PREMIUM
Ode aan de alleenstaande moeder
Column Wendy WagenmakersEén op de zeven kinderen in Vlissingen komt ter wereld in een éénoudergezin. Dat is ruim twee keer zo veel als in de rest van Zeeland en dertig procent boven het landelijk gemiddelde. Statistische nieuwsfeitjes waar je zomaar overheen zou kunnen lezen, als je niet toevallig zelf nog midden in de billendoekjes zit.
Delen per e-mail
Gratis onbeperkt toegang tot Showbytes? Dat kan!
Log in of maak een account aan en mis niks meer van de sterren.Lees Meer
-
PREMIUMCOLUMN WENDY WAGENMAKERS
Volwassen worden, dat lijkt me wel wat
Goede voornemens, ik begin er niet meer aan. Minder eten, minder drinken, meer bewegen - allemaal nodig, elk jaar weer, elk jaar méér vooral ook, maar aangezien er op nieuwjaarsdag niet veel anders op zit dan lamlendig netflixen en lunchen met de laatste oliebollen en het bodempje champagne dat nog rest, zijn de beloften alweer verbroken voor het jaar goed en wel van start is gegaan. -
PREMIUMColumn Wendy Wagenmakers
Zo’n piemel kan er dus gewoon af
Het was woensdagmiddag en ik stoof traditiegetrouw klokslag half één het schoolplein op, ietsiepietsie later misschien, ik had nog net de bel gehoord tijdens het parkeren, strikte half-struikelend een veter en voegde me bij de ouders die staarden naar de deur om te zien wie er als eerste naar buiten zou komen en met welk humeur. -
PREMIUMcolumn Wendy Wagenmakers
#trotsopdeboer
Het hangt er nog, aan het viaduct ter hoogte van Heinkenszand, het grote witte spandoek met de troeteltag #trotsopdeboer. Ook het grote bord iets verderop staat onbewogen in de berm. -
PREMIUMcolumn wendy wagenmakers
Alleen twee dikke beentjes staken nog boven de golven uit
Het mag dan allemaal niet zo monumentaal zijn, verre van hip en happening, de bewoners onverstaanbaar: voor mij is er geen dierder plek op aard dan Westkapelle. Nergens smaken de frietjes zo lekker als bij de vuurtoren, nergens kijk je verder weg over het water dan daar. Dus draaiden we zondag nog voor zeven uur onze ouwe Bedford de zonverlichte Zeedijk op om een plekje te zoeken. Tien minuten later lag de oudste telg al in het water, sloeg de jongste de eerste paal van haar zandkasteel en zuchtte de middelste om mama’s superlatieven. -
PREMIUMcolumn wendy wagenmakers
Zelfs mijn eigen Rooie Buurtje is roestbruin geworden
Rooie Buurt, zo heet de buurt in Vlissingen waar ik elf jaar geleden ben komen wonen. Vanwege die rode panelen onder de daken van de arbeiderswoninkjes, dacht ik, maar de naam bleek ontleend aan de politieke voorkeur van de bewoners. En verrek, toen er een jaar later verkiezingen plaatsvonden, hing de hele buurt ineens vol posters met rode rozen en kwam ik overal het hoofd van Job Cohen tegen.
-
PREMIUMColumn Wendy Wagenmakers
De film die je normaal gesproken snel wegzapt
Al zeker een uur zit ik naar een hagelwit scherm te staren. Waar moet je in vredesnaam je wekelijkse leuterstukje over schrijven als je plotseling een rol speelt in het soort film dat je normaal gesproken snel wegzapt? Een surrealistische wereld, maar dan echt. -
PREMIUMColumn Wendy Wagenmakers
De chocoladefondue die al op zoveel zolders heeft gelegen
Ineens stonden ze te stralen. De burgemeester, de wethouder, de commissaris, de gedeputeerde. De armen niet langer over elkaar, maar geschakeld als een olijke coronaketting. Alsof de onderhandelaar en de staatssecretaris hadden gehamerd op opgewektheid, voorafgaand aan de persconferentie. -
PREMIUMColumn Wendy Wagenmakers
Die Bokito, hij had gewoon volkomen gelijk
De leraren staakten en omdat ik als moeder nogal vatbaar ben voor marketing, vond ik dat ik mijn kinderen, die arme schepsels, óók een dagje Blijdorp moest gunnen. Het gejuich na de aankondiging was amper gestild of ik herinnerde me mijn voornemen om nooit naar een dierentuin te gaan. Maar goed, kinderen mochten gratis naar binnen, scheelt toch weer vier tientjes. Het leven is te kort om principieel te zijn.