5. Dingen die drie maanden geleden onvoorstelbaar leken
    PREMIUM
    Column Wendy Wagenmakers

    Dingen die drie maanden geleden onvoorstel­baar leken

    Veiligheidsregio’s blikken terug op rustige Moederdag Het was een kop die zondagavond de nieuwspagina’s domineerde. Eentje die duizelde. Want wie had pakweg drie maanden geleden durven bevroeden dat burgemeesters nog eens blij zouden zijn met lege winkelstraten? Dat de politie steden met rood-witte linten zou afzetten omdat mensen nieuwe sandalen gaan kopen met de kinderen? Dat jongeren worden bekeurd als ze aan een picknicktafel zitten te kaarten, dat kickboksleraren een strafblad riskeren als ze hun pupillen lekker mee naar het strand nemen.
  7. Coronaspugers

    Coronaspu­gers

    We hadden het er van de week nog over. Ik kwam terug van de Hema waar een medewerkster, zo’n lieverd die je vaker ziet dan je eigen familie, vertelde dat ze momenteel elke dag verdrietig thuiskomt omdat ze zo vaak wordt uitgescholden door mensen die weigeren een mandje te dragen. In sommige landen wordt in supermarkten gespuugd naar zorgpersoneel, schreef een vriendin. Ik googelde ‘corona’ en ‘bespuugd’ en mijn maag keerde om. Een buschauffeur in Maastricht, een conductrice in Amersfoort, een politieagent in Breda: allemaal kregen ze een fluim van idioten voor wie spontaan de term coronaspuger is ontstaan.
  1. Woonde ik maar in Zeeland, schreef ze terug
    PREMIUM
    Column Wendy Wagenmakers

    Woonde ik maar in Zeeland, schreef ze terug

    In de week dat de ene buurman bedacht dat dit een goed moment was om zijn huis te gaan verbouwen, de andere buurman besloot zijn racemotor af te stoffen, onze kinderen de omschakeling naar zomertijd aangrepen als excuus om ‘s avonds pas te gaan slapen als de laatste ster aan de hemel was verschenen, de zoon zichzelf bekroonde tot getalenteerd moppentapper, de peuter prompt in een poepscheetfase belandde, staartdelingen mijn hoofd op hol brachten, en ik ook al geen beste thuiskapster bleek, we onze vakantie moesten annuleren zonder garantie er ooit een rooie cent van terug te zien, onze knusse stadstuin op het noorden bleek te liggen, de vaatwasser het loodje legde, de katten letterlijk de gordijnen in vlogen en ikzelf ook geen kind meer kon zien, viel het niet mee lichtpuntjes te vinden in deze hele lockdownellende.
  1. Scootmobiel als toppunt van integratie
    PREMIUM
    COLUMN WENDY WAGENMAKERS

    Scootmo­biel als toppunt van integratie

    Aan de rand van het zebrapad stond een scootmobiel. Er zat een man in die leek op Pamuk, van Van Kooten en De Bie, met een borstelige snor en een gebreide gebedsmuts. Over de rugleuning hing een oranje veiligheidshesje. Kennelijk kwam hij net van de markt, want in zijn mand zat een grote zak met peren. Van de andere kant kwam een andere man. Die moest schijnbaar nog naar de markt, want onder zijn arm klemde een opgevouwen boodschappentas.
  4. Een frietje voor de prinses
    PREMIUM
    Column Wendy Wagenmakers

    Een frietje voor de prinses

    Altijd als ik door de Hobeinstraat in Vlissingen fiets, werp ik even een blik op de hippe hamburgertent die vroeger nog gewoon cafetaria De Smulpaap heette. Daar, achter de frituur heb ik ooit een gesprek gevoerd met Máxima. Of ja, een paar woorden gewisseld waarna de RVD me vakkundig afkapte en ik deemoedig opzij stapte. Ik had een raar jasje aan en een gekke kriebel in mijn buik. Voor het eerst was ik nerveus voor een klusje van de krant.
  3. Zô, me hae mae weer es, mompelde Sinterklaas
    PREMIUM
    Column Wendy Wagenmakers

    Zô, me hae mae weer es, mompelde Sinter­klaas

    Misschien was het ook gewoon handiger geweest om hem onder zijn echte naam in mijn telefoon op te slaan. Platschorre. Nu was het Sinterklaas die schreef dat ze er bijna waren. En natuurlijk las mijn zoon dat. Hij staakte prompt zijn schoorsteenliedjes en keek kritisch in het rond. Zelfs zijn zusjes vielen stil. ,,En waarom zijn opa en oma hier eigenlijk? Gaat iemand mij nog vertellen wat er in vre-des-naam aan de hand is?”
  2. Loempia, zo noemde ze haar buurvrouw
    PREMIUM
    COLUMN WENDY WAGENMAKERS

    Loempia, zo noemde ze haar buurvrouw

    Op sociale media circuleert een filmpje van een vrouw die een ouder echtpaar in de trein filmt en uitfoetert. Dat deed ze nadat ze het echtpaar passeerde met haar dochter van 6, waarna de dame tegen haar man zei ‘Kijk, Zwarte Piet’. De moeder pikte dit niet en confronteerde het echtpaar al filmend met die uitspraak. Medepassagiers - conducteur incluis - luisterden gespannen mee, het kind in kwestie zat ineengedoken op de bank. En het echtpaar? Dat staarde stoïcijns, met de armen over elkaar en kauwgomkauwend, voor zich uit.
  3. Die Bokito, hij had gewoon volkomen gelijk
    PREMIUM
    Column Wendy Wagenmakers

    Die Bokito, hij had gewoon volkomen gelijk

    De leraren staakten en omdat ik als moeder nogal vatbaar ben voor marketing, vond ik dat ik mijn kinderen, die arme schepsels, óók een dagje Blijdorp moest gunnen. Het gejuich na de aankondiging was amper gestild of ik herinnerde me mijn voornemen om nooit naar een dierentuin te gaan. Maar goed, kinderen mochten gratis naar binnen, scheelt toch weer vier tientjes. Het leven is te kort om principieel te zijn.

Columns

Net binnen

Meest gelezen

Webwinkel

Meest gedeeld