-
PREMIUMCOLUMN WENDY WAGENMAKERS
Stel dat we straks Poetin kunnen klonen
Terwijl de halve wereld snakt naar stevige dijken om de stijgende zeespiegel buitenshuis te houden, hebben Amerikaanse wetenschappers een kwart miljard dollar bij elkaar gebedeld om de dodo weer tot leven te wekken. Datzelfde trucje willen ze uithalen met de Tasmaanse tijger en de wolharige mammoet. Het project is zo populair dat het geld maar blijft binnenstromen. -
PREMIUM
‘Heb je ook een aanfoto?’
,,Heb je ook een aanfoto?” Ik moest even drie keer knipperen. Ze bedoelt toch zeker niet dat ze een foto van mij wil, waarop ik me met mijn mollige pootjes heb geperst in de broek die ik probeer te verpatsen omdat hij me niet meer past? -
PREMIUMColumn Wendy Wagenmakers
Dag calvinisme, hallo levensgeluk
Ze verschijnen bij bosjes: interviews met stokoude mensen die worden gevraagd terug te kijken op hun leven en de wereld waarin ze leven. Een terechte trend, niemand weet immers meer van een spel dan degenen die het bijna uit hebben. De belangrijkste levenslessen komen veelal op hetzelfde neer: koester je vrienden, behandel je lichaam als een huis waarin je nog zeventig jaar moet wonen, vertel je partner elke dag voor het slapengaan dat je van hem of haar houdt, glimlach naar voorbijgangers en bespaar geen cent op goede wijn. -
PREMIUMColumn Wendy Wagenmakers
Staat Zeeland onderhand niet genoeg op de kaart?
Verleden week zag ik er weer een voorbijkomen, een website ter promotie van Zeeland. Een samengeraapt zootje van zoete stockfoto’s, nietszeggend geklets over oesters op bedjes van zeewier en - ‘Save the date!’ - een agenda die is blijven hangen in de zomer van 2021. Het zoveelste initiatief om Zeeland op de kaart te zetten, van een club die daar ongetwijfeld een flinke bak geld mee binnen harkt. -
PREMIUM
Kamikaze-nacht onder het dashboardkastje
In een poging tot een groots en meeslepend bestaan en om te ontsnappen aan een week lang verlepte oliebollen als ontbijt, besloten we het jaar niet thuis uit te luiden, maar in Londen. Vuurwerk in een van de grootste steden van Europa, met honderdduizenden mensen kijken hoe er voor miljoenen de lucht in wordt geschoten; ja jongens, hielden we ons kroost voor, nu ga je iets meemaken wat je van je leven niet meer vergeet.
-
PREMIUM
Hij vroeg of ik ook wel eens verdrietig ben
Er was brand en ik had piket, en dus stond ik donderdagavond met mijn notitieboekje naast een ladderwagen te staren naar een rookpluim. Het regende, maar ik was niet alleen. De sirenes hadden half Vlissingen bij de televisie weggelokt. Het had wel iets gezelligs. -
PREMIUMcolumn wendy wagenmakers
Winkels die eigenlijk niet weg te denken zijn
Bij de groenteboer hing een briefje. ‘Beste klanten, per 31 december sluiten wij definitief de deur. Wij bedanken iedereen voor de afgelopen jaren!’ -
PREMIUMColumn Wendy Wagenmakers
Lekker scheppen bij restaurant Tafelen
Hoera, het is december. Feestmaand december. Ik heb het gepresteerd om die maand drie kinderen jarig te laten zijn. Dat betekent - behalve Sinterklaas en kerst - ook nog drie verjaardagen, drie kinderfeestjes, een keer of tien trakteren en een berg cadeautjes waar je misselijk van wordt. Goed getimed, ja. Kop ‘m maar in.
-
PREMIUMcolumn wendy wagenmakers
De plek van De Visser op de markt was leeg, er was niemand te zien
Stond ik dan. Met mijn boodschappentas. Natuurlijk had ik in de krant gelezen dat ze failliet waren, dat ze er deze week niet zouden zijn. Toch stiefelde ik naar de vaste vrijdagstek, als iets vanzelfsprekends, een stukje hoop misschien. Je weet nooit. Maar de plek was leeg, er was niemand te zien. -
PREMIUMColumn Wendy Wagenmakers
Jan de Tietenman
Daar gaan we dan, het WK dat niemand wilde. En ik al helemaal niet, zou ik normaliter zeggen. Ik háát voetbal. Vroeger al, toen ik op het schoolplein zag hoe alle jongens moesten voetballen om erbij te horen en later, toen ik diezelfde jongens zichzelf vol zag gieten ter voorbereiding op een wedstrijd van Helmond Sport, de naam die intussen in gotische letters op armen en ruggen was vereeuwigd, het domme geschreeuw met homo’s en kanker, de apengeluiden, de Hitlergroeten, en hoe na afloop bushokjes werden gesloopt omdat TOP Oss een puntje meer had gescoord. -
PREMIUMColumn Wendy Wagenmakers
Het bleek al middernacht en ik zat nog steeds in het pikkedonker voor me uit te staren
We hadden vroeger thuis twee hondjes, een poedel en een Maltezer leeuwtje. Ze waren al op leeftijd toen ik werd geboren. Ik herinner me niks van de beestjes, alleen de spanning in huis toen ze ziek werden. Het gedoe met de dierenarts, de beslissingen die maar niet gemaakt werden, het verdriet achteraf. En dat mijn vader de rest van zijn leven zei: ik wil nooit meer een hond. -
PREMIUMColumn Wendy Wagenmakers
Of je bent links of je bent rechts, alsof er niks meer tussenin zit
Ik moest even met mijn ogen knipperen. Maar het stond er echt. ‘Kom met ons het leven vieren in liefde en licht van onze Schepper.’ Behalve in de fanatieke antivaxx-hoek waren ze nu ook nog eens in de Heere geraakt, deze oude vrienden die het leven pakweg een decennium geleden nog in een heel ander licht vierden. -
PREMIUMcolumn wendy wagenmakers
Een beter milieu begint niet bij jezelf, maar bij Shell
Een tikje nerveus ging de een na de ander op zijn tenen staan, om over alle hoofden te kijken wat er aan hand was. Hoe lang stonden we hier nou niet onderhand? We hadden toch zeker een paar tientjes extra betaald om the line te skippen? Een baby begon te blèren, een Duitser beende boos naar voren. ,,Und?”, vroeg zijn vrouw toen hij zich weer bij haar aansloot. Hij zuchtte hoorbaar en haalde zijn schouders op. ,,Taschenkontrolle.”
-
PREMIUMColumn Wendy Wagenmakers
Airfryers in het Grote Speelgoedboek anno 2022
Plof, daar lag-ie. Ondanks de nee-nee-sticker. Het Grote Speelgoedboek van die belachelijke blauwe webwinkel. Meteen vulde mijn lijf zich met heimwee naar vroeger, de onovertroffen jaren 80, toen na de kort maar krachtige economische crisis de zon weer begon te schijnen, de kleding kleur kreeg, de schouders vullingen, Michael Jackson bovenaan de hitlijsten prijkte, elk dorp nog vijf bakkers telde, tien slagers en wel honderd groenteboeren en je je elk najaar kon terugtrekken op je (verwarmde!) zolderkamertje met een schaar, een potje lijm en het dubbeldikke Speelboek van toen nog gewoon de Intertoys. -
PREMIUMcolumn wendy wagenmakers
Zelfs van een vinvis kijken we in Zeeland amper meer op
Veertig weken zwanger was ik toen ik op een koude decemberdag met mijn kinderen stond te staren naar een dode potvis op het strand van Domburg. De potvis die zo nodig Pieter moest worden genoemd. Het was triest om te zien: het dode dier met zijn neus tegen de paalhoofden, de mensen die poseerden met het veertien meter lange lijk, het water dat steeds roder kleurde. Ik vroeg me wat me bezielde om er naartoe te gaan. -
PREMIUMColumn Wendy Wagenmakers
Elke ochtend schaam ik me weer als mijn iPhone toont hoeveel uren ik online heb doorgebracht
In gedachten verzonken liep ik naar de oversteekplaats verderop in de straat. Het was nog geen half negen in de ochtend en thuis was de naam Poetin al drie keer gevallen, er raasde een colonne grijze auto’s voorbij en het begon te regenen. Ik boog mijn hoofd zodat mijn wenkbrauwen hun werk konden doen en toen zag ik daar, tussen de grijze tegels, ineens een bloemetje. Een klein lief geel bloemetje. Precies wat ik nodig had. -
PREMIUMcolumn wendy wagenmakers
Het koningshuis schept haar eigen republiek
Dus terwijl Nederlandse burgers klooien met waxinelichtjes onder een omgekeerde bloempot en zich dag en nacht hullen in thermo ondergoed met lange pijpen om in godsnaam de verwarming maar niet aan te hoeven draaien, krijgt de koninklijke familie er nog een miljoentje of twee bij volgend jaar.
-
PREMIUMcolumn wendy wagenmakers
En zo liep alles weer gierend uit de klauwen
We waren al in de Mediamarkt toen we ontdekten dat onze zoon zijn cavia nog vast had. De hele weg van Vlissingen naar Middelburg had hij niets gezegd, waarschijnlijk had hij het zelf niet eens in de gaten. Aan het gegniffel van zijn zusjes zijn we gewend. Maar toen stonden we daar, onder een boog van rood-witte ballonnen, met een piepende toupet en twee oogjes die glunderden van trots. Snuffie had maar een heel klein beetje geplast. -
PREMIUMcolumn wendy wagenmakers
Eind aan slappe thee met levensvragen
Een van de dingen waar ik als kind het meest naar uitkeek als ik fantaseerde over later, was het drinken van koffie. Niet dagelijks dertig bakken achterover kiepen, zoals mijn moeder deed, maar lekker je handen warmen aan een dampende mok, je ogen sluiten bij de geur van vers gebrande bonen en ‘aaah’ zeggen na de eerste slok. Precies zoals in de Douwe Egberts-reclame, met de zwoele stem van Ruth Jacott. -
PREMIUMcolumn wendy wagenmakers
De high society van Vlissingen, met kroketten en een natte T
Al een paar dagen hangt er een broeierig sfeertje in Vlissingen. Rond de bioscoop staan witte tenten, er worden Bekende Nederlanders achter pannetjes mosselen gespot, limousines rijden af en aan en midden in de winkelstraat, tussen kauwgomkledders en platgetrapte peuken, lag dit weekend plotseling een rode loper.
-
PREMIUM
Aan het eind van de dag kieperden we alle taarten in een grote gele container
Daar zijn ze weer, de budgettips om het leven betaalbaar te houden. Zoeken naar aanbiedingen, huismerken en kortingsstickers. Goh, daar hadden minima vast nog nooit aan gedacht. Geen koffie-to-go meer halen, achter een vrachtwagen rijden, kritisch kijken naar je onderbroekenabonnement. Kijk, daar heb je tenminste wat aan als je moet kiezen tussen warm eten en de energierekening. -
PREMIUMcolumn wendy wagenmakers
Welkom thuis in het land van terreurboeren en trekkertuig
Na twee heerlijke weken in Frankrijk waarin de enige kranten die we zagen waren gedrukt op vellen waarin de baguettes waren gehuld, reden we opgetogen ons eigen land weer binnen. Een van de eerste dingen die we zagen was een confederatievlag, hangend aan een viaduct. -
PREMIUM
Ha fijn, een groepsapp voor juffendag
+316529... heeft deze groep aangemaakt moeder van Liv heeft u toegevoegd +316529... Hoiiiii medemama's! Deze week is het juffendag. We dachten dat het leuk zou zijn om iets gezamenlijks te geven, om de juffen te bedanken voor hun harde werk. +316120... Wat een leuk idee! +316326... Suuuuperlief dat je daar aan denkt, Suus +316594... Wij zijn van de partij hoor! Misschien een leuke bon ofzo? +316542... Wat is dit??? -
column
Met dieetpillen hoefde ik bij mijn dokter niet aan te komen
Mijn dochter moest naar de huisarts en ik greep de gelegenheid aan gelijk maar even iets voor mezelf te vragen. Toen hij met haar klaar was, draaide hij zich naar mij.
-
PREMIUMcolumn
Daar lag ze, met haar hoofd in een bak bami
Daar lag ze dan. Plat op het asfalt, benen wijd, haar tot crop top geknoopte vriendenshirt ver omhoog gekruld. Bij elke poging overeind te komen klotste er meer bier uit haar bekertje. Op een toereikende hand hoefde ze ook al niet te rekenen, want haar gezelschap kon amper blijven staan van het lachen. Zij hadden wél door dat hun vriendin met haar hoofd in een half leeg gelepelde bak bami lag. -
PREMIUMColumn Wendy Wagenmakers
Vrouwen moeten baren en hun bek houden, daar komt het eigenlijk op neer
Om bij ons huis te komen, moeten we door een keurige wijk waarvan we ons altijd afvragen of er eigenlijk wel mensen wonen. De huizen hebben opritten en daar staan auto’s op - meestal met stekkers - maar verder is er nooit een teken van leven. Tot vorig weekend. Toen stond er een partytent in een achtertuin en aan de voordeur hingen een gouden acht en een gouden nul. Er was feest. -
PREMIUMcolumn
Of we boven niet nog wat sieraden hadden liggen, goud ofzo
Het was rommelroute in de straat, en al maanden liep ik anders door ons huis dan anders. Alles wat ik tegenkwam, werd automatisch door een rommelroutefilter gehaald. Schilderijtjes die toch nooit meer aan onze muren komen: weg ermee. Kleren die we toch nooit meer dragen: ook weg. Wat deden we eigenlijk met die oude lampen? En die Lego, ging iemand die nog ooit gebruiken? Die Frozen-jurken konden onderhand ook wel eens weg. -
PREMIUMColumn Wendy Wagenmakers
Het is oké om Finoegrische theaterwetenschappen te studeren
,,Haha, goed hè?” Glunderend keek de jongen zijn eigen woonkamer rond, alsof hij het zelf ook nog niet helemaal kon geloven. Er stonden verhuisdozen in een hoek, de stoelen zaten nog in plastic. Als rechtgeaarde Hollander, die naar Rotterdam was gereden om een tweedehands telefoontje op te halen, ga je dan toch rekenen: 23 jaar, nog maar zes jaar geleden met zijn familie naar Nederland gevlucht en nu al een splinternieuw appartement in een van de grootste steden van Nederland - hóe dan? Ramin zag mijn verwondering en gaf zelf antwoord. ,,Ik ben fietsenmaker. En ik heb heel veel werk.” -
PREMIUMcolumn wendy wagenmakers
En maar opscheppen over lege stranden na etenstijd
Hoe langer ik in Zeeland woon, hoe meer eigenaardigheden me opvallen. ‘Ergens om komen’, liefst nog zonder spatie, was de eerste. ‘Da’s geen waar!’ de tweede, op de voet gevolgd door ‘laat maar doen’ wanneer je het juist níet moet doen. En als je goed luistert, hoor je vreemde vervoegingen: je hebben, je gaan... Maar de laatste tijd valt me een nieuwe op: Zeeuwen gaan niet naar hét strand, nee, ze gaan naar stránd. Naar strand, zonder het.
-
PREMIUMColumn Wendy Wagenmakers
‘Zeeland, daar hebben ze geen hippe campings, hè?’
Sinds wij een jaar of vier geleden een bejaarde camper op de kop tikten en we regelmatig op campings verblijven, ben ik ongemerkt toegetreden tot het live-laugh-lovende, maanlamp starende, ijsbad nemende, boom knuffelende, haverlatte drinkende, paardenbloem etende, sjamaan aanbiddende, zonnebrandcrème mijdende, pantoffel dragende, dankbaarheid uitsprekende, zich de pleuris manifesterende en van dat alles reels makende deel der natie. -
PREMIUMColumn Wendy Wagenmakers
Een juicekanaal met pikante onthullingen over Zeeuwse celebrities: ka-ching!
Mooi nieuws op de maandagmorgen: roddeltante Yvonne Coldeweijer is door BNR Nieuwsradio met een nepvideo in de val gelokt. In het wazige filmpje is Talitha Muusse rugwaarts te zien in een toilet, niets meer dan dat, maar ‘spionnen’ beweerden dat de presentatrice cocaïne snoof en stuurden de prut naar Coldeweijer, die het ‘nieuws’ nog ‘s anderendaags in de betaalde groep van haar juicekanaal gooide. ,,Oh wat lelijk dit”, fulmineerde ze. ,,Don’t do drugs man!” -
PREMIUMcolumn wendy wagenmakers
Nooit nooit NOOIT meer doe ik mee aan de Avondvierdaagse
,,Beetje blijer kijken hè!”
Meest gelezen
-
PREMIUMcolumn marco evenhuis
De knietjes van de gemeente Middelburg
-
PREMIUMcolumn oscar garschagen
Hoe dom zijn Zeeuwse VVD’ers eigenlijk?
-
PREMIUMcolumn jan vantoortelboom
Wat ben jij toch een lelijk mormel
-
PREMIUMColumn Maikel Harte
Over De Vaandeldrager en Nico Haak
-
PREMIUMcolumn margot verhaagen
Dat er nu zoveel loskomt na 70 jaar is toch wel erg bijzonder
Meest gedeeld
-
PREMIUMcolumn marco evenhuis
De knietjes van de gemeente Middelburg
-
PREMIUMcolumn margot verhaagen
Dat er nu zoveel loskomt na 70 jaar is toch wel erg bijzonder
-
PREMIUMColumn Maikel Harte
Over De Vaandeldrager en Nico Haak
-
PREMIUMcolumn jan vantoortelboom
Wat ben jij toch een lelijk mormel
-
PREMIUMcolumn oscar garschagen
Hoe dom zijn Zeeuwse VVD’ers eigenlijk?