Wat doe je precies?
,,Ik maak mensen op die overleden zijn. Ik word gebeld als iemand net is overleden of als er na een paar dagen verkleuringen zijn opgetreden. Ik ga bij de familie langs en vraag wat de wensen zijn en of ze eventueel een foto van de overledene hebben. Vervolgens ga ik aan de slag. Ik probeer de huid te camoufleren en het er zo natuurlijk mogelijk uit te laten zien. Zoals de persoon was.’’

Hoe ben je hiermee begonnen?
,,Ik werkte al als make-upartist toen mijn vader 25 jaar geleden verongelukte. Hij was altijd heel ijdel, dus ik vond dat hij prachtig in zijn kist moest liggen. Ik heb toen gevraagd of ik hem mocht camoufleren en zijn haar mocht doen. Ik heb toen zoveel reacties van naasten gekregen: ze vonden mijn vader zo mooi in de kist liggen. Dat gunde ik anderen ook. Ik heb toen een cursus gevolgd om me te specialiseren in postmortale make-up.’’

Heb je niet een lastig beroep? De dood is immers zo verdrietig.
,,Dat kan het zijn, maar dat hoeft niet. De dood hoort ook bij het leven. En dit klinkt misschien heel gek, maar ik vind dit het meest fantastische werk om te doen. Vroeger lag mijn focus op bruidsmake-up, maar ik vind dit echt het mooiste. Mensen een waardig afscheid geven. Ik probeer de nabestaanden een mooie laatste herinnering te geven.’’

_{De tekst gaat hieronder verder.}

Hoe lang ben je met iemand bezig?
,,Meestal ben ik wel een uur met het gezicht bezig. Bij mannen gaat het vaak wat sneller, omdat ik hen alleen hoef te egaliseren en hoef te poederen. Maar vrouwen maak ik ook op. Als iemand altijd rode lippenstift droeg, dan breng ik die kleur aan. Ik had laatst een paar dochters die hun moeder niet meer herkenden. Ik heb haar toen aan de hand van een foto opgemaakt en toen zeiden ze dat het mama weer was. Daar doe ik het voor.’’

Moet je zelf ook weleens een traantje laten?
,,Ik ben een heel emotioneel mens en huil zo met anderen of een film mee. Maar als ik beroepsmatig bezig ben, gaat er een knop om. Niet dat ik dan ongevoelig ben, maar ik kan de tranen uitschakelen. En dat is wel heel prettig, want die zitten me anders alleen maar in de weg.’’

Wat vind je het mooiste aan je beroep?
,,De reacties van de nabestaanden. Soms is het bloed zo weggetrokken uit het gezicht dat iemand in en in wit is. Dat is echt een naar gezicht. Ik camoufleer dat zodat de huid er egaler en soms zelf jonger uit ziet. Het is voor mij zo fijn als de familie blij is met mijn werk.’’

En wat vind je lastig?
,,Ik had laatst iemand die in een ander land was overleden. Die man had twee weken in een koelcel gelegen en was verder helemaal niet verzorgd. Ik heb hem toch mooi kunnen maken zodat de familie fijn afscheid kon nemen, maar de eerste aanblik was niet prettig. Gelukkig maak ik dat bijna nooit mee.’’

Wil je dit tot aan je pensioen blijven doen?
,,Misschien zelfs nog wel daarna. Ik geef nu ook nog workshops en doe make-up voor fotografie, maar ik denk dat ik daar op een gegeven moment mee stop en de postmortale make-up blijf doen. Het is maar een uur, anderhalf uur werk en je kunt er anderen zo blij mee maken. Ik hoop dat ik dat tot in lengte van jaren mag blijven doen.’’

Bekijk hier al onze video’s over werk en carrière: