Dit staat de renners nog te wachten in de slotweek van de Vuelta

Het moet raar lopen, wil deze rit niet eindigen in een sprint. Het parkoers is bijna volledig vlak, op een klein bultje in de finale na. Kansen voor Danny van Poppel dus, die concurrentie zal krijgen van onder anderen Mads Pedersen, Kaden Groves en Pascal Ackermann.

Een rit van dik 160 kilometer over heuvelachtig terrein. Op papier niet al te zwaar, maar toch kan het verraderlijk zijn. In de finale moeten de klassementsrenners sowieso attent zijn. De aankomst bij Monasterio de Tentudía ligt op de top van een tien kilometer lange klim. Het wordt nooit echt steil (gemiddeld 5%), maar een gaatje is snel geslagen.

Een bergrit door het westelijke centrale deel van Spanje. Het peloton moet twee keer over de Alto de Piornal, een col van 13 kilometer aan zo’n vijf procent, daar ligt ook de finish. Opnieuw geen echt zware klim, maar na bijna drie weken koers gaat de vermoeidheid ook een rol spelen. Net zoals de hitte.

Een rit van slechts 140 kilometer, maar wel één met opnieuw een dubbele beklimming: de Puerto del Piélago deze keer, een klim van tweede categorie. Het eerste deel van de etappe is zwaarder dan het tweede deel, de laatste top ligt op dik 40 kilometer van de finish. En dus heeft ook een sterke sprinter als Mads Pedersen nog de kans om terug te keren en zijn slag te slaan.

Op de voorlaatste dag van de Vuelta krijgen de renners nog een rit met vijf beklimmingen voorgeschoteld. De laatste kans om de leiderstrui nog van schouder te laten verwisselen. De slotklim, de Puerto de Cotos, is niet supersteil, maar zal zeker doorwegen na een heel lastige dag: 10 kilometer klimmen aan 6,9 procent.

Net als in de Tour de France is de slotrit in de Vuelta geen volwaardige etappe. De organisatie heeft net als de voorbije jaren een soort criterium uitgestippeld. In Madrid worden negen lokale rondjes afgewerkt. Na 96 kilometer eindigt de slotetappe van de laatste grote ronde van het jaar normaal gesproken in een massasprint.

Bekijk onze wielervideo’s.