PREMIUM
En zo verandert Zeeland langzaam in één groot Center Parcs
Column Wendy WagenmakersVerstijfd stonden ze in de deuropening. De slierten van het kraalgordijn rolden een voor een terug in de oorspronkelijke vorm, de geur van gebakken bacon ebde langzaam weg. Hij keek naar haar. Hoe ze vooruit staarde, hoe haar oogleden trilden. Hij snoof. ,,Ik ben zó kwaad. Dat we hier na al die jaren weg moeten. Toedeledokie en dat was het dan.”
Delen per e-mail
Vorige week draaide ik voor de zoveelste keer het terrein van camping De Vliedberg in Scharendijke op. Om voor de zoveelste keer een verhaal te maken over mensen die hun kampeerplek kwijtraken omdat de eigenaar zijn camping wil verbouwen tot luxe vakantiepark. Omdat ‘de markt daar om vraagt’. En omdat huurders een jaarcontract hebben dat zonder pardon kan worden opgezegd.
Gratis onbeperkt toegang tot Showbytes? Dat kan!
Log in of maak een account aan en mis niks meer van de sterren.Lees Meer
-
PREMIUMCOLUMN WENDY WAGENMAKERS
Scootmobiel als toppunt van integratie
Aan de rand van het zebrapad stond een scootmobiel. Er zat een man in die leek op Pamuk, van Van Kooten en De Bie, met een borstelige snor en een gebreide gebedsmuts. Over de rugleuning hing een oranje veiligheidshesje. Kennelijk kwam hij net van de markt, want in zijn mand zat een grote zak met peren. Van de andere kant kwam een andere man. Die moest schijnbaar nog naar de markt, want onder zijn arm klemde een opgevouwen boodschappentas. -
PREMIUMcolumn Wendy Wagenmakers
Stilletjes zat ze achter het enige tafeltje dat niet was opgestapeld
Zaterdagavond haalde ik eten bij ons favoriete restaurantje in Vlissingen. Het was er donker en stil. De eigenaresse zat aan het enige niet opgestapelde tafeltje, achter een boek met bestellingen. Stoof, pulled pork, garnalenkroketten - ja hoor, alles klopte. Ik hoorde hoe in de keuken papieren zakken werden opengesperd. -
PREMIUM
Elke ochtend uitgeput wakker
Ik was met Mark Rutte in Oezbekistan. We liepen door met afvalzakken bezaaide straten zonder stoep. Kijk niet om, fluisterde hij steeds, kijk niet om. Maar ik deed het toch. Achter ons zag ik mannen op motoren. Zes, acht, misschien wel tien. Ze hielden wasrekken in de lucht, als ware het kalasjnikovs. -
PREMIUMCOLUMN WENDY WAGENMAKERS
Alsof de hele pandemie aan Nordrein-Westfalen is voorbijgegaan
Had onze zoon eindelijk de Python-gerechtigde lengte bereikt, brak de coronacrisis uit. Efteling dicht. Zodra het weer kan, beloofden we, gaan we alsnog. En dus togen we dit weekend naar Kaatsheuvel. -
PREMIUMColumn Wendy Wagenmakers
De week waarin ik als een hallucinante gek de zeedijk met een zaklamp uitkamde, op zoek naar een verlepte wasbeer
In de week dat de wereld ten onder ging aan extreemrechtse intimidaties, racistische politieagenten, homofobische schoolbesturen, vaccinatieleed en politieke leugens, waren wij thuis in de greep van een ander probleem: onze dochter was haar knuffel kwijt.
-
PREMIUMColumn Wendy Wagenmakers
Een bos grijze krullen en de mooiste mornin’ die je ooit gehoord hebt
Mooi idee was dat van onze redactie, om stamgasten te interviewen over hun kroegloze periode. Ook ik mocht er eentje portretteren. Een collega opperde een vaste cafégast in Middelburg, een andere collega kende nog wel wat mensen in Domburg. Maar ik wist al lang wie ik moest hebben: Monty. -
PREMIUMColumn Wendy Wagenmakers
Welkom in Zeeland! Of toch niet?
Het geluk spatte van de gezichten af. Na zeven weken opgesloten te hebben gezeten in een flatje in Rijswijk, mochten Gerard en Yvonne eindelijk weer naar hun stacaravan in Burgh-Haamstede. Het echtpaar pakte gelijk de koffers en reed naar hun vertrouwde stekje in Zeeland. En toen begon de zon nog te schijnen ook. -
PREMIUMColumn Wendy Wagenmakers
Niet de eerste keer dat ik mijn schuldgevoel afkocht bij de McDrive
Tevreden keek ik in mijn achteruitkijkspiegel. Drie smikkelende kabouters zag ik, intens gelukkig met hun slappe friet, kipnuggets die ze toch niet lustten, natte appelpartjes en een speeltje dat over een week zomaar ineens zou verdwijnen. Gelukzalig slurpte de jongste haar milkshake leeg, uitademend in een langgerekte aaaaah.
