Gors wil dat elke cliënt zich, ondanks corona, zo goed mogelijk kan ontplooien

Bestuurder Karin Smit van Gors zegt dat er meer aandacht wordt gegeven aan het individueel welzijn. Ze hoopt dat in december er voor elke cliënt een individueel plan ligt zodat iedereen zich maximaal kan ontplooien. Vivian is blij dat ze weer sportschool Doen in Koudekerke kan bezoeken. ,,Dat is heel fijn.” Ze komt daar al jaren. ,,Daar kan ik mijn energie kwijt.”

Doen ligt op een paar minuten afstand van haar zorgappartement in Dorpsplein, een groepsaccommodatie van Gors. Ze woont er onder begeleiding omdat ze een verstandelijke beperking en autisme heeft. Ze is een levenslustige meid die bekend is in Koudekerke. Ze brengt folders rond en heeft een flinke kennissenkring.

Toen half maart de lockdown van kracht werd, haalde haar moeder Esmeralda van Horik haar terug naar huis om voor haar te zorgen. Hoewel ze thuis was, mocht ze net als ieder ander niet naar de sportschool. Esmeralda: ,,Begrijpelijk maar ook frustrerend. Voor iemand met autisme is het moeilijk plotseling niet meer je gewone dagritme te kunnen doen. Gelukkig kon ze wel naar de dagbesteding.”

Ze waren heel blij toen na verloop van tijd de beperkingen werden opgeheven en Vivian haar normale leven kon oppakken. Dat veranderde op 27 oktober. Vanwege de toename van coronabesmettingen in Zeeland besloot Gors dat alle locaties te maken kregen met beperkingen. Cliënten mochten niet meer deelnemen aan maatschappelijke activiteiten. Dus geen sportschool en geen bezoek aan de ouders.

Esmeralda vond dat vreemd omdat GGD noch RIVM een bezoek aan sportschool of ouders verbood. ,,Als er iets met Vivian aan de hand is, snap ik dat er beperkingen worden opgelegd. Dan moet je in quarantaine. Maar ze was en is gezond.” Samen met twee andere ouders van Koudekerkse cliënten protesteerde Esmeralda stevig. Ze wees erop dat Gors na de eerst lockdown aangaf dat er gestopt zou worden met te rigoureuze beperkingen. ,,Omdat dat het welzijn van cliënten geen goed doet.”

De protesteren had opmerkelijk snel effect. De avond van 27 oktober, 23 uur na het bericht van het instellen van Code Oranje, kreeg ze al een mail dat voor de Koudekerkse Gorsvestiging de beperkende maatregelen werden versoepeld. Vivian mocht toch haar folders rondbrengen. Maar een bezoek aan haar ouders of de sportschool? Nee. Want Gors wilde ervoor zorgen dat cliënten zo min mogelijk contact maakten met anderen om besmettingen te voorkomen. Esmeralda: ,,Vreemd. Op dat moment waren er geen besmettingen in haar appartementencomplex. Toch werd ze weer beperkt.” Ze bleef Gors bestoken met verzoeken voor een minder streng regiem voor de Koudekerkse vestiging. Opnieuw met succes zodat op 6 november Vivian weer mocht sporten en op bezoek komen.

Bestuurder Karin Smit geeft aan dat Gors worstelt met hoe er omgegaan moet worden met het coronavirus om risico’s zo klein mogelijk te houden. ,,Het is complex. We hebben te maken met duizend cliënten en maar liefst vijftig panden, verspreid over Zeeland. Elke cliënt is uniek. De een is gezond, de ander heeft kwalen. Daarnaast is elk gebouw uniek. In de een is makkelijker veiligheid te garanderen dan de ander. En veiligheid voor cliënten, medewerkers en bezoekers, daar hebben we ons vanaf het begin heel erg op geconcentreerd.” 

Ze geeft aan dat per pand is onderzocht of het ging om een locatie met een hoog of een laag risico. ,,Daarbij keken we naar indeling en gezondheidsrisico’s voor bewoners. Dorpsplein kreeg daardoor het label ‘hoog’ waardoor we beperkingen moesten opleggen.” Dat pakte volgens haar nadelig uit voor Vivian, ‘een cliënt met een laag risico terwijl ze woont in een pand met een hoog risico’.

Smit zegt dat Gors beseft dat beperkingen niet goed zijn voor het welzijn. ,,Zeker omdat de kans groot is dat we nog maanden te maken krijgen met het virus. We willen dan ook van een generiek naar een specifiek beleid. We willen veel meer kijken wat goed is voor afzonderlijke cliënten.”

Vooruitlopend daarop zijn er uitzonderingen gemaakt voor de cliënten van het Dorpsplein. ,,We bekijken nu alle andere locaties. We willen dat het blijft en dat iedereen zich zoveel als mogelijk kan ontplooien.”

Vivian is blij dat ze kan sporten en haar ouders bezoeken. Zo hoopt dat haar dagbesteding, Restaurant Eiggenwijzz in Middelburg, snel weer open gaat voor klanten. ,,Zodat we met iedereen, weer kunnen verwennen.”