PREMIUM
Het oogt knus op Facebook, maar in werkelijkheid is het natuurlijk doffe ellende
column wendy wagenmakersIk kijk naar buiten en warm mijn handen aan een hete kop thee. Ik zie hoe twee duiven zich nestelen bij de schoorsteen van de buren en volg de regendruppels die langzaam naar beneden glijden op mijn zolderraam. Zwierende boomtoppen, grijze wolken die in elkaar overgaan. Vrediger kan een maandagochtend niet zijn.
Delen per e-mail
Gratis onbeperkt toegang tot Showbytes? Dat kan!
Log in of maak een account aan en mis niks meer van de sterren.Lees Meer
-
PREMIUMCOLUMN WENDY WAGENMAKERS
Alcatraz aan de Schelde
Het had zo mooi kunnen zijn. -
PREMIUMColumn Wendy Wagenmakers
Oorlogsverslaggever wilde ik worden, maar het werd de Provinciale Zeeuwse Courant
Ademloos staar ik naar het televisiescherm. Het ongeloof dat ik voel, zie ik ook in de ogen van CNN-verslaggevers. Het is niet de bestorming van het regeringsgebouw in Armenië waar we live naar meekijken, of Wit-Rusland. Nee, dit is Amerika. Het Capitool. Snel ren ik naar boven om mijn zoon uit dromenland te halen. Dit zijn beelden die hij van zijn leven niet gaat vergeten. -
PREMIUMColumn Wendy Wagenmakers
Die Bokito, hij had gewoon volkomen gelijk
De leraren staakten en omdat ik als moeder nogal vatbaar ben voor marketing, vond ik dat ik mijn kinderen, die arme schepsels, óók een dagje Blijdorp moest gunnen. Het gejuich na de aankondiging was amper gestild of ik herinnerde me mijn voornemen om nooit naar een dierentuin te gaan. Maar goed, kinderen mochten gratis naar binnen, scheelt toch weer vier tientjes. Het leven is te kort om principieel te zijn. -
PREMIUMColumn Wendy Wagenmakers
Mijn zoon, Amir
,,Hóe zei u?” De dame achter de receptie keek me aan of ze het in Keulen hoorde donderen. ,,Amir”, herhaalde ik. ,,Aa. Em. Ie. Er. Amir.” Ze schreef het goed op. En besloot de vraag te stellen die op haar lippen brandde. ,,Ben je dan niet bang dat hij later nooit een fatsoenlijke baan zal krijgen?” -
PREMIUMColumn Wendy Wagenmakers
Vlissingen, waar RAL 7016 asbak steevast is uitverkocht
Ruim een week geleden stond het halve land op zijn kop om het huis van Guus Meeuwis. De Tilburgse zanger blijkt niet alleen lelijke muziek voort te brengen, maar ook op andere vlakken over slechte smaak te beschikken: aan de rand van Tilburg, op zich al geen toppunt van idylle, heeft hij een prachtig landhuis laten slopen om er een raamloze blokkendoos voor te laten terugbouwen. Een soort crematorium, helemaal grijs.
-
PREMIUMColumn Wendy Wagenmakers
‘Ach, ik had er vier', zuchtte ze
,,Neehee. Je moet éérst een nieuw account aanmaken, dán het formulier opnieuw invullen, dat opsturen, dan wachten op je nieuwe code en dán kun je weer inloggen. Dat heb ik vorige week toch allemaal uitgelegd?” -
PREMIUMColumn Wendy Wagenmakers
Op Instagram zag ik iemand de pietjes overschilderen - alle 485
Vertwijfeld stond ik voor de toonbank. Ze zagen er heerlijk uit, die chocoladeletters, maar was dat pietje nou bruin omdat het was gemaakt van chocolade of zou ik hiermee racistische denkbeelden tentoonspreiden? Kon de donkere juf van mijn dochter dit wel waarderen? -
PREMIUMcolumn wendy wagenmakers
Alleen twee dikke beentjes staken nog boven de golven uit
Het mag dan allemaal niet zo monumentaal zijn, verre van hip en happening, de bewoners onverstaanbaar: voor mij is er geen dierder plek op aard dan Westkapelle. Nergens smaken de frietjes zo lekker als bij de vuurtoren, nergens kijk je verder weg over het water dan daar. Dus draaiden we zondag nog voor zeven uur onze ouwe Bedford de zonverlichte Zeedijk op om een plekje te zoeken. Tien minuten later lag de oudste telg al in het water, sloeg de jongste de eerste paal van haar zandkasteel en zuchtte de middelste om mama’s superlatieven.