Aannemer John: 'We zijn jaren niet op vakantie geweest'

,,De crisis voorbij? Daar zitten we nog steeds middenin. Mensen vergeten dat het lang duurt om eruit te komen en leningen terug te betalen”, verzucht John Quist (52) aan zijn keukentafel. In het najaar van 2007 verhuisde de aannemer met zijn bedrijf Quist Bouwservice en gezin naar Brabant, ze kochten een huis met het plan het zelf te verbouwen. Maar dat schoot er helemaal bij in, sterker nog: het betalen van de hypotheek werd ineens een opgave. ,,Opdrachten in de bouw werden niet meer verlengd. Ik had geen werk meer. We zijn jaren niet op vakantie geweest. Als ik denk aan de kinderen, krijg ik het daar weer moeilijk mee.”

Hij zakte in zijn uurtarief, hield niet meer dan 26 euro per uur over. ,,Collega’s zeiden tegen me, John, dit moet je niet doen voor dat uurtarief. Je wordt uitgemolken. Maar ik kreeg waarschuwingen van de bank over de hypotheek, ze zouden ons huis op de veiling zetten.” 

Het ergste was eind 2011, toen zat hij vier maanden thuis. Helemaal geen werk en de rekeningen liepen door. Precies op dat moment ging een klant failliet. Een factuur van 8.000 euro werd niet meer betaald. ,,Dat was precies de buffer die we hadden opgebouwd voor de winter.” Hij deed beroep op een Bbz-uitkering, een renteloze lening die zelfstandige ondernemers helpt in moeilijke tijden. Nu moet hij die lening terugbetalen. Het zou een verademing zijn, zegt hij, als dat weg zou vallen.

,,Op een gegeven moment ben ik gaan werken in de houtrot”, vertelt Quist. Hij verbreedde zijn kennis om meer opdrachten binnen te halen en nog steeds levert dat werk op. ,,De opdrachtgevers hadden de macht over de zzp’ers. We konden niet weg. Nu is het gelukkig weer andersom, ze zijn bang dat we gaan lopen. We kunnen wat onderhandelen.” Zijn uurtarief is inmiddels bijna veertig euro. ,,Nog steeds te laag eigenlijk, maar het wordt beter”, zegt hij. Al zijn ze nog lang niet zonder financiële zorgen. ,,Dit voorjaar ging de motor van mijn busje kapot. Weer 3.250 euro reparatiekosten. Gelukkig heb ik met de garage afgesproken dat ik het maandelijks kan afbetalen.”

Of hij nog plezier heeft in zijn werk? Hij is heel eerlijk. ,,Nee, ik vind het niet meer zo leuk als voorheen. Het gaat met ups en downs.” Zijn dagen zijn lang, vaak werkt hij in de avonden en in de weekenden, al maakt hij nu ook weer tijd om naar het sporten van zijn kinderen te kijken. Zijn droom was altijd vrachtwagenchauffeur worden. Misschien gaat hij dat nog weleens doen. ,,Maar daar zit ook geen geld in”, vervolgt hij meteen. Binnen een jaar of vier hopen ze hoe dan ook alles weer op de rit te hebben en de leningen afbetaald te hebben. En nu hopen zijn vrouw en hij dat hem ondertussen niets overkomt, dat het lichaam het volhoudt. ,,Daar maken we ons wel eens zorgen over”, zegt hij. 

Lees de beste artikelen op het gebied van werk en carrière via onze wekelijkse nieuwsbrief!