Maar ik weet alles van het liefdesleven van Peter Jan Rens
COLUMN WENDY WAGENMAKERSHet was na middernacht en ik moest écht gaan slapen, want was het niet de wekker dan was het wel een kind dat me over zes uur wakker zou rammelen, maar ik moest en zou weten hoe het gaat met de jongste zoon van Donald Trump en voor ik het wist scrolde ik door de insta’s van zijn voltallige kroost, bekeek ik interieurfoto’s van zijn penthouse in New York, fitnessvideo’s van zijn ex en de foute grappen van zijn oudste zoon.
Delen per e-mail
En sloeg de kerkklok alweer twee keer.
Zo gaat het nou altijd. En als ik niet uitkijk, zit ik zo bij de kinderen van Michael Jackson, de Disney-knuffels van Wibi Soerjadi, de tatoeages van André Hazes, de tanden van Dave Roelvink en uiteindelijk toch weer de lifequotes van Connie Breukhoven. Meestal op momenten dat het absoluut niet kan, zoals vlak voor een deadline of een kwartier voordat de winkel sluit terwijl we geen droog brood meer in huis hebben.
Ik wéét dat ik eigenlijk Dostojevski zou moeten lezen, maar ik doe het niet. Ik wéét dat er spannende series op Netflix staan, maar ik kijk ze niet. Liever check ik stomme filmpjes op YouTube of spiek ik in de privélevens van celebrities. Zo weet ik, zonder dat mijn televisie nog ooit aan staat, hoe de hondjes van Patty Brard heten, ken ik elk hoekje van de tweekapper van Erwin Kroll en weet ik alles van het liefdesleven van Peter Jan Rens.
Nog fascinerender zijn immers de ex-celebrities. Mensen die van het podium zijn verdwenen en waarover midden in de nacht, recht voor het stoplicht of in de rij van de kassa zomaar vanuit het niets de allesverzengende vraag kan opdoemen hoe het dáár eigenlijk mee gaat. De jongen van Home Alone, Danny Rook of Rolf Wouters. Ik rust niet voor ik alles van ze weet.
Wat ze tegenwoordig doen? Meestal niet veel nuttigs. Net als ik.
Ik wéét dat ik eigenlijk Dostojevski zou moeten lezen, maar ik doe het niet
Gratis onbeperkt toegang tot Showbytes? Dat kan!
Log in of maak een account aan en mis niks meer van de sterren.Lees Meer
-
PREMIUMcolumn Wendy Wagenmakers
#trotsopdeboer
Het hangt er nog, aan het viaduct ter hoogte van Heinkenszand, het grote witte spandoek met de troeteltag #trotsopdeboer. Ook het grote bord iets verderop staat onbewogen in de berm. -
PREMIUMColumn Wendy Wagenmakers
De dag dat ik me te pletter rijd voor een kentekenplaat
Het scheelde niet veel. Ik voelde de bermbobbels al onder mijn banden denderen, zag een flits van een vangrail. Door mijn lijf schoot een ferme hittegolf. Een snelle zwaai aan het stuur, een blik in de achteruitkijkspiegel en een kuchje om net te doen of er niks gebeurd was. Maar mijn hart klopte nog in mijn keel. Hoe had ik dit de mannen van Kuzee moeten uitleggen? Ik zag de meewarige blik van mijn hoofdschuddende huisgenoot alweer voor me. Eenmaal thuis keek ik op mijn iPhone en zag een vage vlek van iets wat net zo goed een fietspad in de regen zou kunnen zijn. Maar het was toch echt een Duitse Mazda met nummerbord KUSJE-59, waarvoor ik mijn leven riskeerde. -
PREMIUMCOLUMN WENDY WAGENMAKERS
Een zakcentje van 62 miljoen
Terwijl de media in de ban waren van de talkshowoorlog tussen televisiemensen die op televisie praten over andere televisiemensen die televisieprogramma's maken over weer andere televisiemensen, schoven twee nieuwsberichten naar de achtergrond. Ik haal ze graag nog even naar voren. -
PREMIUMColumn Wendy Wagenmakers
Een bos grijze krullen en de mooiste mornin’ die je ooit gehoord hebt
Mooi idee was dat van onze redactie, om stamgasten te interviewen over hun kroegloze periode. Ook ik mocht er eentje portretteren. Een collega opperde een vaste cafégast in Middelburg, een andere collega kende nog wel wat mensen in Domburg. Maar ik wist al lang wie ik moest hebben: Monty. -
PREMIUM
Lang leve alcohol!
,, ... met name alcoholvrije wijn doet het goed. Daarnaast blijft de consumptie van maltbier flink stijgen. Maar ook sterke drank met nul procent alcohol is in opkomst.”
-
PREMIUMcolumn wendy wagenmakers
Alleen twee dikke beentjes staken nog boven de golven uit
Het mag dan allemaal niet zo monumentaal zijn, verre van hip en happening, de bewoners onverstaanbaar: voor mij is er geen dierder plek op aard dan Westkapelle. Nergens smaken de frietjes zo lekker als bij de vuurtoren, nergens kijk je verder weg over het water dan daar. Dus draaiden we zondag nog voor zeven uur onze ouwe Bedford de zonverlichte Zeedijk op om een plekje te zoeken. Tien minuten later lag de oudste telg al in het water, sloeg de jongste de eerste paal van haar zandkasteel en zuchtte de middelste om mama’s superlatieven. -
PREMIUMColumn Wendy Wagenmakers
Trump als redder der mensheid
Al die tijd heb ik me afzijdig gehouden. Ik ben geen epidemioloog, infectioloog, microbioloog, laat staan viroloog en ik ben ook geen Doutzen die na een paar uur scrollen alle ins en outs wel kent, dus ik vorm geen mening en meng me niet in welke coronadiscussie dan ook. -
PREMIUM
Tatoeagetellend op de rand van het pierenbadje
Het was de laatste dag van de vakantie en tegen beter weten in liet ik het kroost kiezen hoe het deze wenste in te vullen, waarna ik de badpakken zuchtend bijeen raapte en wij even later ons gezinsgeluk mochten beproeven (‘jij had toch muntjes?’ - ‘ik zie maar één zwembandje’ - ‘nee, niet de deur openmaken!’) in de krappe kleedhokjes van het zwembad in Goes.