Wendy Wagenmakers, column — Wendy Wagenmakers, column © Ernesta Verburg

Ode aan de alleenstaande moeder

Column Wendy WagenmakersEén op de zeven kinderen in Vlissingen komt ter wereld in een éénoudergezin. Dat is ruim twee keer zo veel als in de rest van Zeeland en dertig procent boven het landelijk gemiddelde. Statistische nieuwsfeitjes waar je zomaar overheen zou kunnen lezen, als je niet toevallig zelf nog midden in de billendoekjes zit.

Wendy Wagenmakers 29-10-19, 07:00 Bron: PZC

PREMIUM

Column Wendy Wagenmakers
Wie heeft er nou een Darth Vader-masker in zijn slaapkamer?

31 maart Het is de beste viral van de jaren nul: BBC-correspondent Robert Kelly die live de Zuid-Koreaanse politiek probeert uiteen te zetten, maar tijdens zijn betoog wordt gestoord door een kleuter die swingend de kamer binnenkomt. En vervolgens ook nog een baby in een rolkarretje, waarna de moeder met een snoekduik poogt de kinderen uit beeld te halen. Ontroerend en hilarisch tegelijk.
PREMIUM

Column Wendy Wagenmakers
En zo bleven we binnen, zonder al te veel gesmijt met deuren

24 maart ‘Jongens, dit kunnen wij’, sprak ik vorige week plechtig, op het moment dat ik de televisie uitzette. Mijn kinderen, nog versuft van de verplichte persconferentie, keken me verbaasd aan. En eerlijk gezegd geloofde ik het zelf ook niet. Zo hard als ik had geroepen dat de scholen óók dicht moesten, zo zeker wist ik dat ik daar nog op terug zou komen.
PREMIUM

Column Wendy Wagenmakers
De film die je normaal gesproken snel wegzapt

17 maart Al zeker een uur zit ik naar een hagelwit scherm te staren. Waar moet je in vredesnaam je wekelijkse leuterstukje over schrijven als je plotseling een rol speelt in het soort film dat je normaal gesproken snel wegzapt? Een surrealistische wereld, maar dan echt.
PREMIUM

COLUMN WENDY WAGENMAKERS
Mijn ontmaagding als mikpunt van reaguurders

10 maart Ik zie 'm nog geregeld lopen, de Vlissingse pandjesbaas die mij ooit via Twitter een massaverkrachting toewenste. Omdat ik een stukje had geschreven dat hem niet aanstond. Destijds haalde ik mijn schouders erover op.
PREMIUM

Tatoeagetellend op de rand van het pierenbadje

3 maart Het was de laatste dag van de vakantie en tegen beter weten in liet ik het kroost kiezen hoe het deze wenste in te vullen, waarna ik de badpakken zuchtend bijeen raapte en wij even later ons gezinsgeluk mochten beproeven (‘jij had toch muntjes?’ - ‘ik zie maar één zwembandje’ - ‘nee, niet de deur openmaken!’) in de krappe kleedhokjes van het zwembad in Goes.