Wendy Wagenmakers.
Volledig scherm
PREMIUM
Wendy Wagenmakers. © Ernesta Verburg

En anders kan Sigrid Kaag altijd nog Jacques Suurmond bellen

Column Wendy WagenmakersIk werkte een jaar of vier bij de krant toen ik door mijn chef naar de begrotingsraad van de gemeente Vlissingen werd gestuurd. Ik verstijfde. In mijn prille loopbaan had ik van alles gedaan: rienkriej-reportages, interviews met jubilerende echtparen, wethouders aan de tand gevoeld over gevaarlijke kruispunten, de plaatselijke PvdA ondersteboven gekeerd; het lukte allemaal, maar financiële stukken liet ik steevast aan me voorbij gaan. En dan moest ik, die op het vwo economie inruilde voor Latijn en een gat in de lucht sprong met een 2,8 voor wiskunde (A, natuurlijk) omdat ik zo nét een vijf haalde en ternauwernood mijn diploma binnen had, naar de begrotingsraad en het nog uitleggen aan onze lezers ook? Meester Pijs zou zich de ballen uit zijn broek lachen.

  1. Hoe lang laten we mensen rondlopen met oorlog in hun hoofd?
    PREMIUM
    column Wendy Wagenmakers

    Hoe lang laten we mensen rondlopen met oorlog in hun hoofd?

    Het valt niet goed te praten. Er bestaat geen enkele rechtvaardiging voor het vermoorden van mensen, de schuld bij een ander leggen is laf en oneerlijk. Maar toch. Uit al die berichtgeving over de schietpartijen in Vlissingen en Alblasserdam blijven een paar zinnen hangen. John S. kampte met psychische problemen en kreeg niet de zorg die hij nodig had. Hij waarschuwde zorgverleners al vijf jaar voor de oorlog in zijn hoofd en had verschillende keren gevraagd om opname. Tevergeefs.
  2. Dag calvinisme, hallo levensgeluk
    PREMIUM
    Column Wendy Wagenmakers

    Dag calvinisme, hallo levensge­luk

    Ze verschijnen bij bosjes: interviews met stokoude mensen die worden gevraagd terug te kijken op hun leven en de wereld waarin ze leven. Een terechte trend, niemand weet immers meer van een spel dan degenen die het bijna uit hebben. De belangrijkste levenslessen komen veelal op hetzelfde neer: koester je vrienden, behandel je lichaam als een huis waarin je nog zeventig jaar moet wonen, vertel je partner elke dag voor het slapengaan dat je van hem of haar houdt, glimlach naar voorbijgangers en bespaar geen cent op goede wijn.
  1. Het is oké om Finoegrische theaterwetenschappen te studeren
    PREMIUM
    Column Wendy Wagenmakers

    Het is oké om Finoegri­sche theaterwe­ten­schap­pen te studeren

    ,,Haha, goed hè?” Glunderend keek de jongen zijn eigen woonkamer rond, alsof hij het zelf ook nog niet helemaal kon geloven. Er stonden verhuisdozen in een hoek, de stoelen zaten nog in plastic. Als rechtgeaarde Hollander, die naar Rotterdam was gereden om een tweedehands telefoontje op te halen, ga je dan toch rekenen: 23 jaar, nog maar zes jaar geleden met zijn familie naar Nederland gevlucht en nu al een splinternieuw appartement in een van de grootste steden van Nederland - hóe dan? Ramin zag mijn verwondering en gaf zelf antwoord. ,,Ik ben fietsenmaker. En ik heb heel veel werk.”