-
PREMIUMcolumn Wendy Wagenmakers
Allemaal mensen die hun spaarcentjes willen steken in onze stad, wat een bof!
We mochten de provincie weer eens uit, afgelopen weekend. Even wat drukte opzoeken - de bewoonde wereld noemen we dat dan gekscherend. Nou, na een uur heb ik het meestal gezien en krijg ik heimwee naar de Souburgse watertoren, die me van verre welkom thuis zwaait. -
PREMIUMcolumn wendy wagenmakers
Liefde, ik kan het woord niet meer luchten of zien
,,Waku Waku is meer dan een restaurant. Het is een vegan powerhouse dat vibreert op een hoge trillingsfrequentie die eenieder bewust of onbewust voelt bij binnenkomst. Hier verspreiden we met z’n allen licht en liefde vanuit een compassievol hart.” -
PREMIUMcolumn wendy wagenmakers
Het ergste is dat ik ook miljonair had kunnen zijn, multimiljonair zelfs
,,Heb jij Charizard Vmax dubbel? Wil je die ruilen tegen de V-versie van Mew? Zonder ribbeltjes, maar wel echt supershiny. Of anders Mewtwo GX. Dan heb je een volledige evolutie. Zeg het maar.” -
PREMIUMColumn Wendy Wagenmakers
Claudia kende iedereen en iedereen kende Claudia
Een poosje geleden zat ik bij haar aan de keukentafel. Ik had pioenrozen meegebracht. Een prachtig boeket, maar het voelde ineens zo lullig. Ben je zo ziek, komt je collega aankakken met een paar pioenen. Van de kwekerij aan de Zandweg, zei ik snel. ,,Ah, van Krijn en Ria”, lachte ze. ,,Ja, die hebben mooie.” -
PREMIUMCOLUMN WENDY WAGENMAKERS
Ze had gelijk, en nu kan ik straks uit eten en zij niet
Ik weet nog dat we op een terras zaten, ergens in de zomer van vorig jaar. Zij, coronacriticus van nuchtere Zeeuwse aard, voorspelde dat we nog eens een soort paspoort zouden krijgen waarmee je toegang kon krijgen tot openbare gelegenheden. Ik lachte. Zij niet. Ze was bloedserieus.
-
PREMIUMColumn Wendy Wagenmakers
Niet de enige die zes weken lang monologen over Brawl Stars heeft moeten aanhoren
Stonden we dan weer, op het schoolplein. Zwaaiend. Het moment waar we al die tijd naar hadden uitgekeken, onbewust dan toch. Want dat is het gekke met kinderen: je bent blij als ze wakker worden, maar je bent dólblij als ze eindelijk slapen. Het is gewoon waar wat ze zeggen. -
PREMIUMCOLUMN WENDY WAGENMAKERS
Als dit geen influencermuts was, wist ik het ook niet meer
Ze viel me gelijk al op. Met haar wapperende blonde lokken, perfect gestyled met zo’n aanstellerige slag onderin. De weelderige jurk, werkelijk geen vlekje te bekennen. Glinsterende plaknagels, drie lagen plamuur. Op een camping, ja hoor. Als dit geen influencermuts was, wist ik het ook niet meer. -
PREMIUMCOLUMN WENDY WAGENMAKERS
Veganistische condooms in de campingwinkel
Radeloos doorzocht ik alle tassen. Paraplu’s hadden we mee, een blender, een geïmpregneerde klamboe en zwembroeken voor een heel weeshuis - maar een nagelknippertje, ho maar. Hoopvol flipflopte ik naar de campingwinkel. ‘Verkopen jullie ook nagelknippertjes?’, vroeg ik de jongen achter de toonbank. Hij lachte zijn tongpiercing bloot. Nee, die hadden ze niet.
-
PREMIUMCOLUMN WENDY WAGENMAKERS
Monsters zijn het, die snoezige pluizebolletjes met hun poepsiewoepsiestaartjes
Toen ik klein was, hadden we twee hondjes. Poedel Cindy en maltezer Suzy. Het waren hondjes waar je weinig aan had en die bovendien doodgingen voordat ik überhaupt een bal naar ze kon gooien. Daarna heb ik acht jaar gezeurd om nieuwe hondjes. Pas op mijn tiende verjaardag was daar het grote cadeau met beweging en een pislucht. Er zat een konijn in. Zo’n witte met rode ogen. Ik was dolgelukkig met Whoopi, maar mijn vader ging ervan snotteren. Na een maand moest Whoopi weg. -
PREMIUM
Mama maak je blij met een middeltje waarmee ze haar hersenen kan verdoven
Afgelopen weekend was ik jarig. De zon was amper boven ons kampeerterrein verrezen toen mijn kroost zich op mij stortte met het cadeau dat al dagen in onze camper lag te klingelen. Een cadeau met rechte hoeken en een zekere zwaartekracht. Tevergeefs probeerde ik mijn aandacht te richten op de tekeningen die ik ook kreeg. Maak nou oo-hoopen, zeurde mijn dochter. -
PREMIUMcolumn wendy wagenmakers
Grote mensen die met hun geruzie zorgen dat kinderen al twee zomers niet kunnen spelen
Ik had gehoord dat het erg was. Dat het gras zo hoog groeide dat je de glijbaan nog amper kon zien. Dat de halmen over de schommels hingen, dat de wip was overwoekerd met distels. Maar toen ik vorige week door het gangetje struinde en mijn neus tegen het hek drukte, zag ik dat het nog erger was dan ik al dacht. -
PREMIUMcolumn wendy wagenmakers
In Limburg kunnen ze nog wel wat Zeeuwen gebruiken
Ineens was Well wereldnieuws. Well, een dorp zo groot als Westkapelle. Waar mensen niet leefden in de ijstijd, maar in de iestied, en waar je riestevlaoj bij de koffie krijgt. Een dorp dat tot voor kort meer seksclubs telde dan winkels, en waar mensen wonen die hun oprit stofzuigen. Een dorp aan de Maas. -
PREMIUMColumn Wendy Wagenmakers
Onderstroom, het festival met het mooiste decor van het land: Vlissingen
Een beetje onhandig schuifelden de vrouwen met hun tassen en paraplu’s tussen de stoeltjes door. In het midden wilden ze zitten, recht voor het podium. Maar precies daar hingen oranje hesjes. ,,Moet je daar nu...”, stamelde de een. Nee, zei de ander. ,,Juist niet. Hier moeten we zitten.” Ze plofte neer, op een stoel zonder hesje. Toen ze na wat gerommel in haar tas merkte dat haar gezelschap nog steeds stond te hannesen, tikte ze met haar hand op het stoeltje naast haar. ,,Hier. Gewoon naast mij. Het mag weer.”
-
PREMIUMcolumn wendy wagenmakers
De zogenaamde lichtwerkers, met hun intergalactische zilverwater
Eerst probeerde ik het met een vork. Toen dat niet werkte, pakte ik een sleutel. Maar ook die donderde direct van mijn bovenarm. Jammer. Het had me wel handig geleken, aangezien ik nogal eens moet zoeken naar mijn sleutels. En hoewel ik me had verheugd op een sterk signaal in mijn stralingsvrije achtertuin, viel ook die 5G behoorlijk tegen. Ook zijn mijn borsten niet twee cupmaten gegroeid en voor zover ik weet is ook niemand in mijn omgeving spontaan onvruchtbaar geraakt. Kortom: slap shotje, dat Pfizer. -
Vroeger gingen ze langs de deuren met Herbalife, tegenwoordig verkopen ze gebakken lucht
Dus zeker zeventien mensen hebben tweeduizend euro betaald voor een ‘succescursus’ van Lil’ Kleine, in de veronderstelling dat de rapper hun carrière wel even zou kickstarten, en eisen nu hun geld terug omdat ze alleen wat oude filmpjes kregen voorgeschoteld. -
PREMIUMcolumn wendy wagenmakers
En natuurlijk moest ik weer zo nodig vallen voor de rechtshalf van RKPVV
Poosje geleden waren we in de Efteling. In de rij voor Carnaval Festival - een besefmomentje op zich - stond ik in mijn rugzak te graaien naar geplette krentenbollen toen plotseling twee volwassen vrouwen onder het touw door kropen en quasi onopvallend achter mijn driejarige dochter langs naar voren trachtten te schuifelen. -
PREMIUMcolumn wendy wagenmakers
Starters opgelet! 92m2 voor 475k: grijp je kans!
STARTERS OPGELET! *** ENGLISH TRANSLATION BELOW
-
PREMIUMColumn Wendy Wagenmakers
‘De kránt, wat leuk! Hoe komen jullie eigenlijk aan je nieuws?
Hij deed zijn broodtrommel open, haalde er een appel uit en keek me aan. Hij zei niets. Pas nadat hij zijn appel met grondige vegen aan zijn mouw had afgewreven en hij zijn linkerwenkbrauw een centimeter omhoog had getrokken, doorbrak hij de ijzige stilte. ,,Maar vertel eens”, klonk het, met een ferme tik op de krant die voor hem lag. ,,Hoe kómen jullie dan aan je nieuws?” -
PREMIUMColumn Wendy Wagenmakers
De boulevard is van iedereen, niet alleen van bewoners
Nog acht weken en dan is het zomervakantie. Lekker twee weken in een hutje op de hei. Ik weet niet of het typisch Zeeuws is, maar bij thuiskomst wil ik altijd gelijk naar het water. Eenmaal de watertoren van Souburg gepasseerd, slaan we niet rechtsaf naar huis, maar rijden we als vanzelf rechtdoor. Nog éven een rondje over de boulevard. Hoe afgemat we ook zijn, toch even kijken of de zee er nog ligt. -
Column Wendy Wagenmakers
Dus dit was het dan weer? Zijn die 244 mensen voor niks aan flarden geschoten?
Dus dit was het dan weer? Vijftien dagen bommen en raketten over en weer, en dan afspreken om maar weer te stoppen? Zijn die 244 mensen dan voor niks aan flarden geschoten?
-
PREMIUMcolumn wendy wagenmakers
Maar ja, toen vroeg de twééde of ik binnenkort weer een baby verwachtte
Ik had me er een beetje bij neergelegd. Dit ben ik nu eenmaal, take it or leave it, ik ben ook geen achttien meer, en ik heb toevallig wel drie kinderen op de wereld gezet, zo heel lang geleden is dat nu ook weer niet - jammerdebammer en het zal allemaal wel. -
PREMIUM
The Handmaid’s Tale is gruwelijk, en toch zou iedereen ‘m moeten kijken
Sinds Delta met dat rare kastje kwam en wij drie afstandsbedieningen nodig hadden om onze middeleeuwse beeldbuis te bedienen, zijn we thuis aangewezen op streamingsdiensten. Dat bevalt uitstekend. Ik was een matig televisiekijker, maar inmiddels ben ik een volleerd bingewatcher. We verslijten de ene serie na de andere. -
PREMIUMCOLUMN WENDY WAGENMAKERS
Kruimels en kusjes
Na een reeks debacles (knutselwerkjes bij het oud papier, cadeautje vergeten, de complete dag vergeten - en maar snikkend sussen dat het toch gewoon commerciële onzin is) zouden we het dit jaar helemaal anders doen. -
PREMIUMColumn Wendy Wagenmakers
Na al die jaren tussen schreeuwende junks lag ik wakker van koolmeesjes die een liedje zongen
Volwassen worden, schreef ik eind 2019 als voornemen voor 2020, dat leek me wel wat. Amper een half jaar later kochten we een grotemensenhuis in een grotemensenbuurt aan de rand van de stad (‘Helemaal dáár?!’ zeggen Vlissingers dan, alsof je emigreert naar de Australische bush) en moesten we over zoveel grotemensendingen gaan nadenken dat we thuis alleen nog maar praten over hypotheken, raamkozijnen, afkortzagen, stopcontacten en spouwmuurisolaties. Alles wat ik als kind zo vreselijk verafschuwde.
-
PREMIUMCOLUMN WENDY WAGENMAKERS
Reuzehandig, elke maand twaalf kraakverse kapotjes in je brievenbus
Al een poosje reed ik achter het blauwe busje. Dat lelijke blauwe busje met die domme tekst op de zijkant: ‘BUS. Klopt.’ Maar op de achterkant stond ook iets. Stond daar nou ‘wasmachine abonnement’? Ik gaf wat extra gas en jawel: daar stond ‘wasmachine abonnement’. -
PREMIUMColumn Wendy Wagenmakers
Niet de eerste keer dat ik mijn schuldgevoel afkocht bij de McDrive
Tevreden keek ik in mijn achteruitkijkspiegel. Drie smikkelende kabouters zag ik, intens gelukkig met hun slappe friet, kipnuggets die ze toch niet lustten, natte appelpartjes en een speeltje dat over een week zomaar ineens zou verdwijnen. Gelukzalig slurpte de jongste haar milkshake leeg, uitademend in een langgerekte aaaaah. -
PREMIUMColumn Wendy Wagenmakers
De week waarin ik als een hallucinante gek de zeedijk met een zaklamp uitkamde, op zoek naar een verlepte wasbeer
In de week dat de wereld ten onder ging aan extreemrechtse intimidaties, racistische politieagenten, homofobische schoolbesturen, vaccinatieleed en politieke leugens, waren wij thuis in de greep van een ander probleem: onze dochter was haar knuffel kwijt. -
PREMIUMCOLUMN WENDY WAGENMAKERS
Maar ja, die arme beleggers moeten érgens naartoe met hun centjes
‘Naast het bed van elke Zeeuw, staat een bed voor een toerist’ kopte mijn krantje gisterochtend. Ik keek verschrikt naast het mijne, zag ineens voor me hoe daar plotseling een opblaasmatje zou liggen met een snurkende toerist erop, maar ontwaarde gelukkig enkel een nachtkastje. -
PREMIUMcolumn wendy wagenmakers
Nee, mijn rode potloodje siddert van opwinding
Elke ochtend als ik mijn kinderen naar school breng, staan we voor het stoplicht stil naast een bord met verkiezingsposters. En elke ochtend voltrekt zich hetzelfde achterbankgesprek. ‘Wat een saaie posters.’ - ‘Waarom kijken die mensen zo boos?’ - ‘Donkerblauw is echt lelijk.’ - ‘Hoe moet je nou weten op wie je moet stemmen?’ - ‘Doet Jezus ook mee?’
-
PREMIUMCOLUMN WENDY WAGENMAKERS
Stapvoets over de vluchtstrook, op zoek naar een uitgetufte Chocotoff met mijn kroon erin
Het spookte al een poosje door mijn hoofd. Dat ik me ineens ging afvragen hoe mijn ouderlijk huis erbij staat, het internet afspeurde naar oud-klasgenoten en droomde over lang vergeten speelveldjes. En zo stapte ik vorige week in de auto, voor een trip down memorylane in mijn geboorteplaats met de alleszeggende naam Helmond. -
PREMIUMColumn Wendy Wagenmakers
En anders nemen we wel klapstoeltjes mee, flesje bubbels erbij, pannetje bitterballen...
Ik had me nog zo voorgenomen niet wéér over De Maatregelen te gaan zeuren, en was vastbesloten ook het C-woord eens vakkundig te mijden, maar toen las ik iets en brak mijn klomp opnieuw in duizend stukken. -
PREMIUMColumn Wendy Wagenmakers
Voor politici gelden blijkbaar andere regels dan voor gewone stervelingen
Hoe het ging? Ze trok haar mondkapje wat hoger en slaakte een diepe zucht. Gelijk had ik weer spijt. Natuurlijk ging het ronduit slecht en daar moest ik haar zo nodig aan herinneren. Vlug keek ik de andere kant op, maar haar ogen haalden de mijne terug. ,,Nou, kijk maar eens achter je.” Ik keek achter me. ,,Zie je hoe druk het is bij het Kruidvat? Boeken zijn ze er gaan verkopen. Onze boeken!”
Meest gelezen
-
PREMIUM
De verleiding van het grote geld is voor velen moeilijk te weerstaan
-
PREMIUM
Als je een pandemie serieus neemt, dan zorg je toch dat het goed geregeld is
-
PREMIUM
De foeterende toerist: ik was klaar om een nieuw Vlaams vloekwoordenluisterboek naar Van Dale te sturen
-
PREMIUM
Allemaal mensen die hun spaarcentjes willen steken in onze stad, wat een bof!
-
PREMIUM
‘Zouden ze ook de politie hebben gebeld als ik blauwe ogen en een witte huid had’, vroeg hij zich af
Meest gedeeld
-
PREMIUM
De verleiding van het grote geld is voor velen moeilijk te weerstaan
-
PREMIUM
De foeterende toerist: ik was klaar om een nieuw Vlaams vloekwoordenluisterboek naar Van Dale te sturen
-
PREMIUM
Als je een pandemie serieus neemt, dan zorg je toch dat het goed geregeld is
-
PREMIUM
‘Zouden ze ook de politie hebben gebeld als ik blauwe ogen en een witte huid had’, vroeg hij zich af
-
PREMIUM
Allemaal mensen die hun spaarcentjes willen steken in onze stad, wat een bof!