Mijn ontmaagding als mikpunt van reaguurders
COLUMN WENDY WAGENMAKERSIk zie 'm nog geregeld lopen, de Vlissingse pandjesbaas die mij ooit via Twitter een massaverkrachting toewenste. Omdat ik een stukje had geschreven dat hem niet aanstond. Destijds haalde ik mijn schouders erover op.
Delen per e-mail
Dat deed ik ook vorige week, toen ik na een column over tatoeages mijn ontmaagding beleefde als mikpunt van reaguurders - voor wie niet hele dagen sociale media afstruint: dat zijn mensen die reageren op berichten, doorgaans ongenuanceerd. Het begon met het predicaat zure trut, gevolgd door een middelvinger en een reeks mensen die niet weten wat ironie inhoudt.
Verder in het nieuws
-
PREMIUM
Column Wendy Wagenmakers Woonde ik maar in Zeeland, schreef ze terug
In de week dat de ene buurman bedacht dat dit een goed moment was om zijn huis te gaan verbouwen, de andere buurman besloot zijn racemotor af te stoffen, onze kinderen de omschakeling naar zomertijd aangrepen als excuus om ‘s avonds pas te gaan slapen als de laatste ster aan de hemel was verschenen, de zoon zichzelf bekroonde tot getalenteerd moppentapper, de peuter prompt in een poepscheetfase belandde, staartdelingen mijn hoofd op hol brachten, en ik ook al geen beste thuiskapster bleek, we onze vakantie moesten annuleren zonder garantie er ooit een rooie cent van terug te zien, onze knusse stadstuin op het noorden bleek te liggen, de vaatwasser het loodje legde, de katten letterlijk de gordijnen in vlogen en ikzelf ook geen kind meer kon zien, viel het niet mee lichtpuntjes te vinden in deze hele lockdownellende. -
PREMIUM
Column Wendy Wagenmakers Wie heeft er nou een Darth Vader-masker in zijn slaapkamer?
Het is de beste viral van de jaren nul: BBC-correspondent Robert Kelly die live de Zuid-Koreaanse politiek probeert uiteen te zetten, maar tijdens zijn betoog wordt gestoord door een kleuter die swingend de kamer binnenkomt. En vervolgens ook nog een baby in een rolkarretje, waarna de moeder met een snoekduik poogt de kinderen uit beeld te halen. Ontroerend en hilarisch tegelijk. -
PREMIUM
Column Wendy Wagenmakers En zo bleven we binnen, zonder al te veel gesmijt met deuren
‘Jongens, dit kunnen wij’, sprak ik vorige week plechtig, op het moment dat ik de televisie uitzette. Mijn kinderen, nog versuft van de verplichte persconferentie, keken me verbaasd aan. En eerlijk gezegd geloofde ik het zelf ook niet. Zo hard als ik had geroepen dat de scholen óók dicht moesten, zo zeker wist ik dat ik daar nog op terug zou komen. -
PREMIUM
Column Wendy Wagenmakers De film die je normaal gesproken snel wegzapt
Al zeker een uur zit ik naar een hagelwit scherm te staren. Waar moet je in vredesnaam je wekelijkse leuterstukje over schrijven als je plotseling een rol speelt in het soort film dat je normaal gesproken snel wegzapt? Een surrealistische wereld, maar dan echt. -
PREMIUM
Tatoeagetellend op de rand van het pierenbadje
Het was de laatste dag van de vakantie en tegen beter weten in liet ik het kroost kiezen hoe het deze wenste in te vullen, waarna ik de badpakken zuchtend bijeen raapte en wij even later ons gezinsgeluk mochten beproeven (‘jij had toch muntjes?’ - ‘ik zie maar één zwembandje’ - ‘nee, niet de deur openmaken!’) in de krappe kleedhokjes van het zwembad in Goes.
-
PREMIUM
Column Wendy Wagenmakers En dat allemaal voor een lampje van 44 cent
Het lampje in de afzuigkap boven ons fornuis was kapot en omdat de plaatselijke lampjeswinkel alleen moderne lampjes verkocht en geen vooroorlogse, diende ik me te wenden tot een online lampjeswinkel. Die had ze nog wel, voor slechts 44 cent. Plus 5,95 verzendkosten. -
PREMIUM
column Wendy Wagenmakers Wegduiken achter de pindakaas
,,Na dertig jaar zet-ie je ook niet meer tegen de wasmachine, zakmazehhe.” -
PREMIUM
COLUMN WENDY WAGENMAKERS Scootmobiel als toppunt van integratie
Aan de rand van het zebrapad stond een scootmobiel. Er zat een man in die leek op Pamuk, van Van Kooten en De Bie, met een borstelige snor en een gebreide gebedsmuts. Over de rugleuning hing een oranje veiligheidshesje. Kennelijk kwam hij net van de markt, want in zijn mand zat een grote zak met peren. Van de andere kant kwam een andere man. Die moest schijnbaar nog naar de markt, want onder zijn arm klemde een opgevouwen boodschappentas.
