5. Onderstroom, het festival met het mooiste decor van het land: Vlissingen
    PREMIUM
    Column Wendy Wagenmakers

    Onder­stroom, het festival met het mooiste decor van het land: Vlissingen

    Een beetje onhandig schuifelden de vrouwen met hun tassen en paraplu’s tussen de stoeltjes door. In het midden wilden ze zitten, recht voor het podium. Maar precies daar hingen oranje hesjes. ,,Moet je daar nu...”, stamelde de een. Nee, zei de ander. ,,Juist niet. Hier moeten we zitten.” Ze plofte neer, op een stoel zonder hesje. Toen ze na wat gerommel in haar tas merkte dat haar gezelschap nog steeds stond te hannesen, tikte ze met haar hand op het stoeltje naast haar. ,,Hier. Gewoon naast mij. Het mag weer.”
  6. De zogenaamde lichtwerkers, met hun intergalactische zilverwater
    PREMIUM
    column wendy wagenmakers

    De zogenaamde lichtwer­kers, met hun intergalac­ti­sche zilverwa­ter

    Eerst probeerde ik het met een vork. Toen dat niet werkte, pakte ik een sleutel. Maar ook die donderde direct van mijn bovenarm. Jammer. Het had me wel handig geleken, aangezien ik nogal eens moet zoeken naar mijn sleutels. En hoewel ik me had verheugd op een sterk signaal in mijn stralingsvrije achtertuin, viel ook die 5G behoorlijk tegen. Ook zijn mijn borsten niet twee cupmaten gegroeid en voor zover ik weet is ook niemand in mijn omgeving spontaan onvruchtbaar geraakt. Kortom: slap shotje, dat Pfizer.

Columns

Net binnen

  1. De boulevard is van iedereen, niet alleen van bewoners
    PREMIUM
    Column Wendy Wagenmakers

    De boulevard is van iedereen, niet alleen van bewoners

    Nog acht weken en dan is het zomervakantie. Lekker twee weken in een hutje op de hei. Ik weet niet of het typisch Zeeuws is, maar bij thuiskomst wil ik altijd gelijk naar het water. Eenmaal de watertoren van Souburg gepasseerd, slaan we niet rechtsaf naar huis, maar rijden we als vanzelf rechtdoor. Nog éven een rondje over de boulevard. Hoe afgemat we ook zijn, toch even kijken of de zee er nog ligt.
  1. Na al die jaren tussen schreeuwende junks lag ik wakker van koolmeesjes die een liedje zongen
    PREMIUM
    Column Wendy Wagenmakers

    Na al die jaren tussen schreeuwen­de junks lag ik wakker van koolmees­jes die een liedje zongen

    Volwassen worden, schreef ik eind 2019 als voornemen voor 2020, dat leek me wel wat. Amper een half jaar later kochten we een grotemensenhuis in een grotemensenbuurt aan de rand van de stad (‘Helemaal dáár?!’ zeggen Vlissingers dan, alsof je emigreert naar de Australische bush) en moesten we over zoveel grotemensendingen gaan nadenken dat we thuis alleen nog maar praten over hypotheken, raamkozijnen, afkortzagen, stopcontacten en spouwmuurisolaties. Alles wat ik als kind zo vreselijk verafschuwde.
  2. Voor politici gelden blijkbaar andere regels dan voor gewone stervelingen
    PREMIUM
    Column Wendy Wagenmakers

    Voor politici gelden blijkbaar andere regels dan voor gewone stervelin­gen

    Hoe het ging? Ze trok haar mondkapje wat hoger en slaakte een diepe zucht. Gelijk had ik weer spijt. Natuurlijk ging het ronduit slecht en daar moest ik haar zo nodig aan herinneren. Vlug keek ik de andere kant op, maar haar ogen haalden de mijne terug. ,,Nou, kijk maar eens achter je.” Ik keek achter me. ,,Zie je hoe druk het is bij het Kruidvat? Boeken zijn ze er gaan verkopen. Onze boeken!”
  4. Na masturbatietips en een pindabakjesprotocol komt de Rijksoverheid nu met een sneeuwbalreglement
    PREMIUM
    Column Wendy Wagenmakers

    Na masturba­tie­tips en een pindabak­jespro­to­col komt de Rijksover­heid nu met een sneeuwbal­re­gle­ment

    Na weken van deprimerende nieuwsberichten, collectieve somberheid en grijzige uitzichtloosheid was daar eindelijk iets om naar uit te kijken: sneeuw! En dan niet van die zielige natte kledder, maar echte vlokken die het land zouden omtoveren in een sprookjesachtig winterwonderland. Sneeuwpoppen, sneeuwballen en misschien nog lekker schaatsen ook. Precies wat we nodig hadden.

Webwinkel

  2. Er zit nog wel meer tussen volgzame burgers en doorgedraaide kwakzalvers
    PREMIUM
    column wendy wagenmakers

    Er zit nog wel meer tussen volgzame burgers en doorge­draai­de kwakzal­vers

    ,,Ik ben verdomme arts. Ik ben hier aan het vechten voor de vrijheid van ons land. Ze zijn hier in dit land mensen aan het vermoorden met vaccins en daar vecht ik voor. Het is verschrikkelijk wat hier gebeurt. (...) Het leven wordt platgelegd. En als er nu iets aan de hand was. In maart, toen hadden we corona. Maar nu is er geen corona. Laat je niks wijsmaken. Er ligt niemand op de IC. De artsen faken alles. Die krijgen voor iedere patiënt 20.000 euro.”
  3. Oorlogsverslaggever wilde ik worden, maar het werd de Provinciale Zeeuwse Courant
    PREMIUM
    Column Wendy Wagenmakers

    Oorlogsver­slag­ge­ver wilde ik worden, maar het werd de Provincia­le Zeeuwse Courant

    Ademloos staar ik naar het televisiescherm. Het ongeloof dat ik voel, zie ik ook in de ogen van CNN-verslaggevers. Het is niet de bestorming van het regeringsgebouw in Armenië waar we live naar meekijken, of Wit-Rusland. Nee, dit is Amerika. Het Capitool. Snel ren ik naar boven om mijn zoon uit dromenland te halen. Dit zijn beelden die hij van zijn leven niet gaat vergeten.
  3. Vlissingen, waar RAL 7016 asbak steevast is uitverkocht
    PREMIUM
    Column Wendy Wagenmakers

    Vlissingen, waar RAL 7016 asbak steevast is uitver­kocht

    Ruim een week geleden stond het halve land op zijn kop om het huis van Guus Meeuwis. De Tilburgse zanger blijkt niet alleen lelijke muziek voort te brengen, maar ook op andere vlakken over slechte smaak te beschikken: aan de rand van Tilburg, op zich al geen toppunt van idylle, heeft hij een prachtig landhuis laten slopen om er een raamloze blokkendoos voor te laten terugbouwen. Een soort crematorium, helemaal grijs.

Meest gelezen

Meest gedeeld