-
PREMIUMcolumn wendy wagenmakers
Dankzij Delta heb ik geen BN’ers meer in mijn leven
Het was een jaar of vier geleden toen alle klanten van Delta een kastje moesten installeren om nog televisie te kunnen blijven kijken. Althans, mits je niet beschikte over een middeleeuwse beeldbuis met knoppen en een kont - zoals ik. Na urenlange chats met ^Ferry en ^Amy en het vooruitzicht van nóg een afstandsbediening op tafel heb ik de handdoek in de ring gegooid. Dan maar geen kabeltelevisie meer. -
PREMIUMColumn Wendy Wagenmakers
Zo’n jongen die je eigen zoon zou kunnen zijn
Dauwendaele. Altijd weer Dauwendaele. Wie er doorheen fietst, ziet een mooie diverse wijk. Wie elke dag naar het winkelcentrum wandelt, ziet andere dingen. En wie het nieuws op afstand volgt, denkt dat er alleen maar ellendige dingen gebeuren. -
PREMIUMColumn Wendy Wagenmakers
Hondenanusstickers, hondenbellenblaas met bacongeur - het bestáát!
Het was koud, het was guur en ik had acht wachtenden voor me bij de plaatselijke viskraam. Lang genoeg om me andermaal af te vragen waarom de vis in een Zeeuwse kustplaats uitgerekend uit Monnickendam moet komen, en waarom er toch altijd gekartelde tomaten tussen de makrelen worden gelegd. Te kort om eerst een bakje kibbeling te halen, want de rij dáár was nog langer. Vanwege de warme frituurdampen, wellicht. -
PREMIUMColumn Wendy Wagenmakers
En anders kan Sigrid Kaag altijd nog Jacques Suurmond bellen
Ik werkte een jaar of vier bij de krant toen ik door mijn chef naar de begrotingsraad van de gemeente Vlissingen werd gestuurd. Ik verstijfde. In mijn prille loopbaan had ik van alles gedaan: rienkriej-reportages, interviews met jubilerende echtparen, wethouders aan de tand gevoeld over gevaarlijke kruispunten, de plaatselijke PvdA ondersteboven gekeerd; het lukte allemaal, maar financiële stukken liet ik steevast aan me voorbij gaan. En dan moest ik, die op het vwo economie inruilde voor Latijn en een gat in de lucht sprong met een 2,8 voor wiskunde (A, natuurlijk) omdat ik zo nét een vijf haalde en ternauwernood mijn diploma binnen had, naar de begrotingsraad en het nog uitleggen aan onze lezers ook? Meester Pijs zou zich de ballen uit zijn broek lachen. -
PREMIUMColumn Wendy Wagenmakers
Gebeurt de laatste tijd vaker, dat ik mijn dode vader wil bellen
Hij was mijn eerste vriendje in Zeeland, misschien wel de eerste die ik liefhad, écht liefhad, in mijn hele leven: Daan. Uitgekozen nog voor mijn verhuisdozen goed en wel waren uitgepakt, dikke liefde aan de Langeleenweg: die rooie, die mooie rooie, angstig weggedoken in de hoek van zijn kooitje, die moest ik hebben. Ik zou hem een fijn leven geven.
-
PREMIUMColumn Wendy Wagenmakers
Collectief murw gebeukt, zelfs voor illegale tuinfeesten van kroonprinsessen
Een knipperende TL-buis. Een wegrijdende trein. De ogen van een nachtuil. Inmiddels heb ik zoveel metaforen gezien voor het licht aan het eind van de tunnel dat de premier ons al anderhalf jaar voorhoudt dat ik er zelf ook niet veel meer van geloof. -
PREMIUMColumn Wendy Wagenmakers
Zoals altijd in mijn leven pakte de werkelijkheid weer eens totaal anders uit
Het is een prestatie die ik van mijn leven niet zal evenaren: drie kinderen baren binnen een tijdsbestek van zes weken (niet in hetzelfde jaar, dat zou er nog eens bij moeten komen) waarin we ook de verjaardag vieren van Sinterklaas en de geboorte van kindeke Jezus én het nieuwe jaar feestelijk inluiden. Om bij te komen van alle cadeau- en traktatiestress togen we naar ‘s-Heer Arendskerke voor een heerlijk middagje ontspannen bij ‘t Klok’uus. -
PREMIUMColumn Wendy Wagenmakers
De Vlissingse samenleving uiteengezet in een rekje van de Lidl
We waren er al een keer quasi achteloos aan voorbij gelopen. ‘O kijk eens’ zeggen en de andere kant op wijzen, het werkte perfect. Maar dit keer duwde ik een winkelwagen voort die tot de rand was gevuld met kinderen en boodschappen, zo traag dat er geen ontkomen meer aan was. ,,Mama, stop eens even.”
-
PREMIUMColumn Wendy Wagenmakers
‘Jaaaaaa, píkzwart!’, krijste ze boven de naderende fanfare uit
We stonden naast bloemenhandel Van Belzen, in het achterste stukje van de Walstraat waar ook een tattooshop zit, een notaris, een kapper, de Wereldwinkel, een café waar je tot voor kort met een jointje aan de bar kon zitten en een café dat voor altijd de kroeg van Daan Bruinooge zal blijven, hoe vaak de tent ook van naam verandert. -
PREMIUMColumn Wendy Wagenmakers
Ik dacht alleen maar dat er zo snel mogelijk een nieuw kind moest komen
Een rugzakje hadden we gekocht, roze met een rood hengsel, kleuren die vroeger zouden vloeken, maar geflankeerd door verbaasd kijkende hertjes is tegenwoordig niets te gek, nieuwe kleertjes had ze gekregen en een lila Frozen-broodtrommeltje dat al zoveel dagen werd rondgesjouwd dat het uiteindelijk onvindbaar bleek. -
PREMIUMColumn Wendy Wagenmakers
Stop het criminaliseren van ongevaccineerden
Wat er precies is gebeurd, weet ik niet. Sinds een paar maanden doe ik wat mijn kinderen doen zodra zij het woordje corona horen: vingers in de oren en heel hard LALALA zingen. Bevalt uitstekend, moet ik zeggen. -
PREMIUMcolumn Wendy Wagenmakers
En ja hoor, daar plopten de pareltjes van onze provincie op mijn telefoonscherm
Pling-ploeng-ploeng! Pushbericht van de PZC: Corona-uitbraak in opvanglocatie voor vluchtelingen in de Zeelandhallen. Ik slaakte een diepe zucht en prevelde mijn mantra: niet kijken, niet kijken, niet kijken... -
PREMIUMcolumn Wendy Wagenmakers
Het was maar een grápje!
Terwijl ons land zich druk maakte om de brievenbus van Wopke Hoekstra en de kussentjes van Sigrid Kaag, zette collega-politicus Thierry Baudet de volgende stappen in zijn fascistische opmars. Op een kale Maaskade in Cuijk fantaseerde hij over zijn eigen Forum-land met ‘eigen scholen, eigen ziekenhuizen, eigen woningcorporaties... eigen leger’, gevolgd door dat misselijke het-was-maar-een-grápje-lachje.
-
PREMIUMcolumn Wendy Wagenmakers
Allemaal mensen die hun spaarcentjes willen steken in onze stad, wat een bof!
We mochten de provincie weer eens uit, afgelopen weekend. Even wat drukte opzoeken - de bewoonde wereld noemen we dat dan gekscherend. Nou, na een uur heb ik het meestal gezien en krijg ik heimwee naar de Souburgse watertoren, die me van verre welkom thuis zwaait. -
PREMIUMcolumn wendy wagenmakers
Liefde, ik kan het woord niet meer luchten of zien
,,Waku Waku is meer dan een restaurant. Het is een vegan powerhouse dat vibreert op een hoge trillingsfrequentie die eenieder bewust of onbewust voelt bij binnenkomst. Hier verspreiden we met z’n allen licht en liefde vanuit een compassievol hart.” -
PREMIUMcolumn wendy wagenmakers
Het ergste is dat ik ook miljonair had kunnen zijn, multimiljonair zelfs
,,Heb jij Charizard Vmax dubbel? Wil je die ruilen tegen de V-versie van Mew? Zonder ribbeltjes, maar wel echt supershiny. Of anders Mewtwo GX. Dan heb je een volledige evolutie. Zeg het maar.” -
PREMIUMColumn Wendy Wagenmakers
Claudia kende iedereen en iedereen kende Claudia
Een poosje geleden zat ik bij haar aan de keukentafel. Ik had pioenrozen meegebracht. Een prachtig boeket, maar het voelde ineens zo lullig. Ben je zo ziek, komt je collega aankakken met een paar pioenen. Van de kwekerij aan de Zandweg, zei ik snel. ,,Ah, van Krijn en Ria”, lachte ze. ,,Ja, die hebben mooie.”
-
PREMIUMCOLUMN WENDY WAGENMAKERS
Ze had gelijk, en nu kan ik straks uit eten en zij niet
Ik weet nog dat we op een terras zaten, ergens in de zomer van vorig jaar. Zij, coronacriticus van nuchtere Zeeuwse aard, voorspelde dat we nog eens een soort paspoort zouden krijgen waarmee je toegang kon krijgen tot openbare gelegenheden. Ik lachte. Zij niet. Ze was bloedserieus. -
PREMIUMColumn Wendy Wagenmakers
Niet de enige die zes weken lang monologen over Brawl Stars heeft moeten aanhoren
Stonden we dan weer, op het schoolplein. Zwaaiend. Het moment waar we al die tijd naar hadden uitgekeken, onbewust dan toch. Want dat is het gekke met kinderen: je bent blij als ze wakker worden, maar je bent dólblij als ze eindelijk slapen. Het is gewoon waar wat ze zeggen. -
PREMIUMCOLUMN WENDY WAGENMAKERS
Als dit geen influencermuts was, wist ik het ook niet meer
Ze viel me gelijk al op. Met haar wapperende blonde lokken, perfect gestyled met zo’n aanstellerige slag onderin. De weelderige jurk, werkelijk geen vlekje te bekennen. Glinsterende plaknagels, drie lagen plamuur. Op een camping, ja hoor. Als dit geen influencermuts was, wist ik het ook niet meer.
-
PREMIUMCOLUMN WENDY WAGENMAKERS
Veganistische condooms in de campingwinkel
Radeloos doorzocht ik alle tassen. Paraplu’s hadden we mee, een blender, een geïmpregneerde klamboe en zwembroeken voor een heel weeshuis - maar een nagelknippertje, ho maar. Hoopvol flipflopte ik naar de campingwinkel. ‘Verkopen jullie ook nagelknippertjes?’, vroeg ik de jongen achter de toonbank. Hij lachte zijn tongpiercing bloot. Nee, die hadden ze niet. -
PREMIUMCOLUMN WENDY WAGENMAKERS
Monsters zijn het, die snoezige pluizebolletjes met hun poepsiewoepsiestaartjes
Toen ik klein was, hadden we twee hondjes. Poedel Cindy en maltezer Suzy. Het waren hondjes waar je weinig aan had en die bovendien doodgingen voordat ik überhaupt een bal naar ze kon gooien. Daarna heb ik acht jaar gezeurd om nieuwe hondjes. Pas op mijn tiende verjaardag was daar het grote cadeau met beweging en een pislucht. Er zat een konijn in. Zo’n witte met rode ogen. Ik was dolgelukkig met Whoopi, maar mijn vader ging ervan snotteren. Na een maand moest Whoopi weg. -
PREMIUM
Mama maak je blij met een middeltje waarmee ze haar hersenen kan verdoven
Afgelopen weekend was ik jarig. De zon was amper boven ons kampeerterrein verrezen toen mijn kroost zich op mij stortte met het cadeau dat al dagen in onze camper lag te klingelen. Een cadeau met rechte hoeken en een zekere zwaartekracht. Tevergeefs probeerde ik mijn aandacht te richten op de tekeningen die ik ook kreeg. Maak nou oo-hoopen, zeurde mijn dochter. -
PREMIUMcolumn wendy wagenmakers
Grote mensen die met hun geruzie zorgen dat kinderen al twee zomers niet kunnen spelen
Ik had gehoord dat het erg was. Dat het gras zo hoog groeide dat je de glijbaan nog amper kon zien. Dat de halmen over de schommels hingen, dat de wip was overwoekerd met distels. Maar toen ik vorige week door het gangetje struinde en mijn neus tegen het hek drukte, zag ik dat het nog erger was dan ik al dacht.
-
PREMIUMcolumn wendy wagenmakers
In Limburg kunnen ze nog wel wat Zeeuwen gebruiken
Ineens was Well wereldnieuws. Well, een dorp zo groot als Westkapelle. Waar mensen niet leefden in de ijstijd, maar in de iestied, en waar je riestevlaoj bij de koffie krijgt. Een dorp dat tot voor kort meer seksclubs telde dan winkels, en waar mensen wonen die hun oprit stofzuigen. Een dorp aan de Maas. -
PREMIUMColumn Wendy Wagenmakers
Onderstroom, het festival met het mooiste decor van het land: Vlissingen
Een beetje onhandig schuifelden de vrouwen met hun tassen en paraplu’s tussen de stoeltjes door. In het midden wilden ze zitten, recht voor het podium. Maar precies daar hingen oranje hesjes. ,,Moet je daar nu...”, stamelde de een. Nee, zei de ander. ,,Juist niet. Hier moeten we zitten.” Ze plofte neer, op een stoel zonder hesje. Toen ze na wat gerommel in haar tas merkte dat haar gezelschap nog steeds stond te hannesen, tikte ze met haar hand op het stoeltje naast haar. ,,Hier. Gewoon naast mij. Het mag weer.” -
PREMIUMcolumn wendy wagenmakers
De zogenaamde lichtwerkers, met hun intergalactische zilverwater
Eerst probeerde ik het met een vork. Toen dat niet werkte, pakte ik een sleutel. Maar ook die donderde direct van mijn bovenarm. Jammer. Het had me wel handig geleken, aangezien ik nogal eens moet zoeken naar mijn sleutels. En hoewel ik me had verheugd op een sterk signaal in mijn stralingsvrije achtertuin, viel ook die 5G behoorlijk tegen. Ook zijn mijn borsten niet twee cupmaten gegroeid en voor zover ik weet is ook niemand in mijn omgeving spontaan onvruchtbaar geraakt. Kortom: slap shotje, dat Pfizer. -
Vroeger gingen ze langs de deuren met Herbalife, tegenwoordig verkopen ze gebakken lucht
Dus zeker zeventien mensen hebben tweeduizend euro betaald voor een ‘succescursus’ van Lil’ Kleine, in de veronderstelling dat de rapper hun carrière wel even zou kickstarten, en eisen nu hun geld terug omdat ze alleen wat oude filmpjes kregen voorgeschoteld. -
PREMIUMcolumn wendy wagenmakers
En natuurlijk moest ik weer zo nodig vallen voor de rechtshalf van RKPVV
Poosje geleden waren we in de Efteling. In de rij voor Carnaval Festival - een besefmomentje op zich - stond ik in mijn rugzak te graaien naar geplette krentenbollen toen plotseling twee volwassen vrouwen onder het touw door kropen en quasi onopvallend achter mijn driejarige dochter langs naar voren trachtten te schuifelen.
-
PREMIUMcolumn wendy wagenmakers
Starters opgelet! 92m2 voor 475k: grijp je kans!
STARTERS OPGELET! *** ENGLISH TRANSLATION BELOW -
PREMIUMColumn Wendy Wagenmakers
‘De kránt, wat leuk! Hoe komen jullie eigenlijk aan je nieuws?
Hij deed zijn broodtrommel open, haalde er een appel uit en keek me aan. Hij zei niets. Pas nadat hij zijn appel met grondige vegen aan zijn mouw had afgewreven en hij zijn linkerwenkbrauw een centimeter omhoog had getrokken, doorbrak hij de ijzige stilte. ,,Maar vertel eens”, klonk het, met een ferme tik op de krant die voor hem lag. ,,Hoe kómen jullie dan aan je nieuws?” -
PREMIUMColumn Wendy Wagenmakers
De boulevard is van iedereen, niet alleen van bewoners
Nog acht weken en dan is het zomervakantie. Lekker twee weken in een hutje op de hei. Ik weet niet of het typisch Zeeuws is, maar bij thuiskomst wil ik altijd gelijk naar het water. Eenmaal de watertoren van Souburg gepasseerd, slaan we niet rechtsaf naar huis, maar rijden we als vanzelf rechtdoor. Nog éven een rondje over de boulevard. Hoe afgemat we ook zijn, toch even kijken of de zee er nog ligt.
Meest gelezen
-
PREMIUMColumn Maikel Harte
Pandemisch Eindspel
-
PREMIUMcolumn oscar garschagen
Laat sporters sporten
-
PREMIUMcolumn willem van dam
Van kaboem, plok en tsjakkeboem, tsjakkeboem
-
PREMIUMColumn Elodie Kint
Kwestie van tijd tot Peter de top van de hoogste boom in kan
-
PREMIUMcolumn wendy wagenmakers
Dankzij Delta heb ik geen BN’ers meer in mijn leven
Meest gedeeld
-
PREMIUMColumn Maikel Harte
Pandemisch Eindspel
-
PREMIUMColumn Elodie Kint
Kwestie van tijd tot Peter de top van de hoogste boom in kan
-
PREMIUMcolumn wendy wagenmakers
Dankzij Delta heb ik geen BN’ers meer in mijn leven
-
PREMIUMcolumn willem van dam
Van kaboem, plok en tsjakkeboem, tsjakkeboem
-
PREMIUMcolumn oscar garschagen
Laat sporters sporten