PREMIUM
Deze lockdown ga ik alles anders doen
column wendy wagenmakersIk liep net in de supermarkt toen er een pushbericht op mijn scherm plopte. Diederik Gommers is klaar met halfzachte maatregelen, stond er, snelle lockdown is nodig. Prompt slingerde er een zak chocolade pepernoten in mijn mandje. Voor de kinderen, hield ik mezelf nog voor, maar toen ik in de auto het bericht openklikte en de getallen zag en alles wat ik wel had verwacht, maar wat om de één of andere reden maar niet wilde doordringen, verdwenen zo alle witte chocolade pepernoten één voor één in mijn mond.
Delen per e-mail
Gratis onbeperkt toegang tot Showbytes? Dat kan!
Log in of maak een account aan en mis niks meer van de sterren.Lees Meer
-
PREMIUMCOLUMN WENDY WAGENMAKERS
,,Majesteit, we moeten praten...”
,,Majesteit, we moeten praten.” -
PREMIUMColumn Wendy Wagenmakers
Woonde ik maar in Zeeland, schreef ze terug
In de week dat de ene buurman bedacht dat dit een goed moment was om zijn huis te gaan verbouwen, de andere buurman besloot zijn racemotor af te stoffen, onze kinderen de omschakeling naar zomertijd aangrepen als excuus om ‘s avonds pas te gaan slapen als de laatste ster aan de hemel was verschenen, de zoon zichzelf bekroonde tot getalenteerd moppentapper, de peuter prompt in een poepscheetfase belandde, staartdelingen mijn hoofd op hol brachten, en ik ook al geen beste thuiskapster bleek, we onze vakantie moesten annuleren zonder garantie er ooit een rooie cent van terug te zien, onze knusse stadstuin op het noorden bleek te liggen, de vaatwasser het loodje legde, de katten letterlijk de gordijnen in vlogen en ikzelf ook geen kind meer kon zien, viel het niet mee lichtpuntjes te vinden in deze hele lockdownellende. -
PREMIUMcolumn wendy wagenmakers
Alleen twee dikke beentjes staken nog boven de golven uit
Het mag dan allemaal niet zo monumentaal zijn, verre van hip en happening, de bewoners onverstaanbaar: voor mij is er geen dierder plek op aard dan Westkapelle. Nergens smaken de frietjes zo lekker als bij de vuurtoren, nergens kijk je verder weg over het water dan daar. Dus draaiden we zondag nog voor zeven uur onze ouwe Bedford de zonverlichte Zeedijk op om een plekje te zoeken. Tien minuten later lag de oudste telg al in het water, sloeg de jongste de eerste paal van haar zandkasteel en zuchtte de middelste om mama’s superlatieven. -
PREMIUMColumn Wendy Wagenmakers
Een drie A4'tjes tellend kledingvoorschrift voor de schoolfotograaf
Ik weet nog precies hoe ik me voelde, de eerste keer dat ik met mijn peuter en bijna-kleuter het schoolplein op stapte. Al die kinderen, al die rugzakken, al die moeders die me aanstaarden met een zoekende blik naar herkenning. Totaal overrompeld was ik, compleet verward, en ik dacht dat het nooit goed zou komen. -
PREMIUMColumn Wendy Wagenmakers
Welkom in Zeeland! Of toch niet?
Het geluk spatte van de gezichten af. Na zeven weken opgesloten te hebben gezeten in een flatje in Rijswijk, mochten Gerard en Yvonne eindelijk weer naar hun stacaravan in Burgh-Haamstede. Het echtpaar pakte gelijk de koffers en reed naar hun vertrouwde stekje in Zeeland. En toen begon de zon nog te schijnen ook.
-
PREMIUMColumn Wendy Wagenmakers
Tot bedaren gebracht door een dwerg op goudglimmende sneakers
Het was eruit voor ik er erg in had. En als Ernesto uut Erremu niet toevallig dertig minuten vastzat bovenin een bloedstollende attractie, had ik van het bestaan van de hele kermis niet eens geweten, maar na zo'n feestloze zomer konden we thuis ook best een verzetje gebruiken. Het gejuich van de kinderen overstemde het gezucht van hun vader. -
PREMIUMcolumn Wendy Wagenmakers
Stilletjes zat ze achter het enige tafeltje dat niet was opgestapeld
Zaterdagavond haalde ik eten bij ons favoriete restaurantje in Vlissingen. Het was er donker en stil. De eigenaresse zat aan het enige niet opgestapelde tafeltje, achter een boek met bestellingen. Stoof, pulled pork, garnalenkroketten - ja hoor, alles klopte. Ik hoorde hoe in de keuken papieren zakken werden opengesperd. -
PREMIUM
Tatoeagetellend op de rand van het pierenbadje
Het was de laatste dag van de vakantie en tegen beter weten in liet ik het kroost kiezen hoe het deze wenste in te vullen, waarna ik de badpakken zuchtend bijeen raapte en wij even later ons gezinsgeluk mochten beproeven (‘jij had toch muntjes?’ - ‘ik zie maar één zwembandje’ - ‘nee, niet de deur openmaken!’) in de krappe kleedhokjes van het zwembad in Goes.
Meest gelezen
-
PREMIUM
‘Stop met de Molukkers in een slachtofferrol te duwen’
-
PREMIUM
Alsof ze de directrice van De Bijenkorf was
-
PREMIUM
Ze rijden zo de vouwen uit je broek
-
PREMIUM
In Cadzand Tropez draaien de betonmolens sneller dan het Nederlandse coronabeleid
-
PREMIUM
Ik stak de loftrompet en ze bloeide open voor mijn ogen
Webwinkel
Meest gedeeld
-
PREMIUM
‘Stop met de Molukkers in een slachtofferrol te duwen’
-
PREMIUM
Alsof ze de directrice van De Bijenkorf was
-
PREMIUM
In Cadzand Tropez draaien de betonmolens sneller dan het Nederlandse coronabeleid
-
PREMIUM
Ik stak de loftrompet en ze bloeide open voor mijn ogen
-
PREMIUM
Ze rijden zo de vouwen uit je broek