Wendy Wagenmakers, column — Wendy Wagenmakers, column © Ernesta Verburg

De chocoladefondue die al op zoveel zolders heeft gelegen

Column Wendy WagenmakersIneens stonden ze te stralen. De burgemeester, de wethouder, de commissaris, de gedeputeerde. De armen niet langer over elkaar, maar geschakeld als een olijke coronaketting. Alsof de onderhandelaar en de staatssecretaris hadden gehamerd op opgewektheid, voorafgaand aan de persconferentie.

Wendy Wagenmakers 30-06-20, 07:00

PREMIUM

Column Wendy Wagenmakers
Mijn zoon, Amir

23 juni ,,Hóe zei u?” De dame achter de receptie keek me aan of ze het in Keulen hoorde donderen. ,,Amir”, herhaalde ik. ,,Aa. Em. Ie. Er. Amir.” Ze schreef het goed op. En besloot de vraag te stellen die op haar lippen brandde. ,,Ben je dan niet bang dat hij later nooit een fatsoenlijke baan zal krijgen?”
PREMIUM

COLUMN WENDY WAGENMAKERS
Alsof de hele pandemie aan Nordrein-Westfalen is voorbijgegaan

16 juni Had onze zoon eindelijk de Python-gerechtigde lengte bereikt, brak de coronacrisis uit. Efteling dicht. Zodra het weer kan, beloofden we, gaan we alsnog. En dus togen we dit weekend naar Kaatsheuvel.
PREMIUM

COLUMN WENDY WAGENMAKERS
Alcatraz aan de Schelde

9 juni Het had zo mooi kunnen zijn.
PREMIUM

Column Wendy Wagenmakers
Volgevreten kop, oké, maar kom niet aan ons pap

2 juni Het land door een taaie tijd loodsen en intussen nog afscheid van je moeder moeten nemen ook. Wat je ook van Mark Rutte vindt, ik geloof dat momenteel niemand graag met hem zou willen ruilen. Toch vonden mensen, ook in Zeeland, het nodig digitale rotopmerkingen te maken over de minister-president op de dag dat bekend werd dat zijn moeder was overleden. ‘Nu hij nog’ of ‘Zal ons een rotzorg zijn’. RTL nieuws zocht wat van deze reaguurders op en vroeg ze naar de reden van hun boosheid. De een hing direct de hoorn op, de ander betuigde spijt en de rest was gewoon boos. ,,Ik mag die vent niet.”
PREMIUM

Column Wendy Wagenmakers
Kamperen is voor sloebers, zei mijn vader altijd

26 mei Ik werd wakker van het gekwetter van vogels. Geschuifel van takken, een tent die werd opengeritst. De geur van Azaron. Ik schoof het gordijn opzij en kneep mijn ogen dicht. Door mijn oogharen zag ik onze zoon zich uitrekken in de felle ochtendzon. Teentjes in het natte gras.