Ze is er in 1914 geboren en had er jarenlang een kapsalon. Een paar jaar geleden verhuisde ze naar het verzorgingshuis. De naam Delausanne is een eerbetoon aan haar, en het geeft de zaak meteen iets kosmopolitisch. En dat - sorry hoor - in IJzendijke.

Binnenkomen bij Delausanne is een weldaad; de huiselijkheid omarmt je meteen warm. Het interieur van het monumentale pand is stijlvol donker, met chic behang van groene Franse lelies en glimmende strepen. Kaarsjes flikkeren zachtjes. En dan mogen we ook nog bij de boekenkast zitten, die gevuld is met dikke linnen banden. Het is alsof we in een hele mooie huiskamer terecht zijn gekomen. Gelukkig zal blijken dat het eten hier een stuk beter is dan thuis.

Terwijl we van olijf, ansjovis, zure mossels en tomaatjes prikken, en een groep van dertig personen een plekje in de huiskamer zoekt, proberen we te kiezen uit de dikke menukaart. De keuze is vandaag nog een beetje moeilijker omdat het vrijdag is: de avond dat je bij Delausanne tapas kunt eten. Er is een aparte sectie met palinggerechten, en er is ook nog een afzonderlijk menu, waar deze keer wild op staat.

We hebben onstuimige beelden in ons hoofd als we ons salade van gerookte eendenborst met vijgen voorstellen, maar we krijgen een keurig afgemeten en verfijnd bordje eten: héél dunne plakjes heerlijk mals rood vlees met een toefje van tere baby-slablaadjes en spruitgroenten, met petieterige partjes vijg. Subtiliteit alom: één hapje, en weg is de sla. Aan de overkant van de tafel is dat anders. Een dikke plak huisgerookte zalm omvat een berg van goede grijze garnalen gemixt met salade, allemaal geserveerd op een bord dat nog het meest weg heeft van een leistenen tegel. Om de vis heen is in het vierkant een lijst van saus gespoten. Mooi. En nog lekker ook.

Tussendoor kan de roker in het gezelschap terecht op de binnenplaats van het pand die is omgebouwd tot stijlvolle skihut, compleet met brandhout met een laagje nepsneeuw, antieke ski's, een sfeervolle gashaard en stevige terrasverwarming, die speciaal voor ons wordt aangestoken. Ze laten je hier niet op de tocht staan als je een sigaret of een sigaar wilt roken. Attent zijn ze hier trouwens toch wel: we merken er niets van dat de bediening het druk heeft met de grote groep en als iemand per ongeluk een brandje veroorzaakt door haar servet in één van de vele kaarsjes te hangen, blijft iedereen prettig kalm. (wij waren het niet!)

Bij de hoofdgerechten zijn de rollen omgedraaid: nu krijgt de één een stevig bord vol en is het bij de ander wat bescheidener. De fazant wordt geserveerd op een bord dat barstensvol ligt: een precies goed-rosé gebraden borst van het beest, een wat zachter gegaarde poot, een bergje zuurkoolstamppot met spekjes, een stoofpeer, een gestoofde appel met bessencompote erop en een schepje wel erg beetgare spruiten. De fazant combineert fijn met de calvadossaus. Het is veel - en veel verschillends, maar wát een feest. De zeebaars aan de overkant is al net zo goed gelukt als de fazant: de vis wordt samen geserveerd met tagliatelle met een stevige tomatensaus met een beetje basilicum. Niks mis mee: alleen ontbreekt hier toch wel een beetje de variatie. Het is veel van het zelfde. Het wildmenu eindigt met een winters toetje: een klein stukje warme, naar kaneel dampende verse apfelstrudel met een bol romig ijs en een dot slagroom.

Restaurant Delausanne, Markt 8, 4515 BA IJzendijke, 0117-302001, www.delausanne.nl . Maandag en woensdag gesloten, alle andere dagen open vanaf 12.00 uur. Op vrijdag tapasavond, op zondag biefstuk, sparerib, scampies of visschotel voor vijftien euro.

Prijs-Kwaliteit: * * * * Het wildmenu kostte 29,50: scherp, voor zulke kwaliteit.

Entourage * * * *

Delausanne pretendeert zelf het mooiste restaurant van Zeeuws-Vlaanderen te zijn. Dat is geen opschepperij.

Bediening: * * * *

Losjes, maar vakkundig

Conclusie:

Bij Delausanne eten is een feest, zoals het hoort eigenlijk. Niet alleen vanwege het eten, maar ook omdat je er meer dan plezierig zit en er hartelijk ontvangen wordt.