-
PREMIUMcolumn willem van dam
Ik lijk inmiddels op Dion Graus. Hier is sprake van een noodgeval!
Nee, ik ga het niet hebben over de scheve schaats van CDA-minister Hoekstra; over minister De Jonge (óók CDA) die zich zonder mondkapje vertoonde in een winkel; over minister Grapperhaus (CDA) die zich op zijn bruiloft een slag in de rondte knuffelde; over D66-kopstuk Jetten die net deed alsof ie niet wist dat de sportscholen ook voor hém gesloten zijn; over onze vorst + gemalin + kroost die ondanks alle coronaperkingen doodleuk op vakantie gingen. Daarover is al genoeg gezegd en geschreven. En daarover zal in deze verkiezingstijd nog genoeg gezegd en geschreven worden. -
PREMIUMColumn Willem van Dam
Bij PostNL laten ze je wachten tot sint-juttemis
Ik weet dat het niet erg chique is om op deze plek een privéruzie uit te vechten. Maar de kwestie zit me zo hoog, dat ik de verleiding niet kan weerstaan. Ik verkeer in staat van oorlog met PostNL. Dat is dat bedrijf met die oranje-witte busjes die door de straten scheuren. Het is dat bedrijf dat zijn bezorgers volgens de vakbond met een hongerloontje afscheept. Het is dat bedrijf dat pakketjes bij u en mij bezorgt – als het goed gaat tenminste, en dat gaat het niet altijd. -
PREMIUM
Nooit ontvalt ons eens een onbehouwen stuk vreten, een mispunt of chagrijn
Zodra mijn oma de brievenbus hoorde klepperen legde ze haar haakwerkje neer, spoedde ze zich op haar geruite pantoffels naar de gang, raapte het avondblad van de mat, spreidde de courant uit over het tafelkleed en bladerde meteen door naar de pagina’s met de overlijdensadvertenties. Raar vond ik dat. De sportpagina’s en de strips waren toch veel interessanter? -
PREMIUMColumn Willem van Dam
Onze Wop is zó knap, dat hij later misschien wel minister wordt
- ,,Opa, wil je me voor het slapen gaan nog een verhaaltje vertellen?” -
PREMIUMcolumn Willem van Dam
Ik zie mannen met kapsels die herinneringen oproepen aan de jaren 60
Kapster Karin uit Vlissingen verstrekt op Omroep Zeeland-tv kniptips. Het LOI biedt cursussen thuisknippen aan. Op YouTube barst het van de filmpjes met instructies voor de doe-het-zelf-kapper. Op straat zie ik mannen rondlopen met kapsels die herinneringen aan de roerige jaren 60 (‘Beter langharig dan kortzichtig!’) oproepen. In de supermarkt kom ik mevrouwen met uitgezakte permanentjes tegen die mij sterk doen denken aan de hoogbejaarde dwergpoedel van mijn oom Frits.
-
PREMIUMcolumn Willem van Dam
Zonder vis thuiskomen, dát was onze eer toch zeker te na?
Ach, kijk nou toch eens, wat leuk! Terwijl ik trachtte enig orde te scheppen in de dozen waarop ik ooit met viltstift ‘Familiearchief’ had gekalkt, kwam de foto tevoorschijn. Er staat een ventje van een jaar of zes op, blond, blauwe kaplaarzen, kniestukken op z’n broek, gele jas en een triomfantelijke grijns. Groos houdt hij een hengeltje omhoog waaraan een makreel bungelt - een gerookte makreel, die we samen bij de visboer hadden gekocht na een middagje vruchteloos hengelen in het kanaal naar het Goese Sas. -
PREMIUM
Ik pak mijn kijker pas als er een écht vreemde snoeshaan opduikt
Rare lui, die vogelspotters. Zodra zich ergens een vreemde vogel vertoont, rukken ze massaal uit. De foto in de krant gezien? Die toonde een rijtje kleumende lieden (dikke jassen, capuchons over het hoofd getrokken) die op de Veerse Gatdam door een verrekijker staan te turen naar een kortbekzeekoet. Dat is een soort meerkoet maar dan met een iets dikkere snavel. Niet iets om opgewonden van te worden, zou ik denken. -
PREMIUMColumn Willem van Dam
Als ik in mijn hele lange leven twee tientjes aan vuurwerk heb gespendeerd, is dat veel
Kaboem!!!! Buiten klinkt een donderslag. Is het een cobra 6 BP met 5,5 gram buskruit? Een PS5 Shark Supremo Pirotechnika met Spaans kruit? Met dat soort vragen moet je bij mij niet aankomen. Van vuurwerk heb ik geen verstand. Nooit gehad ook. Als kind mocht ik van mijn ouders wel eens een zakje sterretjes kopen. Tot ik, het was op oudejaarsdag 1953, een brandend sterretje op het gloednieuwe tafelkleed liet vallen – groot gat natuurlijk. Sindsdien geen sterretjes meer voor mij.
-
PREMIUMCOLUMN WILLEM VAN DAM
Dia-avondje
Zo eens per jaar haalde mijn vader de diaprojector tevoorschijn en installeerde hij het projectiescherm, hetgeen altijd met enige krachttermen gepaard ging − mijn vader was niet zo heel handig. Dan kwamen mijn ome Ed en tante Manna op bezoek, serveerde mijn moeder extra lekkere koekjes bij de koffie en klonk de gehele avond het geklik-klak van de diaraampjes die in de projector werden geschoven. -
PREMIUMcolumn Willem van Dam
Bloed aan de Paal
Weet u nog? 1978. Neerlands Hoop in Bange Dagen. Bloed aan de Paal. Bram & Freek zongen: -
PREMIUM
Zou die nieuwe burgemeester van Urk nou spijt hebben?
Vraagje. Zou die Cees van den Bos er erg veel spijt van hebben dat hij het destijds in zijn hoofd haalde om te solliciteren naar de functie van burgemeester van Urk? Zou hij het betreuren dat hij er nog benoemd werd ook? Laten we wel wezen, Van den Bos, tot voor kort namens de SGP wethouder van de gemeente Schouwen-Duiveland, moet wel het een en ander gewend zijn. Hij komt tenslotte van Bruinisse, een dorp vol vissers en eigenheimers; Bruinisse wordt niet voor niets de republiek Bru genoemd. Wat dat betreft heeft Urk veel weg van Bruinisse. Ook daar veel vissersvolk en eigenzinnige types, van wie er velen net als in Bru des zondags braaf ter kerke gaan. -
PREMIUMColumn Willem van Dam
Een zwijnenstal? Dan had moeder Van Dam het appartementje van de Rolling Stones niet gezien...
Ik beken: in mijn jonge jaren was ik een enorme smeerkees. Ik heb het mijn moedertje zaliger honderden keren horen roepen: ,,Jongen, ruim je rotzooi toch eens achter je kont op.’’ En later, toen ik op mezelf was gaan wonen, heb ik haar vele malen mismoedig het hoofd zien schudden als ze de moed had kunnen opbrengen om mij op te zoeken in mijn woonhol, een afbraakpand in het centrum van de stad waar ik opgroeide. ,,Jongen, zo heb ik je toch niet opgevoed.’’ -
PREMIUMColumn Willem van Dam
De luie stoel voor de tv is weer vrij
En jawel hoor, Het Virus sloeg ook in familiekring toe. Het kreeg onze oudste dochter en haar hele gezin te pakken. Hondsberoerd voelden ze zich. Al dagenlang zitten ze opgesloten in hun huisje. Ze mogen zich onder geen beding buiten vertonen, laat staan dat ze konden verschijnen op het feestje van hun jongste nichtje dat zaterdag haar derde verjaardag vierde.
-
PREMIUMColumn Willem van Dam
De Rijdende Rechter hoeft zich voorlopig nog niet te vervelen
Heb je duiven? Dan heb je ook stront! Het is een waarheid als een koe. Ik ken een duivenmelker die veel te laat op het bruiloftsfeest van zijn dochter verscheen, omdat hij eerst wilde wachten tot al zijn duiven binnen waren. En toen hij eindelijk in de feestzaal arriveerde, had hij verzuimd zijn blauwe stofjas uit te trekken en zijn sloffen te verruilen voor een ordentelijk schoenenpaar. Stront aan de knikker natuurlijk. -
Column Willem van Dam
Plaats 2 van component als in de sleuf op component B
,,Kijk’’, riep mevrouw Van Dam enthousiast, ,,dat is wat voor ons.” Ze plantte haar wijsvinger op een advertentie in het ochtendblad waarin een verzendhuis tegen een prettig prijsje schoenenrekken te koop aanbood. ,,Hm, hm”, humde ik instemmend. -
PREMIUMcolumn Willem van Dam
Ik heb nog geen definitieve keuze gemaakt
Binnenkort kan ik een brief van de minister van Volksgezondheid, Welzijn en Sport verwachten; of ik nu eindelijk eens wil laten weten wat met mij te doen wanneer ik ben ontslapen. Mooi woord trouwens, dat ontslapen. Het werd afgelopen zaterdag in het radioprogramma De Taalstaat van Frits Spits niet voor niets genoemd als een ‘vergeetwoord’ dat het verdient om gekoesterd te worden. Maar dat slechts terzijde. -
PREMIUMColumn Willem van Dam
Slapen is niet altijd zo makkelijk als je denkt
Wie is er nu gek geworden, ik of de slaapexpert? Het wemelt ervan, van die slaapexperts. Ze zijn er in alle soorten en maten. Zo presenteren verkopers van (ik noem maar wat) De Beddenkoning of Het Matrassenpaleis zichzelf graag als slaapspecialist omdat beddenboer zo gewoontjes klinkt. Er zijn slaapcoaches die ons willen leren om ‘een superslaper’ te worden, er zijn slaaptherapeuten en slaaptrainers die zeggen ons voor doorwaakte nachten te kunnen behoeden. En er bestaan zelfs slaapscholen met echte slaapjuffen. Waarmee ik maar wil zeggen: slapen is niet altijd zo makkelijk als je denkt.
-
PREMIUMColumn Willem van Dam
Een brandbrief? Welnee, een smeulend bermbrandje
En jawel hoor, daar hebben we er weer eentje: een brandbrief. Ditmaal zijn Zeeuwse overheden de afzenders. Ze vragen de minister van economische zaken om horecaondernemers die zijn gedupeerd door de coronamaatregelen ruimhartig te compenseren. -
PREMIUMcolumn Willem van Dam
De vondst van de Borsselse bolus is een primeur van heb ik jou daar
Buitenaards leven bestaat! Het bewijs is geleverd door de vondst van een groenkleurige bolus die vlakbij de kerncentrale Borssele werd achtergelaten. Het tijdschrift De Nieuwe weet zeker dat de bolus afkomstig is van een ruimtewezen en baseert zich daarvoor op uitlatingen van ‘de Leidse intergalactisch bioloog en astrochemicus Han Spooren’. -
PREMIUM
Jarenlang blies de blower ladingen confetti om mijn oren
Jippie, geen carnaval! Geen dronkenmansgehos in de kroegen. Geen polonaises in de straten. Met een zucht van verlichting sloeg ik mijn krantje dicht. Als ik ergens een hekel aan heb, is dat carnaval. Welk weldenkend mens haalt het in zijn hoofd om drie dagen lang vermomd als peer of pompoen door het leven te gaan?
-
PREMIUMColumn Willem van Dam
Of een koe mét naam meer melk geeft dan een koe zonder? Echt, het is onderzocht
Onderzoekjes. Ik ben er gek op. Zo las ik laatst dat er in Zeeland meer echtbrekers wonen dan elders in het land. Voor de cijferfetisjisten: ruim acht procent van alle Zeeuwen is gescheiden. In Vlissingen ligt dat percentage zelfs nog hoger: boven de tien procent. Wil ik dat weten? Ja, dat wil ik weten. En waarom wil ik dat weten? Ik zou dat eerlijk gezegd niet weten. -
PREMIUMcolumn Willem van Dam
Het halve dorp sjouwt zijn ouwe meuk van zolder
Bij ons op het dorp wordt komende zaterdag veel volk verwacht. Dan is het namelijk rommelroute. Het halve dorp sjouwt zijn ouwe meuk van zolder naar beneden, flikkert die troep op een kleedje en biedt de zooi voor de eigen voordeur te koop aan. -
PREMIUMcolumn Willem van Dam
‘Hé vuurtoren’, riepen we hem vaak pesterig na
Hrôôs waren ze in Haamstede, stik hrôôs. Hun vuurtoren, uitgerekend hún vuurtoren, prijkte pontificaal op wat destijds het mooiste Nederlandse bankbiljet ooit werd genoemd: het briefje van 250 gulden, ontworpen door de graficus Ootje Oxenaar. -
PREMIUMColumn Willem van Dam
Om met Máxima te spreken: beetje dom geweest
Je zal maar koning zijn. Of koningin. Ga je fijn saampjes op vakantie naar een Grieks eiland om er een beetje te spelevaren in je nieuwe speedbootje, neemt mevrouw Majesteit een duik in het hemelsblauwe water, ligt er weer een stel paparazzi met een enorme telelens onder een steiger op de loer.
-
PREMIUM
Saai werd het nooit, daar aan de Irislaan
Ja, ja, ik was er ook bij, die zaterdagavond de 18e augustus 1990. En ik stond, net als al die andere ruim vierduizend toeschouwers, hartstochtelijk te juichen toen Remco van Keeken de 1-0 scoorde en de 2-0. Het stadionnetje (nou ja, stadionnetje – een paar wankele tribunes, vier lichtmasten en een koek & zopietent) aan de Irislaan zat bommetjevol. En wat weinigen verwachtten gebeurde: RBC werd door VC Vlissingen met een 2-0 nederlaag naar huis gestuurd. -
PREMIUMCOLUMN WILLEM VAN DAM
De rij wachtenden week uiteen - zijn geur werkte als een breekijzer
,,Mag ik even voor, want ik ben een oude man.” Even dacht ik dat ik het niet goed had verstaan, maar toen zei hij het nog een keer, iets dwingender: ,,Ik ben een oude man, mag ik even voor?” Hij had het niet eens hoeven vragen. De rij wachtenden week spontaan uiteen toen de man z’n winkelwagentje volgeladen met goedkope blikjes bier in de richting van de kassa van de supermarkt wrong. De geur die hij verspreidde werkte als een breekijzer. -
PREMIUMColumn Willem van Dam
De klok had nog geen twee minuten weggetikt: herdersmatje
Hoon was mijn loon. Een keer per jaar verzamelen een stuk of tien wat oudere heren van het dorp zich rond het schaakbord om een toernooitje te spelen. Dat gebeurt doorgaans in een genoeglijke ambiance. De gastheer zorgt voor een voorraad bier en wijn gelijk aan die van een bescheiden buurtsuper. -
PREMIUMColumn Willem van Dam
Vrienden van vroeger, hoe zou het toch met ze zijn?
Wat zou er van ze zijn geworden, van mijn vrienden van vroeger? Als ik door een nostalgische bui word overvallen (dat gebeurt me met het klimmen der jaren steeds vaker) en ik door mijn geheugen blader, komen hun namen met enige regelmaat boven dobberen. -
PREMIUMColumn Willem van Dam
De ene strijd voor tolvrij is de andere niet
Hoed, pijp, wandelstok: Honoré Colsen, veehandelaar, raadslid en bovenal actievoerder. Hij is al veertig jaar dood, maar vergeten is hij allerminst. In Zeeuws-Vlaanderen hoor je nog wel eens de verzuchting: ‘Ach, hadden we nog maar een Honoré Colsen’. Hij werd de Burgemeester van Sluiskil genoemd. Anderen vonden die titel aan de iets te bescheiden kant en ‘kroonden’ hem tot de Onderkoning van Sluiskil.
-
PREMIUMcolumn Willem van Dam
Nooit nemen we nog een hond
We hadden het ons heilig voorgenomen: nee, nooit nemen we nog een hond. -
PREMIUMColumn Willem van Dam
Niet alle maatregelen zijn logisch, toch probeer ik me er aan te houden
Het nieuws ligt op straat, zeggen ze. Bij Omroep Zeeland lag het zelfs op de stoep. Niet gezien op onze Zeeuwse rampenzender? Dan zal ik u even bijpraten. Afgelopen maandag verscheen er een groepje lieden dat zich heeft verenigd onder de naam ‘Stoepkrijtrevolutie’ voor de deur van het omroepgebouw in Oost-Souburg. Ik telde negen volwassenen en een paar peuters. -
PREMIUMCOLUMN
Tussen al die heldere kinderstemmetjes klonk een monotoon gebrom
Zingen kon ze niet, mijn oudste zus. Ze zong zó vals, dat het Hoofd der School de vingers in zijn beide oren propte als mijn zus tijdens de zangles (die bestond nog in de tijd dat de Lagere School nog geen Basisschool heette) een poging deed om het Kom mee naar buiten allemaal, dan zoeken wij de wielewaal mee te zingen.