PREMIUM
En zo verandert Zeeland langzaam in één groot Center Parcs
Column Wendy WagenmakersVerstijfd stonden ze in de deuropening. De slierten van het kraalgordijn rolden een voor een terug in de oorspronkelijke vorm, de geur van gebakken bacon ebde langzaam weg. Hij keek naar haar. Hoe ze vooruit staarde, hoe haar oogleden trilden. Hij snoof. ,,Ik ben zó kwaad. Dat we hier na al die jaren weg moeten. Toedeledokie en dat was het dan.”
Delen per e-mail
Vorige week draaide ik voor de zoveelste keer het terrein van camping De Vliedberg in Scharendijke op. Om voor de zoveelste keer een verhaal te maken over mensen die hun kampeerplek kwijtraken omdat de eigenaar zijn camping wil verbouwen tot luxe vakantiepark. Omdat ‘de markt daar om vraagt’. En omdat huurders een jaarcontract hebben dat zonder pardon kan worden opgezegd.
Gratis onbeperkt toegang tot Showbytes? Dat kan!
Log in of maak een account aan en mis niks meer van de sterren.Lees Meer
-
COLUMN WENDY WAGENMAKERS Bikinitrimmer van de baas
‘De oliebollenkramen staan weer op elke hoek van de straat en menig collega neuriet All I want for Christmas: de gezelligste tijd van het jaar is aangebroken. Hét moment waarop we lekker de tijd hebben om uitgebreid te koken, te tafelen, bij te lezen, te luieren of als het even kan... de sneeuw in te duiken.’ -
PREMIUM
Elke ochtend uitgeput wakker
Ik was met Mark Rutte in Oezbekistan. We liepen door met afvalzakken bezaaide straten zonder stoep. Kijk niet om, fluisterde hij steeds, kijk niet om. Maar ik deed het toch. Achter ons zag ik mannen op motoren. Zes, acht, misschien wel tien. Ze hielden wasrekken in de lucht, als ware het kalasjnikovs. -
PREMIUM
column wendy wagenmakers Het oogt knus op Facebook, maar in werkelijkheid is het natuurlijk doffe ellende
Ik kijk naar buiten en warm mijn handen aan een hete kop thee. Ik zie hoe twee duiven zich nestelen bij de schoorsteen van de buren en volg de regendruppels die langzaam naar beneden glijden op mijn zolderraam. Zwierende boomtoppen, grijze wolken die in elkaar overgaan. Vrediger kan een maandagochtend niet zijn. -
PREMIUM
COLUMN WENDY WAGENMAKERS Vlissingen, je zal er maar wonen
Vraag me niet waarom, maar mijn jongste dochter heeft een obsessie voor molens. Waar andere kinderen slepen met een knuffelkonijn, sjouwt zij met een houten miniatuurmolen en het 128 pagina’s tellende naslagwerk Molens in Nederland. Elke avond, als het eten nog niet klaar is maar de moeheid toeslaat, fietsen we even naar de molen op de Oranjedijk. -
PREMIUM
Column Wendy Wagenmakers Woonde ik maar in Zeeland, schreef ze terug
In de week dat de ene buurman bedacht dat dit een goed moment was om zijn huis te gaan verbouwen, de andere buurman besloot zijn racemotor af te stoffen, onze kinderen de omschakeling naar zomertijd aangrepen als excuus om ‘s avonds pas te gaan slapen als de laatste ster aan de hemel was verschenen, de zoon zichzelf bekroonde tot getalenteerd moppentapper, de peuter prompt in een poepscheetfase belandde, staartdelingen mijn hoofd op hol brachten, en ik ook al geen beste thuiskapster bleek, we onze vakantie moesten annuleren zonder garantie er ooit een rooie cent van terug te zien, onze knusse stadstuin op het noorden bleek te liggen, de vaatwasser het loodje legde, de katten letterlijk de gordijnen in vlogen en ikzelf ook geen kind meer kon zien, viel het niet mee lichtpuntjes te vinden in deze hele lockdownellende.
-
PREMIUM
Column Wendy Wagenmakers Een frietje voor de prinses
Altijd als ik door de Hobeinstraat in Vlissingen fiets, werp ik even een blik op de hippe hamburgertent die vroeger nog gewoon cafetaria De Smulpaap heette. Daar, achter de frituur heb ik ooit een gesprek gevoerd met Máxima. Of ja, een paar woorden gewisseld waarna de RVD me vakkundig afkapte en ik deemoedig opzij stapte. Ik had een raar jasje aan en een gekke kriebel in mijn buik. Voor het eerst was ik nerveus voor een klusje van de krant. -
PREMIUM
Column Wendy Wagenmakers Volgevreten kop, oké, maar kom niet aan ons pap
Het land door een taaie tijd loodsen en intussen nog afscheid van je moeder moeten nemen ook. Wat je ook van Mark Rutte vindt, ik geloof dat momenteel niemand graag met hem zou willen ruilen. Toch vonden mensen, ook in Zeeland, het nodig digitale rotopmerkingen te maken over de minister-president op de dag dat bekend werd dat zijn moeder was overleden. ‘Nu hij nog’ of ‘Zal ons een rotzorg zijn’. RTL nieuws zocht wat van deze reaguurders op en vroeg ze naar de reden van hun boosheid. De een hing direct de hoorn op, de ander betuigde spijt en de rest was gewoon boos. ,,Ik mag die vent niet.” -
PREMIUM
Lang leve alcohol!
,, ... met name alcoholvrije wijn doet het goed. Daarnaast blijft de consumptie van maltbier flink stijgen. Maar ook sterke drank met nul procent alcohol is in opkomst.”
