Kamperen is voor sloebers, zei mijn vader altijd
Column Wendy WagenmakersIk werd wakker van het gekwetter van vogels. Geschuifel van takken, een tent die werd opengeritst. De geur van Azaron. Ik schoof het gordijn opzij en kneep mijn ogen dicht. Door mijn oogharen zag ik onze zoon zich uitrekken in de felle ochtendzon. Teentjes in het natte gras.
Delen per e-mail
Gratis onbeperkt toegang tot Showbytes? Dat kan!
Log in of maak een account aan en mis niks meer van de sterren.
Verder in het nieuws
-
PREMIUM
Column Wendy Wagenmakers De chocoladefondue die al op zoveel zolders heeft gelegen
Ineens stonden ze te stralen. De burgemeester, de wethouder, de commissaris, de gedeputeerde. De armen niet langer over elkaar, maar geschakeld als een olijke coronaketting. Alsof de onderhandelaar en de staatssecretaris hadden gehamerd op opgewektheid, voorafgaand aan de persconferentie. -
PREMIUM
Column Wendy Wagenmakers Mijn zoon, Amir
,,Hóe zei u?” De dame achter de receptie keek me aan of ze het in Keulen hoorde donderen. ,,Amir”, herhaalde ik. ,,Aa. Em. Ie. Er. Amir.” Ze schreef het goed op. En besloot de vraag te stellen die op haar lippen brandde. ,,Ben je dan niet bang dat hij later nooit een fatsoenlijke baan zal krijgen?” -
PREMIUM
COLUMN WENDY WAGENMAKERS Alsof de hele pandemie aan Nordrein-Westfalen is voorbijgegaan
Had onze zoon eindelijk de Python-gerechtigde lengte bereikt, brak de coronacrisis uit. Efteling dicht. Zodra het weer kan, beloofden we, gaan we alsnog. En dus togen we dit weekend naar Kaatsheuvel. -
PREMIUM
COLUMN WENDY WAGENMAKERS Alcatraz aan de Schelde
Het had zo mooi kunnen zijn. -
PREMIUM
Column Wendy Wagenmakers Volgevreten kop, oké, maar kom niet aan ons pap
Het land door een taaie tijd loodsen en intussen nog afscheid van je moeder moeten nemen ook. Wat je ook van Mark Rutte vindt, ik geloof dat momenteel niemand graag met hem zou willen ruilen. Toch vonden mensen, ook in Zeeland, het nodig digitale rotopmerkingen te maken over de minister-president op de dag dat bekend werd dat zijn moeder was overleden. ‘Nu hij nog’ of ‘Zal ons een rotzorg zijn’. RTL nieuws zocht wat van deze reaguurders op en vroeg ze naar de reden van hun boosheid. De een hing direct de hoorn op, de ander betuigde spijt en de rest was gewoon boos. ,,Ik mag die vent niet.”
-
PREMIUM
COLUMN WENDY WAGENMAKERS ,,Majesteit, we moeten praten...”
,,Majesteit, we moeten praten.” -
PREMIUM
Column Wendy Wagenmakers Dingen die drie maanden geleden onvoorstelbaar leken
Veiligheidsregio’s blikken terug op rustige Moederdag Het was een kop die zondagavond de nieuwspagina’s domineerde. Eentje die duizelde. Want wie had pakweg drie maanden geleden durven bevroeden dat burgemeesters nog eens blij zouden zijn met lege winkelstraten? Dat de politie steden met rood-witte linten zou afzetten omdat mensen nieuwe sandalen gaan kopen met de kinderen? Dat jongeren worden bekeurd als ze aan een picknicktafel zitten te kaarten, dat kickboksleraren een strafblad riskeren als ze hun pupillen lekker mee naar het strand nemen. -
PREMIUM
Column Wendy Wagenmakers Welkom in Zeeland! Of toch niet?
Het geluk spatte van de gezichten af. Na zeven weken opgesloten te hebben gezeten in een flatje in Rijswijk, mochten Gerard en Yvonne eindelijk weer naar hun stacaravan in Burgh-Haamstede. Het echtpaar pakte gelijk de koffers en reed naar hun vertrouwde stekje in Zeeland. En toen begon de zon nog te schijnen ook.
