Marsha wil met klapmobiel afkicken van smartphone: ‘Deze verslaving maakt niet gelukkig’

Een continue stroom aan notificaties beantwoorden en de meest random dingen googlen: om de haverklap greep Marsha naar haar smartphone – net als het gros van de volwassen Nederlanders. “Of je nou over straat loopt of in het openbaar vervoer zit: zoveel mensen staren naar hun smartphone. Eigenlijk hebben we ‘m altijd binnen handbereik”, zo stelt Marsha. “En daar maken we gretig gebruik van.” 

Toch zijn die dagelijkse, inmiddels doodnormale straatbeelden voor haar niet de aanleiding om drastisch af te kicken. Haar recente reis naar Nepal wel. “Mensen zijn daar helemaal niet met hun telefoon bezig. Dat vond ik zo verfrissend. Tijdens gesprekken kijken ze elkaar in de ogen, kinderen spelen massaal buiten. Het boeit ze niet hoe anderen hun leven leven. Er is daar zoveel rijkdom in contact.”

“Daardoor kwam echt het besef: wij zijn verslaafd aan iets wat ons helemaal niet gelukkig maakt”, gaat Marsha verder. Ook zijzelf. “Ik merk dat ik veel tijd besteed aan dingen die ik eigenlijk heel onbelangrijk vind. Uit verveling pak ik continu mijn telefoon, vaak niet bewust.” Tot haar eigen, grote ergernis. “Ik vind het gewoon echt geen mooie eigenschap.”

2022 wordt voor Marsha dan ook het jaar waarin ze wil gaan afkicken. “Ik besloot voor mezelf: ik wil dit niet meer. Ik wil mijn prikkels verminderen en meer in het moment zijn.” Haar laatste aankoop van 2021 is een ouderwets klapmobieltje en een duo-simkaart, waardoor je op twee telefoons op hetzelfde nummer bereikbaar bent. Sinds anderhalve week gebruikt ze grotendeels het mobieltje, in plaats van haar smartphone. Al betekent dat niet dat ze haar iPhone op dit moment de deur uit doet.

“Ik ga het niet rigoureus doen. Ik moet nog uitzoeken wat voor mij werkt. Het belangrijkste voor nu vind ik dat ik een aantal uren per dag geen internet tot mijn beschikking heb, en dus ook niet in de verleiding kom. Als ik wandel, boodschappen doe of ergens op bezoek ga, heb ik geen smartphone meer bij me. Ik kan oprecht zeggen dat het een heel andere ervaring is.” Maar op veel vlakken is het ook weer wennen, verzekert ze. “Als je bijvoorbeeld wil parkeren, maar dat alleen nog digitaal kan. Ik zie het als een leuk onderzoek.”

Ook als Marsha thuis is, blijft haar smartphone zoveel mogelijk in de la. “Ik beantwoord één keer per dag mijn WhatsApp-berichten. En dat doe ik dan vaak via mijn laptop. Dat werkt voor mij goed, want die pak je toch minder snel. Ook e-mail en social media doe ik via mijn laptop. Ik heb een doel, maar ga niet doorslaan.”

Om anderen te inspireren, deelt Marsha haar doel op LinkedIn. Een post die ze dus schrijft vanachter haar laptop. “Dan zijn er natuurlijk meteen mensen die zeggen dat ik (weer) op social media zit. Maar dat jezelf verbieden is dus ook helemaal niet het doel.” De meeste reacties onder haar post komen echter van mensen die enthousiast zijn over haar project. “Heel veel mensen herkennen het. En dat is ook niet gek, want ik denk dat het grootste gedeelte van de volwassenen, en misschien ook wel kinderen vanaf twaalf jaar, verslaafd is aan hun smartphone. Het wordt tijd dat we ons eigen gedrag in alle kwetsbaarheid onder de loep nemen.”

Marsha is er naar eigen zeggen van overtuigd dat ook wij weer een maatschappij kunnen creëren die iets meer lijkt op die in Nepal. “Dat je bij de tandarts zit, en gewoon om je heen kijkt. Weer contact maakt met elkaar. In wezen is dat waar mensen behoefte aan hebben. Je kan mij niet vertellen dat iemand het fijn vindt als iedereen op z’n telefoon zit. Dat blijft toch een beetje triest en eenzaam.”

Dit artikel kwam tot stand in samenwerking met The Best Social Media.

Bekijk onze meest bekeken nieuwsvideo’s in onderstaande playlist: