog eens doorbladert, moet welhaast tot de conclusie komen dat we zo langzamerhand van lotje zijn getikt. Enig idee overigens waar die uitdrukking vandaan komt – van lotje getikt? -
PREMIUM
Column Willem van Dam Oude kaas
,,Ja, hé zeg, ík ben aan de beurt.’’ Bij de kaaskraam op de markt wilde ik net een pond Goudse bestellen, toen ik een elleboog in mijn zij voelde. Naast me stond een bejaarde vrouw van – ik schat – achter in de tachtig. Nepbontje, stevig gestifte lippen, permanente wave. Leunend op haar rollator keek ze me bestraffend aan. ,,Je mag niet voordringen, jongeman!’’ -
PREMIUM
COLUMN WILLEM VAN DAM Eén schoen
Soms kan ik bij het lezen van deze courant een grijns niet onderdrukken. De pagina met de strips sla ik vaak als eerste op. Niet vanwege die strips, maar vooral omdat ik graag door het rubriekje ‘Lezers helpen lezers’ grasduin. Daarin worden de meest intrigerende oproepjes geplaatst. ‘Wie heeft interesse in de gekleurde dopjes van insulinenaaldjes?,’ of ‘Voor mijn vader zoek ik vingerhoedjes met Piggelmee-afbeeldingen’; wat móét een mens daarmee? -
PREMIUM
Column Willem van Dam Weerzien
Telefoon. ,,Hallo, Rob hier.’’ ,,Rob?’’ ,,Ja, je neef. Neef Rob.’’ Verrek, mijn neef Rob. Zeker vijftig jaar niet gezien. ,,We doen een weekendje Zeeland’’, zegt neef Rob. ,,En we willen eens bij je langs komen. Zou je dat leuk vinden?’’ -
PREMIUM
Column Willem van Dam Trots als een aap met zeven staarten
Zo trots als een aap met zeven staarten waren we; kleinzoon Hero benoemd tot Pupil van de Week! Een begerenswaardige functie is dat, Pupil van de Week. Want hij ( kan tegenwoordig ook een zij zijn, voetballende meiden winnen steeds meer terrein) wordt zeer in de watten gelegd.
-
PREMIUM
Column Willem van Dam Kampioen
En zo zat ik in de trein, onderweg naar een oord ergens ver weg in het land. Met een fluitketel op mijn schoot. Sommigen van mijn medereizigers zag ik denken: ‘wat móet die vent met die fluitketel?’. Een brutaaltje begon zelfs het Flip Fluitketellied te hummen - u weet wel, van André van Duin met een fluitketel als hoofddeksel in een poffertjeskraam. -
PREMIUM
COLUMN WILLEM VAN DAM Pielemuisje
,,Weet je wat jij moet doen?’’, had de huisarts gezegd, ,,je moet eens wat meer bewegen. Ga lekker fietsen. Of zwemmen.’’ -
PREMIUM
Column Willem van Dam Arduin
Neen, meneer Van Wijk ken ik niet persoonlijk. Ik heb zijn foto de afgelopen dagen wel een paar keer in de krant zien verschijnen. Maar omdat mijn moedertje mij van jongs af leerde dat je iemand nooit op zijn uiterlijk mag beoordelen, doe ik dat nu ook niet.
-
PREMIUM
Column Willem van Dam Storinkje
Daar ben je dus mooi klaar mee. ’s Morgens rond de klok van negenen. Even kijken of er nog e-mailtjes zijn. Vergeet het, geen internetverbinding. En de tv en de huistelefoon doen het ook al niet. Ach, storinkje, zal zo wel over zijn. Hoop je. -
PREMIUM
Column Willem van Dam Flatsj!
Ik kom er maar meteen rond voor uit: alles wat zoemt, mep ik meedogenloos dood. -
PREMIUM
COLUMN WILLEM VAN DAM Geen nieuws
Ik zet de radio aan en hoor: ‘de grenzen zijn bereikt, ‘hoge werkdruk’, en ‘grote actiebereidheid’. Hier is onmiskenbaar een vakbondsvertegenwoordiger aan het woord. Waar zou het dit keer over gaan? Over de zorg, het onderwijs, de politie misschien? Onvrede woont overal. -
PREMIUM
Column Willem van Dam Stiekempjes
Guilty pleasures worden ze genoemd. Waarom dat nou weer in het Engels moet, snap ik ook niet, want er is een adequate Nederlandse vertaling: heimelijke genoegens. Zo’n heimelijk genoegen (zo u wilt: guilty pleasure) kan een film zijn, een tv-serie of een artiest die je eigenlijk niet mooi of grappig mag vinden van de ‘goede-smaakpolitie’, maar waarvan je - héél stiekempjes - toch kunt genieten. -
PREMIUM
Column Willem van Dam Vergiet
Zal je altijd zien. Heb ik bij de Blokker net een leuk modelletje vergiet gevonden dat perfect op mijn hoofd past, mag ik er niet mee op de foto. Of beter geformuleerd, ik mag er niet mee op een foto die ik in mijn paspoort wil plakken. Heeft de Raad van State bepaald.
-
PREMIUM
Column Willem van Dam Buikje
Heb ík weer. Ben ik net begonnen om mijn vetranden weg te trainen, lees ik dat het nergens voor nodig is; vrouwen zijn juist gek op mannen met een bollend buikje. -
PREMIUM
Column Willem van Dam Prestatie
Zo, ik ben er nog. Ondanks de hittegolven die we over ons heen hebben moeten laten komen. Ik heb het overleefd. En dat is geen geringe prestatie, begrijp ik. -
PREMIUM
Column Willem van Dam Dommelend dorp
In Gapinge geweest. Bijna vijftig jaar woon ik in Zeeland, maar Gapinge had ik nog nooit bezocht. Wat heeft een mens immers in Gapinge te zoeken. Niet zo heel veel, toch? -
PREMIUM
COLUMN WILLEM VAN DAM Bwahk!
‘Hoe voelt het om je eigen kip te slachten?’ Neen, die vraag heb ik niet zelf verzonnen, maar ze werd maandag opgeworpen in de Volkskrant. Het is komkommertijd, dus je moet wat, nietwaar?
-
PREMIUM
Column Willem van Dam Fout!
Hoe ziet het boetekleed er uit? Eerlijk gezegd, ik heb geen flauw idee. Wat ik wél weet, is dat er behoorlijk wat sleetse plekken op moeten zitten, want het is al door velen gedragen. -
PREMIUM
Column Willem van Dam Pruttelen
,,En, wat vind jij er van?’’ De man had zijn zojuist geledigde bierglas met een klap op het terrastafeltje gezet en zich half naar mij omgedraaid. Ik keek op van mijn krantje: ,,Wie, ik?’’ -
PREMIUM
Column Willem van Dam Smeekschrift
We hebben het allemaal op school moeten leren: 1566, het ‘smeekschrift der edelen’. In dat smeekschrift richtten zo’n 200 edellieden zich tot Filips II, de Spaanse vorst die toentertijd tevens over de Nederlanden heerste, met het verzoek een eind te maken aan zijn onhebbelijke gewoonte om iedere protestant die op zijn pad kwam de kop af te hakken.
-
PREMIUM
Column Willem van Dam Heibel in de tent
Kamperen is kut. Wees eerlijk: wie gaat er nou slapen in een benauwd tentje op een ongemakkelijk luchtbed, terwijl thuis een comfortabel ledikant wacht dat je je ooit voor veel geld hebt laten aansmeren door een ‘slaapspecialist’ van de firma Rust Zacht? -
PREMIUM
Column Willem van Dam Oproep
Waar zouden Woody en Pecker zijn gebleven? Woody en Pecker (zo hebben we ze in een melige bui genoemd) zijn twee spechten. Luie spechten, dat moet er wel bij worden verteld. -
PREMIUM
Column Willem van Dam Donderwolk
,,Hé, brillekop.’’ De man keek me met een venijnige blik aan. Zojuist was ik met mijn winkelwagentje lichtjes tegen hem aan gereden, terwijl ik langs het schap met soepen en aanverwante artikelen liep. -
PREMIUM
Column Willem van Dam Vrijwilligerswerk
Of ik er iets voor voelde om chauffeur van een buurtbus te worden.
-
PREMIUM
column willem van dam Verzetje
Vragen ze: ,,Hoe gaat het met je?’’ -
PREMIUM
Column Willem van Dam Dame van Stand
Niemand die zo beschaafd ‘schijt ’ kon zeggen als de ambachtsvrouwe van Kloetinge. Vorige week overleed Jeanne Jacqueline van Dijk van ’t Velde – Radermacher Schorer op 86-jarige leeftijd. Twee keer mocht ik haar interviewen; de eerste keer in 2007 voor een paginagroot portret in de PZC, de tweede keer tien jaar later voor wat tekstjes in een fotoboek van Charles Linssen over Goes en bijbehorende dorpen. -
PREMIUM
Snollendollen
Dag Koning, -
PREMIUM
Column Willem van Dam Mannetje
Zó’n mannetje. Zo’n bezonnebrild mannetje. Met een paar zware schoenen die hem iets groter moeten doen lijken dan hij is; gekleed in een blauw-zwarte blouse met daarop in kloeke letters ‘Handhaving’ geschreven. -
PREMIUM
Column Willem van Dam Huppeltje
Willen we naar de Wadden? Dan gaan we naar de Wadden! En nu zit ik daar. Op een aangenaam terras. Lentezonnetje, glaasje witte wijn bij de hand, boek op schoot. De Wadden heet dat boek. Daarin beschrijft auteur en radiomaker Mathijs Deen onder meer hoe het gezin Deen in het begin van de jaren zeventig op doktersadvies naar Vlieland afreisde.
-
PREMIUM
Column willem van dam Kacheltje
,,Ben je gek geworden?’’ Toen ik vrienden en kennissen eind jaren ’60 vertelde dat ik vanuit de Randstad naar Zeeland ging verhuizen, keken ze me aan alsof ik door een plotselinge verstandsverbijstering was getroffen. ,,Ga je emigreren? Naar Zeeland? Wat heb je daar in hemelsnaam te zoeken?’’ Want Zeeland – een ver gelegen en achtergebleven gebiedje. Dachten ze. En zeiden ze ook. -
PREMIUM
Column Willem van Dam Leuk, hè?
Zondagochtend stonden we er weer, aan de oever van het Grevelingenmeer. We strooiden bloemen in het water, op de plek waar onze schoonzoon Ron vijf jaar geleden om het leven kwam. -
PREMIUM
Column Willem van Dam Boterham
Mijn tante Bep was zó zuinig – ze droeg haar oude jurken (‘weggooien is zonde’) af in bed en deed minstens vier boterhammen met één gekookt eitje. Ik moest aan haar denken toen ik laatst op de radio de begrippen ‘een boterham met tevredenheid’ en ‘schuifkaas’ langs hoorde komen.
