Waarom Chris Froome al jaren persona non grata is op Franse wegen

In de Tour van 2015, met start in Utrecht, reden Froome en Sky iedereen naar huis. Enkel Quintana kon enigszins in z'n buurt blijven. Een deel van het wielerpubliek langs de route kreeg meer en meer genoeg van zijn koele dominantie. Op weg naar La Toussuire in rit 19 ging een man opzichtig in het midden van de weg staan om Froome te bespuwen. 

Tijdens de volgende rit, naar l’Alpe d’Huez, trakteerden fans de in Kenia geboren Brit op boegeroep. Froome werd zelfs met urine overgoten. ,,Ik vat het niet persoonlijk op”, liet Froome weten. Hij wond zich meer op door de rol die Franse oudgedienden, onder wie Laurent Jalabert, speelden. Ze speculeerden in de pers over doping. ,,Huichelaars”, noemde Froome ze. Tourbaas Prudhomme reageerde als door een adder gebeten. ,,Het Tourpubliek is familiaal, sympathiek. Het is een publiek van 10 tot 12 miljoen mensen langs de weg. Zij zijn sympathiek. Maar er is een klein deel dat zich op een totaal onaanvaardbare manier gedraagt. Ze zouden supporters moeten zijn van het wielrennen. Zo niet, kom dan niet naar hier.” 

Uit de Tour van 2016 staan de hachelijke taferelen op de Mont Ventoux op 14 juli nog op het netvlies. Froome moest uit noodzaak zelfs even te voet. Een stralende dag, de nationale feestdag in Frankrijk en een finish op de meest mythische der Franse bergen. Het was vragen om problemen. Opnieuw werd Froome met liters bier overgoten. In de klimtijdrit naar Megève naar het einde van de Tour toe kreeg Froome ook nog eens een stevige duw te verwerken van een man langs de weg. Froome was - letterlijk - niet uit zijn lood te slaan en pakte z’n derde eindzege.

In mei 2017 wordt Froome op training aangereden door een ongeduldige chauffeur in de buurt van Monaco. ,,Ben net met opzet geramd door een ongeduldige chauffeur die me zelfs tot op de stoep volgde. Gelukkig ben ik in orde, in tegenstelling tot mijn fiets. De chauffeur reed door na de valpartij!”, aldus Froome toen. Of de chauffeur Froome wel degelijk (her)kende is de vraag, maar het voedde alweer de negatieve perceptie rond de Britse renner. Dik twee maanden later zou hij z'n vierde zege in La Grande Boucle op zak steken. 

Het toppunt volgde misschien wel in de Tour van 2018. Al werd de haat tegenover Froome al voor de Tour stevig in de hand gewerkt. De Brit werd pas vijf dagen voor de Ronde van Frankrijk de toestemming gegeven om te starten omdat hij dán pas werd vrijgesproken in de dopingzaak die al tien maanden tegen hem liep. In de Vuelta van het jaar voordien had Froome immers positief getest op salbutamol, een product dat de luchtwegen openzet. Op de teampresentatie werd de Brit al uitgejouwd. 

Tijdens de Tour grijpt Sky de macht met Geraint Thomas en Froome op de eerste twee plaatsen in het klassement halfweg. Met de gele trui om de schouders van Thomas vreesde Sky het ergste op l’Alpe d’Huez. ,,We zijn zeker zenuwachtig voor wat komt”, zei ploegmanager Brailsford aan de vooravond. De ploeg vroeg organisator ASO om extra veiligheidsmaatregelen op de col. Er werd gevreesd voor acties tegen de Sky-renners. Ondanks alles kreeg Froome er serieus van langs op de Alp. Onze man ging in de befaamde bocht 7 staan tijdens de rit om er de temperatuur op te meten. En die was op z’n minst heet te noemen. Fransen laten zich horen. Van ,’Die zit vol doping’ tot ‘Heel Sky is niet te vertrouwen. Twee renners uit dezelfde ploeg die de Tour kunnen winnen: dat is toch niet geloofwaardig?’. Froome krijgt de nodige bagger te verwerken. Geduw, getrek, gespuw en gegooi. 

Is het de frustratie omdat het de Frans al sinds Bernard Hinault (1985) dromen van een nieuwe Tourzege? Of omdat de suprematie van Chris Froome en Team Sky/Ineos de afgelopen jaren zo groot was? Ze wonnen zeven van de laatste acht Tours. Of kampen de Fransen nog altijd met de angst voor wat rond de eeuwwisseling gebeurde, zien ze Froome als de nieuwe Armstrong en willen ze zo’n nieuwe crisis absoluut vermijden? Het lijkt een mix van dat alles te zijn. 

Feit is, Froome is in Frankrijk over het algemeen niet de meest geliefde renner in het peloton. En dat is een understatement. De Fransen hebben de laatste jaren dan ook weinig om zich aan op te trekken. Romain Bardet werd lange tijd gezien als de nieuwe hoop in bange dagen, maar de tengere Fransman kwam nooit verder dan een tweede plaats (2016). Vorig jaar leken Julian Alaphilippe en Thibaut Pinot een gooi te kunnen doen naar de eindzege, maar de eerste strandde in het zicht van de meet, de andere stapte wendend met superbenen de volgwagen in door ziekte.